Ari'nin Dosyası

Arin sırtını dikleştirerek ela gözlerini kamera ekranında birkaç saniye tuttu. Ve bip sesinden sonra koridorda şu ses yükseldi. 51102-Arn giriş onaylandı. Mezun olduktan sonra sistem onu mavi kart kategorisine almış ve Refah İdaresinin memurelerden biri yapmıştı. Refah idaresi düzen ve asayişten sorumluydu. Anne, babasının görevini devam ettiriyordu. Onlarda bir zamanlar burada çalışmışlardı. Görevi gönüllü ötenazi başvurularının ön değerlendirmesini yapmak ve ötenazi başvurusu kabul edilen kişinin ailesiyle ilgilenmekti. Asansöre ilk binen o olmuştu, asansörün kapısı açık diğerlerini beklemeye başladı ve birkaç saniye sonra kendi katındaki arkadaşları asansöre doluştu. Günaydın faslından sonra asansör kendi katlarına çıkmak için hareket etmeye başladı. XK-10; “Tebrik ederim Rüya ve Kenan, haftaya evleniyormuşsunuz!” Rüya; “Teşekkür ederiz” diyerek gülümsedi. Sonra kendi katlarına kadar sustular. Kat ona gelince asansör durdu ve en önde XK-10 ve XPY-10 inip aynı hizada ve ritimde yürüdüler. Ardından Kenan ve Rüya en sonunda Arin ve Kayra inip yürümeye başladılar. Herkes kendi masasına geçip oturdu. Yuvarlak ince mermer masaların üzerinde yanmaya başlayan ekranla güne başlıyorlardı. Robo ağır ağır hareket ederek kahveleri sırasıyla masalara koydu. Arin sırtını koltuğuna verip ekranına düşen dosyaları incelemeye başladı. Masasına bırakılan kahvenin kokusu çok hoştu hemen bir yudum alıp içti. Masaları bitişik bir şekilde çalışıyorlardı. Arin gelen kırmızı kartlı dosya başvurularını okumaya başlamıştı. O kadar çok başvuru oluyordu ki sistem bu başvuruları tek tek ayıklayıp en sonunda onları on dosya bırakıyor ve içlerinden altı kişiyi seçmelerini istiyordu. Arin dosyaları hızlı hızlı geçmeye başlamıştı son dosyaya geldiğinde ekran mavi yandı herkes aynı anda kafasını kaldırdı. Kenan; “Mavi kartlı görmeyeli uzun zaman olmuştu” XK-10; “Evet. İlk üzerine konuşacağımız dosya bu olsun” “Kabul!” “Kabul!” diyerek herkesten onay geldi ve dosyaya açtılar aynı anda. Arin dosyayı okumaya başladı. 2220999991-Alx Kart sahipliği: Mavi Evlilik kanununu ihlal etmekten suçlu bulunmuştur. Gönüllü ötenazi başvurusu yapılmıştır. Suçlular hapis yerine genelde ötenazi başvurusu yaparlardı. Evlilik kanunu ihlal etmek demek sistemin seni eşleştirdiği kişiden başkasıyla evlenmek istemek demekti. Arin kendi eşi olan Kayra’ya baktı. Kayra da ona bakıyordu. Gülümsediler birbirlerine. Başka biriyle eşleşmeyi düşünmezdi, neden böyle bir şey yapıyorlardı anlamak güçtü. XK-10; “Onaylıyorum!” “Onay!” “Onay!” “Onay!” diyerek herkes ekranından onaylamıştı. Sıradakileri belirlemek için dosyaları tek tek incelemeye devam ettiler. Kırmızı kartlılardı hepsi. Hepsi de hastaydı. En ağır hastalara öncelik veriyorlardı her zaman. Kalan beş kişiyi bu şekilde seçtiler. Seçmek en kolay süreçti ve bunu hafta başında yapıp diğer günler tek tek sağlık taramalarından geçirip doktorların verdiği bilgilere göre uzun uzun değerlendirme yazıları yazıyorlardı. En zor süreç bu değerlendirme yazılarını yazmaktı. Son aşamada her biri bir kişiyi seçip ailelerle beraber ötenazi merkezine gidiyorlardı. Öğle saati gelmişti. Dördü beraber Robo’nun hazırladığı yemeği yemeye başladılar. Rüya; “Siz evlilik için işlemlere başladınız mı?” diye sordu. Arin; “Evet, yarın sağlık merkezinde randevumuz var” dedi. Önünde duran salatasından bir lokma aldı. Kayra; “Sizin işlemleriniz bittikten bir ay sonra tören için randevu verildi bizim için de aynısı olur!” Kenan; “Mavi Kartlı için ne düşünüyorsunuz? Bizden birinin gönüllü ötenazi başvurusu yapması utanç verici!” Kayra; “Tek tük oluyor işte!” Arin; “Nasıl olduğunu hala kafamda oturtamıyorum. Hayal ediyorum olmuyor!” Rüya yemeği bırakıp arkasına yaslandı. “Şöyle düşün, ilk çalışmaya başladığımızda kimin kiminle eşleşeceğini bilmiyorduk ve dördümüz de bunu yapmışızdır, birbirimizi analiz edip ihtimalleri kafamızdan geçirmişizdir. Benim kendi hesaplarım ve analizim bu kişinin Kenan olacağıydı ki öyle oldu. Çünkü davranışlarımız, ilgi alanlarımız, eğitimimiz aynıydı. Tabii kafamda bu analizleri yaparken bir oranı da Kayra’ya ayırmıştım. Tabii en sonunda sistemle aynı düşünmüşüz. Sistem beni Kenan’la eşleştirdi.” Kenan; “Evet ben de ikinizi analiz ederken Rüya’ya daha fazla oran vermiştim. Sistem buna göre karar veriyor zaten. Seni iyi tanıdığı için senin gibi birini yanına veriyor” Arin; “Yani onların sistemle ters düştükleri nokta bu mu oluyor? Bunu söylemek zor ama kendi eşi dışında birine daha fazla olasılık veriyorlar!” Rüya; “Aynen öyle. Bunun da bir hormon yüzünden olduğu biliniyor.” Arin; “Başkasının eşine daha fazla olasılık vermek biraz mide bulandırıcı!” Kayra; “Herkes doğru hesaplamalar yapamayabiliyor bazen hatalar yapılabiliyor bu da gelişmemiş insan aklını gösteriyor” Kenan; “Bence bu mavi kartlıyı biraz daha araştırırsak kırmızı kartlı bir aileye mensup olduğunu görürüz! Böyle uyumsuzluklar aileden gelir ki bunun da kökeni hep kırmızılar!” Kayra; “Evet geçen söyleşi de dinlemiştim bende! Mavi kartlılardaki bu sisteme uyumsuzluğu araştırdıklarında hepsinin kırmızı kartlı ailelere mensup olduğunu görmüşler!” Kenan; “Ben de o araştırmayı bildiğim için kesin konuşabiliyorum. Kırmızı kartlıların tamamıyla ortadan kaldırılması için Refah İdaresinin bazı çalışmalar yürüttüğünü biliyorum. O sınıfı ortadan kaldırırlarsa daha güçlü bir toplum olacağımız aşikâr!” Rüya; “Refah İdaresi bilim ve eğitim araştırmaları bütçesini arttırmaya devam ediyor.” Yemekten sonra dosyalar üzerinde çalışmaya devam ettiler ve sonunda çıkış saati gelip çattı. Hep birlikte binadan çıktılar. Çıkış kapısı kalabalıktı. En sonunda servislerine ulaşabildiler. Büyük kocaman limuzinden ilk inenler XK-10 VE XPY-10 olmuştu. Oturdukları binaya doğru yürürlerken arkadan onları izlemişlerdi. Limuzin tekrar hareket etti. Kenan; “Hep birlikte yemek yiyelim mi?” Rüya; “Evet çok güzel olur!” Arin ve Kayra kabul ettiler. Limuzine yeni rota bilgilerini sesli bir şekilde verildi. Restoranın kapısı dışarıdan bakıldığında neredeyse görünmezdi; parlak metalik yüzey, gecenin neonlarına karışıp eriyordu. Kapıya yaklaşıldıklarında, sensörler ziyaretçilerin yüzündeki mikro ifadeleri tarıyor, stres seviyesini ölçüyor ve ona uygun bir atmosfer hazırlıyordu. Arin içeri adım attığında önce hafif bir serinlik yüzüne vurdu. Ne klima ne hava perdesi… tavanda süzülen şeffaf nano-zerrecikler havayı sürekli yeniliyor, aynı zamanda restoranın kokusunu kişiye göre ayarlıyordu. Kimine lavanta gönderiyordu, kimine vanilya… Arin’e ise okyanus esintisi. Masalar yuvarlaktı, ancak yüzeyleri düz değildi; pürüzsüz siyah camın altında yavaşça dalgalanan mavi çizgiler vardı. Garsonlar insan değildi. İnce yapılı, gümüş yüzeyli insansı robotlar restoranın içinde sessizce dolaşıyordu. Adımlarının sesi yoktu; halılar ayaklarına uyum sağlıyor, bastıkları noktayı mikro saniyelik bir zamanlamayla yumuşatıyordu. Robotların yüzlerindeki ifadeler yapılandırılmış nezaketti. Bir garson onlara doğru yaklaşıp boş bir masaya yerleştirdi. Kenan’ın YZ asistanını onları bu restorana yönlendirmişti. Aniden karar verdikleri için her zaman gittikleri restoranlarda yer bulunamamış asistan onlara burada yer bulabilmişti. Kayra, Arin’in sandalyesini çekip oturması için bekledi ardından zarif bir hareketle sandalyeye oturdu Arin. Kayra da hemen yanına oturdu. Siparişlerini vermek için masaya iki kere tıkladı Kenan. Ardından masada ekran açıldı ve hologram belirip onlara önerilerde bulunduktan sonra kayboldu. Menüye bakan Arin kararını verdikten sonra ekranda yemeğin üzerine tıkladı. Restoranın cam duvarları dışarıdaki neon yağmurunu içeri yansıtıyordu. Sokaktaki hava dronları pencerelerde mürekkep lekesi gibi kayıyor, ışıkları içerideki gölgeleri uzatıyordu. Uzakta bir reklam hologramı “Refah, huzurun bilimidir” yazıyordu. Yemekten sonra tekrar limuzinlerine binip evlere dağıldılar. Arin küçük dairesine göz taramasıyla giriş yapınca evin her tarafı aydınlanıverdi. Ev asistanı konuşmaya başladı. “Yatak odasının derecesini artırıyorum, onaylıyor musunuz?” “Evet!” “Uyumadan önce istediğiniz başka bir şey var mı?” “Duş alacağım!” “Hemen hazırlıyorum!” dedi ve banyodan su sesi gelmeye başladı. Arin banyoya doğru yürüyüp kendisi için hazırlanan yatak banyosuna uzanıp beklemeye başladı. Üzerine fışkırılan suyla hareket etmeden temizleniyordu. “Şimdi yüz üstü uyuyun!” dedi asistan o da talimatlara uydu. Gözleri kapalı kendini çevirdi ve sırtına inen suyla beraber buharın tadını çıkardı. Duştan sonra yatağına geçip uyudu mışıl mışıl. Ertesi sabah asistan sağlık merkezi randevusu için onu uyandırdı. Arin hazırlandıktan sonra Kayra’nın aramasıyla aşağı indi ve birlikte sağlık merkezine doğru yol aldılar. Sağlık merkezinin dış kısmı tamamen ışığı emen siyah karbon cam panellerle kaplıydı. Kapının üzerindeki hologram pano anlara hoş geldin diyordu. İçeri geçtiklerin ferah bir ortamla karşı karşıyaydılar. Bekleme salonunda işleme alınmak için beklemeye başladılar. O sırada robolar ve diğer Yapay zekâ asistanları onlarla ilgileniyordu. En sonunda sırayla tarama işlemlerine girdiler. Kocaman cihazın içine giren Arin birkaç saniye sonra işlerinin bitmesiyle rahatladı. Uzman doktorun odasına alındılar ve ikisi yan yana doktoru dinlemeye başladılar. Doktor parmağını havada kaydırdı; şeffaf ekranda Kayra’nın genetik taraması, sinyal haritaları, nöro-enzim ölçümleri belirdi. Birkaç saniye sürdü. “Çok iyi görünüyorsunuz” Sonra Arin’e geçti ama ekrandan gözünü ayırması daha uzun sürdü. Birkaç dakikadan sonra doktor ikisine dönüp baktı. “Sol temporal lobda dejeneratif bir çökme var. İlerleyici.” Arin anlamaya çalıştı. “Tedavi edilebilir mi?” Doktor nefesini ağır vererek dosyayı kapattı. “Teorik olarak evet ama senin için değil!” Doktor devam etti: “Bu tedavi, yalnızca Yeşil Kart segmentine ayrılmış. Kaynak sınırlı. Protokoller gereği mavi segment için uygulanmıyor.” O an işte o an kalbinde bir anlığına bir ağrı hissetti. Kıvılcım hemencecik söndü. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Aslında biliyordu ama anlamak istemiyordu. Her şey ortadaydı yeşil karta yükselemezdi sistem onu gözden çıkarmıştı. Kayra’yla burada yolları ayrılıyordu bu hastalık evlenemeyeceklerini gösteriyordu. Sistem onu işten çıkarıp yerine Kayra’ya uygun yeni birini alacaktı. Doktor; “Bu durumda eşleşme olumsuz!” diyerek ekranda bir yerlere tıkladı. Bir hologram belirip konuşmaya başladı. “Eşleşmenin olumsuzlukla sonuçlanması yeni başlangıçların habercisi. Sistem huzurunuzu korumaya devam edecektir. 5550078-Kyr yeni eşleşmede buluşmak dileğiyle!” diyerek kayboldu. Kayra ayağa kalkıp hem doktorun hem de Arin’in elini sıkıp çıkıp gitti. Hologram tekrar belirip ötenazi için olumlamalar yaptı ve Arin’i ikna etmek için türlü örnekler ve güzellemeler yaptı. Arin için o an bulanıklaştı her şey… İçinde aniden bir ses yükseldi. “Arin’in dosyası!”