CHAPTER. 91

694 Words

แต่อยู่ดีๆ หญิงชราคนนั้นก็มายืนตรงหน้าเขาก่อนจะพูดอะไรบางอย่างกับเขาด้วยใบหน้าดุดันแล้วหยิบไม้ขึ้นมาฟาดเขาเต็มแรง " โอ๊ย! .. คุณยาย.. อย่าครับ..ผมมาดีครับ " สุริยันกระโดดออกห่างจากหญิงชรา พร้อมกับพยายามพูดกับท่านแต่ดูแล้วท่านคงจะฟังไม่รู้เรื่อง อันนาวิ่งออกมาจากในบ้านก่อนจะทำไม้ทำมือเหมือนบอกให้หญิงชราหยุด หญิงชราเองก็ทำมือคุยกับอันนาจนตอนนี้เขาเริ่มสับสนไปหมดแล้ว " สุริยัน... " เสียงเรียกเหนื่อยหอบของตะวันทำให้ทุกคนหันไปมอง จึงเห็นตะวันที่กำลังวิ่งมาทางเขากับเจ้าของรีสอร์ต " แกมาทำอะไรไกลแบบนี้ รู้ไหมว่าฉันห่วงแค่ไหน ดีนะที่เด็กในรีสอร์ตเห็นแกเดินมาทางนี้ เจ้าของรีสอร์ตเลยพาฉันเดินตามหาแก " หนึ่งตะวันบ่นให้สุริยันยาวเหยียดก่อนจะยืนตัวแข็งที่อเหมือนกับเจอผีเมื่อหันไปเจออันนา " อะ..อะ...อันนา... ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ " อันนาขมวดคิ้วมองพวกเขาก่อนจะเดินไปหลบอยู่ที่หลังของหญิงชรา ส่วนหญิงชรา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD