จังหวะ “รัก” ต้องมนต์

1334 Words

ชนธัญออกจากห้องทดลองแล้วมาหยุดยืนมองร่างบาง ที่กำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา ที่สามารถปรับเป็นที่นอนได้... ก่อนจะค่อย ๆ พิจารณาใบหน้าสวยหวานของหญิงสาวอย่างละเอียด โดยเฉพาะเส้นผมสีน้ำตาลเข้มเงางาม จับเรียงตัวกันเป็นเส้นตรงและอ่อนนุ่มราวกับเส้นไหมของเธอนั่นน่ะถูกใจเขาอย่างแรง อายุละเท่าไหร่กันนะ ดูแล้วก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกันกับน้องสาวของเขาละมั้ง ผู้หญิงคนนี้มีคุณสมบัติของคนที่จะมาเป็นแฟนของดอกเตอร์ชนธัญ ในข้อที่หนึ่ง เพราะเธอสวยเหมือนนางฟ้า ในแบบที่ไม่เคยผ่านมีดหมอไหม? อันนี้ยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่? เพราะมันต้องเห็นข้างในด้วยนี่สิ... ส่วนข้อที่สอง ยังไม่เคยผ่านมือชาย ยังไงก็ไม่รู้ ถ้ายังไม่ได้ลอง..แต่ก็ต้องเข้าข้างตัวเองเอาไว้ก่อนว่า รูปร่างหน้าตาแบบนี้น่าจะยังไม่เคยผ่านมือชาย รึเปล่า? ทำยังไงได้...ของแบบนี้มันก็ต้องลองด้วยตัวเองก่อนไหมละ? แต่นั่นมันไม่ใช่ปัญหา ที่สำคัญ...เธอมีผัวอยู่แล้วหรือเปล่าเหอะ!..สวยขนาดนี้กว่าจะผ่านมาถึงมือเขา ก็ไม่รู้ว่าเธอผ่านการมีผัวมาแล้วกี่คน หากยังไม่มีเจ้าของเขาขอจองได้มั๊ย!? เฮ้ย! ยังฟันธงไม่ได้ เพราะยังไม่เคยเห็นเธอตอนลืมตาตื่นขึ้นมาเลย... หากตาเหล่ขึ้นมาท่าจะยุ่ง เขาเองก็ไม่อยากสบตากับเธอแบบไร้ทิศทางซะด้วยสิ หรืออีกที..นัยน์ตาของเธอก็มองตรงมาที่เขาเป็นตาเดียวงี้... สาธุเถอะ! ถ้าเป็นแบบนั้นจริง หากเธอยังไม่มีเจ้าของนะ...แล้วมีหมอตาเก่ง ๆ ที่ไหน ที่สามารถทำให้เธอเป็นปกติแบบชาวบ้านได้ เขาก็จะพาเธอไป...ชนิดที่ว่าทุ่มให้สุดตัวเลยก็ได้อ่ะ... บอกตรง!...เสียดายของ... คิดอะไรวะไอ้ม่อน...เลอะเทอะหนักเกินไปใหญ่แล้วนะมึง.. กลับห้องทดลอง...แล้วรีบทำงานที่ค้างไว้...ให้เสร็จเดี๋ยวนี้เลย! แทนที่จะตั้งคำถามกับเธอว่า ในเวลานั้นเธอไปอยู่ที่นั่นได้ยังไง? แล้วเกิดอะไรขึ้นถึงได้โผล่พรวดพราดออกมาแบบนั้น?... แต่กลับมาคิดเพ้อเจ้ออะไรกับเธออยู่ก็ไม่รู้...เขาเนี่ย... หอมจัง! กลิ่นกาแฟที่ไหนนะ....ทำไมถึงได้หอมละมุนขนาดนี้...กลิ่นหอมมากขนาดลอยเข้ามาในฝันได้เลยเหรอ... ลืมตาตื่นได้แล้วเฌอร์ลีน... เปลือกตาที่มีขอนตางอนยาวประดับไว้อย่างสวยงามค่อย ๆ เปิดขึ้นอย่างช้า ๆ มองเห็นฝ้าเพดานที่เป็นสีของไม้ พร้อมกับค่อย ๆ ตั้งสติลำดับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเองทั้งหมด เฌอร์ลีนยันตัวลุกขึ้นจากโซฟา พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ตัว ก่อนจะหยุดสายตาของตัวเอง เพราะรู้สึกตื่นเต้นกับภาพที่เห็นผ่านกระจกใสที่อยู่ภายนอกนั่นอย่างหลงไหล... บ้านไม้กลางป่าใหญ่เหมือนในนิทานไม่มีผิด...บ้านในฝันของเธอ.... หญิงสาวเปิดประตูออกไปด้านนอก... กลิ่นอายของธรรมชาติที่หอมยิ่งกว่า ทำให้เธอลืมกลิ่นของกาแฟไปเสียสนิท รู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก กับบรรยากาศรอบ ๆ ตัว ที่มีเสียงนกร้องกับต้นไม้น้อยใหญ่ปกคลุมไปทั่ว รวมไปถึงเถาวัลย์ห้อยระโยงระยาง และบางส่วนที่พันต้นไม้น้อยใหญ่สูงขึ้นไปเกือบถึงยอด ทุกต้นต่างถูกประดับไว้ด้วยดอกไม้ป่า ที่ยึดเกาะตามลำต้น และกำลังเบ่งบานแข่งกันอย่างแยกไม่ได้ว่าใครสวยกว่า บวกกับลำธารที่คดเคี้ยว ทอดยาวไปถึงน้ำตก ที่มีความสูงขึ้นไปราวสามสิบเมตร น้ำตกจำลองแต่เหมือนของจริงมาก ด้านหน้าน้ำตกยังเป็นแอ่งน้ำใสขนาดใหญ่ที่บริเวณขอบด้านข้าง มีรูปปั้นนางกินรีกระจายกันเล่นน้ำอยู่หกนาง แถมยังมีดรายไอซ์ในลำธารอีกนั่นด้วย ใครกันนะช่างจำลองป่าหิมพานมาไว้ภายในบ้านได้ขนาดนี้... “เธอ...!” เสียงห้าวทุ้มที่ดังขึ้นมาจากด้านหลังทำเอาเฌอร์ลีนยืนนิ่งตัวแข็งทื่อ เสียงผู้ชาย! ให้ตายเถอะ! นี่เธอกำลังหนีเสือปะจระเข้อีกหรือไง? เขาจะใช่คนร้ายไหม? หรือเป็นคนไม่ดีรึเปล่า?...ทำยังไงดี?... เธอก็ต้องหนีต่อไปอีกนะสิถามได้... หนี!...จนกว่าจะไม่มีที่ให้ไปใช่ไหม...เฌอร์ลีน? แต่เขาน่าจะเป็นเจ้าของรถคันนั้นนะ...คนที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้นี่..ใช่ไหม? ในช่วงจังหวะที่ใบหน้าสวยหวาน...หมุนตัวหันมาประสานสายตาด้วยนั่น...จังหวะเพียงแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น... ตึก...ตัก... ตึก...ตัก... ตึก...ตัก... ชนธัญถึงกับยืนตัวชา...หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะ...รู้สึกเหมือนกับถูกผู้หญิงตรงหน้าสะกดตรึงเอาไว้แบบละสายตาตัวเองไปจากเธอไม่ได้เลย สวย! สวยยิ่งกว่าวัวตายความล้ม...สวยปานนางฟ้า งามราวเทพธิดา...เชื่อสายตาเขาเหอะ! ทั้งคู่จ้องตากันอยู่แบบนั้นจนกระทั่ง “ว๊าย!! อ๊ะ!...แค่อุทานยังหวานขนาดนี้เชียว! เสียงใสร้องขึ้นก่อนจะผงะหงายหลัง เพราะส้นเท้าของเธอที่เหยียบขอบลำธารแต่เพียงหมิ่นเหม่ ไถลลื่นลงไปข้างหนึ่งจึงทำให้ร่างบางเสียการทรงตัว ตู้ม!! ไปพร้อมกับร่างใหญ่ที่คว้าตัวเธอเอาไว้ แต่ก็ไม่สามารถต้านแรงรั้งที่มีมากกว่าได้...จึงทำให้ทั้งคู่พลัดตกลงไปอยู่ในลำธารด้วยกัน ลึก! ลึกแน่ ๆ เลย เพราะเท้าของเธอเหยียบไม่ถึงพื้น แค๊กๆๆๆ!!! “ชะ..ช่วยด้วย!” สำลักพร้อมกับกินน้ำเข้าไปหลายอึก แต่เมื่อถูกมือใหญ่คว้าตัวเธอขึ้นมาจากน้ำได้ ความที่กลัวจะจมน้ำตายหญิงสาวจึงตะเกียกตะกายกอดร่างใหญ่ตรงหน้าพร้อมกับหลับตาปี๋ และพยายามยืดตัวกอดคอเขาเอาไว้แน่น เพื่อพยุงไม่ให้ตัวเองจมน้ำลงไปอีก...แต่นั่นก็เป็นเพราะว่า... “ฉะ...ฉัน..ว่ายน้ำไม่เป็น!” สวยยังกับนางฟ้า แต่ทำไมถึงได้โก๊ะขนาดนี้วะ! “น้ำแค่อก” “คะ!...หรอกเหรอ?” นั่นสินะ..เธอพยายามจะกดบ่าหนาเพื่อยืดตัวเองให้สูงกว่า แต่คนตัวใหญ่ยังไงก็ไม่จมลงสักที เป็นเพราะแบบนี้นี่เอง... “ใช่!...แต่เธอกอดคอฉันไว้ เอานมเกยอยู่บนหน้าฉันเนี่ย แล้วเท้าจะถึงพื้นได้ยังไงกัน และตอนนี้เธอก็กำลังทำให้ฉันหายใจไม่ออกแล้วนะ..เอาสองก้อนของเธอออกไปจากหน้าของฉันได้แล้ว” ถ้าไม่ได้สอนนักศึกษา หรือเป็นวิทยากร เขาก็ไม่เคยพูดอะไรกับใครยาวขนาดนี้เลยเหอะ! เสียงพูดอู้อี้กับใบหน้าที่ซุกอยู่กลางอก บวกกับคำพูดตรง ๆ ของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ทำให้เฌอร์ลีนรู้สึกร้อนวูบไปทั้งตัว สองมือบางยันบ่ากว้างกับผละสองก้อนที่เขาว่า ออกมาจากใบหน้าของคนตัวใหญ่ ในขณะที่สบตาคู่คมที่อยู่ในระดับต่ำกว่าเพื่อมองใบหน้าเขาได้ชัดขึ้น ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะทำให้เธอรู้สึกอาย จนทำอะไรไม่ถูกไปแล้วก็เถอะ แล้วจะให้เธอบอกกับเขาว่ายังไง ในเมื่อเธอปล่อยแขนที่กอดคอเขาออกมาแล้ว แต่ตัวเธอก็ยังติดอยู่กับเขาในท่าเดิม หนำซ้ำยังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ในขณะที่เธอเอนตัวออกห่าง และยันบ่ากว้างของเขาเอาไว้ จนสุดแขนของเธอแล้วเนี่ย...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more