Four More Minutes of Air

Chapter 4

"Your fate depends on your grade. If your grade is low, you'll die but if your grade is high, you'll become a guinea pig," he whispered, leaning closely to me.

I was stunned for a second because of what he said and I realized something. Now it all makes sense. They want to experiment something on the brain of the smart person for a better economy but if the person's brain is not well exercised, he/she'll die because that person will not be able to help for the economy's growth.

"So, what do you want now? You want me to die kasi wala naman akong maiiambag sa ekonomiya?" I asked. 

"You should thank me because I am going to save you. I won't let them kill you because you have a potential in our economy. They don't know what your brain can do and so do you. You are just a lazy person but your brain has so much information," pagtapos niyang sabihin iyon, may narinig kaming katok mula sa pinto kaya tumayo na siya para buksan iyon.

The door slowly opened and I saw someone who was familiar. At first my eyes became blurry because I also stood up. It feels like I already met him because his presence is familiar to me.

"Oh! Hi twin brother. What brings you here?" Dominic cheerfully said to Deux. Inakbayan niya pa ito at mukhang naiinis din si Deux sa kaniya dahil sa kakulitan niya.

"Stop messing around," tinanggal ni Deux ang braso ng kaniyang kambal na nakapalupot sa kaniya at pormal na niharap, "We need to talk." 

Aalis na sana si Deux pero hinila siya ni Dominic papasok, "We can talk here. Importante ba iyan? Bakit kailangan pa natin lumabas?" 

Wala akong pakielam sa pinag-usapan nila dahil nakapako ang mata ko sa pintuan kung saan pwede akong lumabas kahit kailan. Kailangan ko lang na ipunin ang lakas ko para lumabas dahil baka mahilo na naman ako sa pagtayo ko. 

"I don't want this. We need to stop this," rinig kong sabi ni Deux kay Dominic.

"What do you mean? She's rare," mahinang sabi ni Dominic pero rinig ko pa rin. Medyo malayo sila sa akin kaya akala niya ay hindi ko sila naririnig. 

What does he mean? Is he talking about me? Well, I don't really care if they'll kill me or do something to me. I'm just scared because Kendrick is involved. Where is he?

"We're not legal and what we need to do is study. Hindi dapat natin 'to ginagawa at mga legal officials lang ang dapat ma-involve sa malaking pag-iba ng ekonomiya," mahinahong sabi ni Deux, "Let's just wait for us to be legal... and change the world where killings and experimenting young and innocent teens can live happily and peacefully."

Deux caught my attention. He's so smart and he really is different from his twin. The way he speaks and his mindset is bizarre. I thought twins are the same but they are not. Walang nasabi si Dominic pabalik at nagsalubong ang kilay niya dahil magkaiba sila ng opinyon.

"What the hell are you thinking?! Alam mo ba kung ano ang lumalabas diyan sa bibig mo? Kung ako sa iyo, makinig at sumunod ka na lang kay daddy. Kailan ka pa nagkaroon ng pake sa mga katulad nila?" tanong niya at tumingin sa akin. Umupo siya sa harap ng mesa niya at minasahe niya ang kaniyang sentido.

Nagsalubong ang kilay ko dahil sa mga sinasabi niya. Nauubusan na ako ng pasensya pero hindi ko alam kung ano ang uunahin kong gawin. Ang tumakas ba? O hanapin si Kendrick? May pinag-usapan pa sila pero hindi ko na iyon narinig at naintindihan.

Tatayo na sana ako at handa na akong lumabas pero bigla kong narinig si Dominic na sumigaw at tumayo papunta kay Deux, "Sagabal ka talaga sa plano ko! Kung sino man ang mamatay sa ating dalawa, ikaw dapat iyon!" 

Imbis na tatakbo sana ako palabas, tumakbo ang papunta sa kanila upang itigil ang plano ni Dominic na saksakin si  Deux sa mata gamit ang matulis na lapis. Tinulak ko palayo si Dominic kaya nabitawan niya ang lapis. 

"Sumosobra ka na ah! Baka nakakalimutan mo na kapatid mo siya. Bakit mo naman iyon gagawin sa kaniya? Kahit na anong mangyari, kapatid mo siya at hindi mo dapa-"

"Tumahimik ka! Wala kang alam sa nangyayari ngayon kaya wala kang karapatan na magsalita ng ganiyan!" sigaw niya sa akin nang makatayo na siya.

Tumahimik na lang ako dahil tama naman siya, wala akong alam sa mga nangyayari sa kanila kaya mas mabuti pang hindi na ako makigulo. Ang kailangan ko lang gawin ngayon ay hanapin si Kendrick at umuwi na.

"I'm sorry. I am not on your side and I will never be. Magkaiba tayo ng opinyon at pananaw sa buhay kaya hindi kita kayang tulungan.," huling sabi ni Deux at naglakad na patungo sa pinto.

Tumalikod na si Dominic at umupo ulit sa tapat ng kaniyang mesa. Bago lumabas si Deux, tumalikod siya at tumingin sa akin. 

"I'll be back," he uttered without a voice.

Nang sinara na niya ang pinto, napansin ko na hindi iyon naka-lock kaya pwede akong tumakas kahit kailan pero hindi ko alam kung ano ang nasa labas at hindi rin ako sigurado kung ligtas ba tumakas dahil baka maparusahan ako. 

"Let me tell you this," nagulat ako sa biglang pagtayo ni Dominic. Mabilis akong tumingin sa kaniya dahil baka mapansin niya na nakatingin ako sa pintong hindi naka-lock. 

"I'm going to-"

"Where is Kendrick? Is he fine? Anong kailangan niyo sa kaniya?" pagputol ko sa sinabi niya.

"He's fine. Nakauwi na siya and we make sure na wala siyang sasabihin na kahit ano tungkol dito," he explained.

Okay, good. So ang problema ko na lang ay kung paano tumakas. Oo, lagi kong iniisip na wala akong pakielam sa lahat pero ngayong alam ko na ang situasyon, iibahin ko ang pag-ikot ng mundo at ang ekonomiya. 

"Okay, let me tell you this. Since the countless population is rising up, they imply the one-child policy. People like you would be dead today if you weren't saved."

"...And guess who saved and built the home for orphanages."

"Who?"

"My mom, that's why she is dead today. She saved all of you but she can't save herself."

"So, you are going to take revenge to me?" I asked. 

Nakatalikod si Dominic sa pinto at ako naman ay nakaharap doon kaya nakikita ko ang anino ng isang tao na palakad-lakad. 

"No, I want to do my job. I want to do something else so that my mom and dad will be proud of me." 

"Do you think killing me will make your mom proud?" 

The doorknob slowly turned but he still didn't notice it.

"Well, I'm not going to kill you. I'm just going to experiment on your brain. Of course it has advantages and disadvantages." 

"Oh, is that it?" sinubukan kong magmukhang interesado sa mga sinasabi niya para hindi niya isipin na may plano akong tumakas. 

"Also, about my twin brother. I'm planning to kill him before everyone know's that I have a twin because only mom and dad knows about us," umupo siya sa tabi ko kaya umusog ako.

Unri-unting bumukas ang pinto at hindi niya pa rin iyon napapansin.

"Oh you're right but I know it'll be more fun if you die!" hinampas ko sa kaniya ang unan na hawak ko kanina pa. Narinig ko na nauntog ang ulo niya dahil sa malakas na paghampas ko sa kaniya. Dumiretso na ako sa pinto at binuksan iyon.

As I expected, Deux was there. He guided me outside. Walang nakabantay at mukhang walang tao ang nakakaalam tungkol dito dahil medyo malayo ito sa siyudad. 

"You should go home. Alam ko naman ang daan pabalik kahit na medyo malayo iyon," sabi ko kay Deux habang hinihingal. 

"I don't even know kung babalik pa ako doon. Hindi ko rin alam kung paano bumalik sa bahay ng Daddy ko nang hindi napapansin na wala si Dominic."

"So, what's your plan?" umupo muna ako dahil hinihingal pa rin ako. 

"What if I'll just tell the truth na pinatay ko siya dahil gusto niya ako patayin?"

"Actually, I'm the one who killed him... pero! we're not sure if he's already dead. I don't want him to be dead..."

He sat beside me while the rays of the sun hit his eyes so I saw how light his brown eyes are.

"You have conscience?" he said then he looked at me.

"Uhm, yes...?" 

Natatanaw ko sa malayo ang mga nagtataasang gusali. According to the ray of the sun, it's already morning. Ilang araw kaya ako nakatulog doon?

"2-3 days? I'm not sure," nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi ni Deux. Wala akong natandaan na tinanong ko sa kaniya iyon.

Tinignan ko siya at parang hindi ko na kailangan pang magtanong dahil alam kong alam niya ang gusto kong itanong.

"Yes, I can hear your thoughts," humiga siya sa d**o at nilagay nila ang kaniyang kaliwang kamay sa likod ng ulo niya.

Oh he's left-handed...

"Uhm, no. I'm ambidextrous. Noong bata pa ako, nahihirapan akong intindihin kung ano ang kaliwa at kanan dahil sabi ni mommy na ang right hand daw ay kung saan ako sanay magsulat at ang leftt hand naman ay kung saan ako nahihirapan magsulat."

"...pero sanay akong magsulat sa kaliwa at kanan kong kamay kaya nalilito ako kung saan ang left at right," he laughed after he said that.

It's my first time to see him laugh. His laugh is different from Dominic. Even though they're twins, they have many differences.

"I think we need to go," I said as I stood up. Nang makatayo na ako, pinagpag ko ang damit ko at naalala na suot ko pala ang damit ni Dominic.

"Kaya pala, it looks familliar," sabi ni Deux mula sa malayo. Kanina pa pala siya naglalakad, hindi ko man lang namalayan.

"How far can you hear my thoughts? And kailan mo pa natutunan na gawin iyan?"

"Ewan ko kung gaano ko kalayo kaya pakinggan ang mga nasa isip mo. Last year ko lang iyon natutunan gawin. Naalala ko nung una nating pagkikita, alam kong marunong kang magsalita ng Tagalog," sabi niya at ngumiti. 

"Bakit hindi mo agad sinabi? Nag-effort pa naman ako noon," sabi ko habang naglalakad kami.

"Paano mo pala napansin yung pintong unti-unti kong binuksan noon? Ni-wala akong ginawang tunog o ingay habang binubuksan iyon eh."

Ang dami pa naming napag-usapan habang naglalakad. Hindi namin napansin na malapit na pala kami sa bahay. Bago pa kami makalapit doon, hinarap ko siya para magpalaam.

Yumuko ako upang mag-bigay galang sa kaniya bago umalis. Napaisip kung saan siya pupunta dahil nabanggit niya kanina na hindi muna siya uuwi sa bahay nila

"Saan ka pala muna tutungo?" tanong ko pagtapos yumuko.

"Huwag mo na ako problemahin. Ayos lang ako and aayusin ko ang tungkol sa amin ni Dominic. Alam ko naman na ayaw ni Daddy na nag-aaway kami ni Deux," paliwanag niya.

Hindi ko alam kung bubuksan ko pa ba ang pinto o hindi. What if kung pagalitan ako ni Tita Meng dahil matagal akong nawala? At bakit hindi niya man lang ako hinanap?

"Skye, ang aga mo naman dumating!" nagulat ako sa sigaw ni Tita Meng. Nasa labas pala Tita at mukhang katatapos niya lang maglaba, "Anong pinag-usapan niyo ni Mr. Fernsby?"

"A-ano po?" naguguluhang tanong ko. Tinulungan ko na rin magbuhat si Tita Meng para hindi na siya mahirapan.

"Nagpaalam sa akin si Dominic noong isang araw ata  na kakausapin at may pagplaplanuhan daw kayo ni Mr. Fernsby. Nagulat nga ako kasi magkakilala pala kayo." 

Wala akong masabi dahil ayoko naman magsinungaling kay Tita Meng at baka maiba pa ang ikot ng mundo kapag iniba ko ang rason. Sa tingin ko, hindi sa akin maniniwala si Tita.

"Napansin ko rin na iba ang pantaas mo ngayon. Iyan nga ang sinusuot ng mga estudyante doon," paliwanag pa niya.

Kailangan ko nang pumunta sa taas at hanapin si Kendrick dahil marami pa akong itatanong sa kaniya. Hinanap ko na siya pagtapos kong tumulong kay Tita Meng.

##########