Gizemli Yazar +18 Türkçe

Yarı uyuşmuş gibiydim sanki. Kendimi öyle hissediyordum en azından. Televizyona boş gözlerle bakarken, oyuncakları ile oynayan oğluma baktım. Sanırım bu monotonluğa dair tek heyecanım o kalmıştı artık. Başka bir şey düşünemez olmuştum zaten. 8 yaşındaki oğlum Okan ile hayatımız gerçekten de monoton geçiyordu. Onun her günü aslında benim için çok özeldi. Ancak bu duyguları ne yazık ki eşim paylaşmıyordu benimle. Artık aramızdaki aşk bitmişti sanki. Zaten bu her zaman söylenen bir şeydir. Evlilik aşkı öldürür. Ancak bu cinayetin bu kadar can acıttığını kimse söylememişti bana. Kalkıp banyoya gittim ve elimi yüzümü yıkadım. Dışarısı soğuk olmasına rağmen evimizin içi yanıyordu sanki. Aynadaki yansımamı görünce aslında olmam gerekenden daha mutsuz göründüğümü fark ettim. Neden böyleydim? Aslında çok mutlu olmam gerekmez miydi? Annemin tam da gurur duyacağı bir kadındım. Yuvamı kurmuş, düzenimi sağlamıştım. Sağlıklı bir oğlum ve mutlu bir evliliğim vardı. Tabi dışarıdan baktığın zaman... Bana ise bunun gayet yeterli olduğunu söylemişlerdi. Zamanla ne kadar da yanıldıklarını görmüş bulunmuştum. Artık sadece duygularımı hissetmemekle kalmıyor, yaşadığımı bile hissetmediğimi düşündüğüm anlar yaşıyordum. Nefes alıyordum aslında sadece, buna yaşamak demek istemem. Aynadaki görüntüm ise oldukça tatminkardı. 1.64 boyundaki bir bayana göre oldukça alımlıydım ve bunun da farkındaydım. Beyaz tenim, ışıldıyordu. Ela gözlerimle, siyah saçlarım uyum içerisindeydi. 28 yaşındaydım ancak böyle baktığım zaman kendime çok daha genç göründüğümü söyleyebilirdim. Son birkaç yılda daha yaşlı hissetmeye başlamıştım ama bu durum görüntümü etkilemiş değildi. Beni sevindiren yegane konulardan biri buydu zaten. İçeri gittiğim zaman kocam yine koltukta uyuyakalmıştı. Oğlum ise güzelce oynuyordu. Onun saçlarını okşayıp ben de kanepeye oturdum. Telefonumdan w*****d'e girdim. Okuduğum çok kitap vardı. w*****d'in bu yönünü çok seviyordum. Bu uygulama çıktığından beri kitap almayı bırakmıştım. Öyle güzel kitaplar vardı ki... En çok da romantik romanları okumayı sevdiğim için burada kendime göre bir sürü kitap bulmuştum. Kaldığım yerden okumaya devam ettim. Çok güzel, duygusal bir hikayeydi. Siyah Karanfiller Oldukça hoş bir romandı. 16. bölümü okumaya devam ederken gelen bir bildirim beni şaşırttı. Arkadaşlarımdan biri profilime yorum yazmıştı. O sırada gözüm yukarıda yazan saate ilişti. 00:06 O sırada yazan yorumu görünce dudaklarım ister istemez harekelendi. Arkadaşım benim doğum günümü kutlamıştı. Ancak içimdeki mutluluk kısa sürdü. Gözlerim bir anda koltukta yatan kocama kaydı. Horlama sesi bir anda kulağımı tırlamaya başlamıştı sanki. O anda evimize baktım. Harika manzarası olan, resmen şehri altımıza seren bir yerdeydi. İki katlı, müstakil bir ev olması nedeniyle arazi tamamen bizimdi. Annem, eve ilk yerleştiğimiz zaman o kadar hayran olmuştu ki damadını öve öve bitirememişti. Evlilik yapmayan kardeşimi ise aşağılamaktan geri durmamıştı. Onun başta bu sözlerini duymak hoşuma gitse de şu anda içimde bulunduğum durum beni son derece rahatsız ediyordu. Evlendiğimiz ilk yıl, doğum günümde tam 12 yi 10 geçe kapıdan içeri pastayla beraber girmiş, dudaklarıma usulca bir öpücük kondurmuştu. Şimdi ise beni öpmeyi bırak dokunmaktan korkar hale gelmişti. Hep bir bahanesi vardı. Ya çok yorgundu ya da yapması gereken işler vardı. Asla beni anlamaya çalışmadı. Bir şekilde istekli olduğumu belirttiğim bir zaman ise bana tiksinerek bakmıştı. O günden beri, bende bir acayiplik mi vardı diye düşünmeye başlamıştım. Ancak sorun bende değildi. Ondaydı... Bunu şu anda çok daha iyi bir şekilde görebiliyordum. Arkadaşıma teşekkür ettikten sonra telefonum bir kere daha titredi. Profilime bir yorum daha yapılmıştı. Hem de okuduğum kitabın yazarı tarafından. O anda dudaklarımda ister istemez bir gülümseme belirdi. Neden bilmiyordum ancak birileri tarafından, hem de hiç tanımadığım birileri tarafından önemsenmek oldukça güzel bir duyguydu. Doğum gününüz kutlu olsun, böyle sadık okurlara sahip olduğum için çok mutluyum. Saati yeniden kontrol ettim. On ikiyi çeyrek geçiyordu. Hala ayakta olmalıydı demek ki. Onun hakkında ise hiçbir şey bilmiyordum. Profilindeki kitapların tamamını okumuştum. Şimdi ise Siyah Karanfiller'i okuyordum. Oldukça güzel yazıyordu, normalde bu kadar sık bir şekilde kitap okuyan biri de değildim ancak ondan sonra dediği gibi oldukça sadık bir okuru haline gelmiştim ister istemez. O anda nedensiz yere kalbim hızlandı. Heyecanlanmıştım. Hemen onun profiline tıkladım ve mesaj kısmına dokundum. Normalde buradan kimseyle yazışmamıştım. Hatta, kadın olduğumu anlayıp yazan ve oldukça ısrarcı olan erkeklere karşı kendimi korumak için profil resmimi bile kaldırmıştım. Anlaşılsın istemiyordum. Mesajınızı şimdi gördüm, teşekkür ederim. Siz böyle yazarsınız da ben nasıl okumam. :) Düşünmeden gönder tuşuna bastım. Yaptığım aslında çok basit bir şeydi. Ancak nedense çok heyecanlanmıştım. İnternet üzerinden daha önce kimseyle konuşmamıştım. Hem de tanımadığım biriyle hiç. Ancak onu hiç tanımıyor değildim. Bir yerde bir söz okumuştum. Birinin kitabını okuduğunuz zaman onun zihninin en derinliklerine girdiğinizi söylüyordu. Eğer böyle bir durum gerçekten de varsa, ben onu oldukça iyi tanıyor olmalıydım. Telefonumun titremesi ile içimde bir şeylerin de titremesi bir oldu. Bana yanıt yazmıştı. Çok teşekkür ederim, güzel bakan güzel görüyor demek ki. Benimle pek ilgisi yok. :) O andan itibaren kısa bir şaşkınlık yaşamıştım. Çünkü son on dakikada hayatım sanki bir anda değişmişti. Hala sıkıcı hayatımın tam ortasında, salonda oturuyordum. Kocam horlayarak uyuyor, çocuğum oyun oynuyordu ama ben aynı değildim. Cam sehpanın üzerinden yansımamı gördüm ve yüzümün güldüğünü fark ettim. Son dönemlerde pek olan bir şey değildi bu. Sadece yabancı biriyle yazışmak meselesi değildi. En azından bir yıldır onun kitaplarını okuyor olmalıydım. Bir anda yeniden gerçekliğe döndüm. Aslında bu bile çok geçici bir olaydı. Manası neydi ki? Bunun gibi pek çok kısa, ufak mutluluğum olmuştu. Mesela geçen yaz ebru kursuna başlamıştım ama kocam ilk yaptıklarımı görünce hiçbir şekilde ilgilenmediği zaman bundan da vazgeçmiştim. O günlerden beri sadece çocuğuma kendimi adadım ve bunun en doğrusu olduğunu düşünmüştüm. Yanıt yazma isteğim o anda içimden gitti. Ana ekrana döndüm ve birkaç video izlemek için gezinmeye başladım. Bir video bulmuşken, telefonum yeniden titredi. İçimden yine o heyecan bir anda fışkırmıştı sanki. Buna engel olamıyordum. Hemen w*****d'e tıkladım ve gelen mesaja baktım. Bu arada kabalığım için özür dilerim, daha öncesinde size hiç teşekkür etme fırsatım olmadı. :) Dudaklarımdaki gülümseme daha da belirgin bir hal almıştı. Bir süre sonra gerçekten de görünmez olduğumu ve umursanmadığımı sanmıştım demek ki. Hızlıca ben de ona yanıt yazdım. Bu sohbet, o kadar tatlı bir şekilde başlamıştı ki, naif bir şekilde, beni düşünerek yazdığı belli oluyordu. Gece boyunca konuşmalarımız devam etti. O anda saati fark ettim. Neredeyse bir olmak üzereydi. Hızlıca Okan'ı yatağına yatırdım ve kocamı kaldırıp yatağa götürdüm. Aklım ise yazarımla olan konuşmamdaydı. Yazarım... Şimdiden sahiplenmeye başlamıştım. O anda daha ismini bile bilmediğimi fark ettim.