“ไอ้ศิลา ไอ้เพื่อนเวร แม่ง!ตบทำเชี้ยอะไรวะ กูไม่ได้พูดกับอบอุ่นสักหน่อย กูพูดกับน้องโซ่โว้ย! ไอ้ชิบหาย เอาซะกูมึนเลย แม่งเอ้ย” เสียงบ่นร่ายยาว พรางเอามือลูบหัวมองหน้าเพื่อนที่พึ่งมอบรางวัลความปากดีให้เขาไปเมื่อครู่
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหันมองเจ้าของฝ่ามือใหญ่ ก่อนจะหันกลับไปมองคนตัวเล็กที่ยืนก้มหน้าอยู่ไม่ไกล ไม่เว้นแม้กระทั่งพี่ชายฝาแฝดกับน้องสาวคนเล็กที่มองทั้งคู่สลับกันไปมาด้วยความสงสัยกับอาการแปลกๆของทั้งคู่
“มองอะไร กูแค่เป็นห่วงอบอุ่น ถ้ามีเพื่อนใจแตก เดี๋ยวคนอื่นก็มองไม่ดีไปด้วยเปล่าวะ”
“มึงแน่ใจเหรอ ว่าคิดแค่นั้น ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าที่พูด” เวหาหรี่ตามอง จี้ถามซ้ำๆ
“เอ่อ ทำไมกูต้องคิด ดูสาระรูปสิ มันน่าคิดตรงไหน เด็กกะโปหน้าตาธรรมดาๆ ไม่ใช่สเปคกูอยู่แล้ว” ใบหน้าจริงจังตอบชัด โดยไม่ได้สนใจว่าคนที่กำลังพูดถึงจะได้ยินหรือรู้สึกอย่างไร
ระหว่างที่ทุกคนพูดคุยล้อเล่น แต่กำล
