เสียงพูดคุยของผู้คนดังไปทั่วบริเวณห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ แสงไฟสีขาวส่องสะท้อนพื้นหินอ่อนให้เป็นประกายราวกับกระจกเงา เอ็นเจในเชิ้ตสีอ่อนเดินเคียงข้างอริล มือหนึ่งสอดกระเป๋าไว้ในกระเป๋ากางเกง อีกข้างโอบเอวเธอไว้หลวม ๆ อย่างเคยชิน
อริลถือกระเป๋าใบเล็กในมือ เดินตัวตรงแต่ใจกลับเต้นไม่เป็นจังหวะ แม้ทั้งคู่จะไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก แต่เพียงแค่เดินเคียงกันแบบนั้น ความเงียบกลับอบอุ่นอย่างประหลาด
“ริลอยากได้อะไรไหม” เสียงทุ้มเรียบของเขาเอ่ยขึ้น พลางก้มลงมองคนข้างตัว น้ำเสียงไม่ต่างจากทุกครั้ง แต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนที่ทำให้หัวใจเธออุ่นวาบ
“ริลไม่อยากได้อะไรคะ ครั้งที่แล้วพี่ก็ซื้อให้ตั้งเยอะ ยังใช้ไม่หมดเลย” เธอตอบเสียงเบา เอ็นเจพยักหน้าเบา ๆ ดวงตาคมทอดมองเธอด้วยแววที่อ่านยาก ก่อนจะเอ่ยเรียบ ๆ
“งั้นไปเดินเล่นกัน” พูดจบ เขาก็ก้าวนำไปช้า ๆ แต่พอเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขากลับหันกลับมามองเมื่อเห็นเธอยั
