
-Buyrun?
Uzun boylu adam hafifçe boğazını temizledi ve elini arka cebine götürdü.
-Biz polisiz.Bizimle gelemeniz gerek.
Hayriye Hanımın aklına direk oğlu geldi.Askerdeydi.Olduğu yere düştü.
-Oğlum .İyi mi o?
Polisler şaşkındı.Kadın onları yanlış anlamıştı.Kahraman olaya el atması gerektiğini anladı.Mesleğindeki en sevmediği anı yaşıyordu.Hafifçe kapının önüne çömeldi.Buram buram acı tadı aldı.
-Biz oğlunuz için gelmedik.Hasan Sezer için geldik.
Hayriye Hanım duyduklarıyla ok oldu Kocası mı?Üzülse mi sevinse mi bilemedi.
-Ne oldu Hasan'a?
Kahraman konuşacağı sırada kadının arkasında ki kızı gördü.Gözleri buğulanmıştı.Hemen annesinin yanına çömeldi.
-Siz kimsiniz?Babam iyi mi?
-Ben Cinayet Büro'dan Kahraman.Terkedilmiş bir binada ceset bulduk.Üzerinden babanızın kimliği çıktı.Gelip teşhis etmeniz lazım.
Kahraman derin bir nefes bıraktı.Söylemişti.Kadın Cinayet lafını duyduğunda ağlamaya başlamştı.Kız ise sadece onu dinlemişti.Kahraman bir an beyninin okumak İstedi.Gözlerine de bakmıyordu.Kızın sağ gözünden bir damla yuvarlandı.Hemen sildi.Bir damla daha derken..kız akan her yaşı eliyle siliyordu.Kahraman napacağını bilemedi.
-Biz aşağıda bekliyelim sizi
10 dakika sonra annesi ve kız geldi.Amine annesini zor toplamıştı.Nasıl hissedeceiğini bilmiyordu.Sadece annesine destek olmalıydı.Onun babası onu bırakmazdı.Amin emindi babası olamazdı.İçinden dualar etmeye devam ediyordu.Morg'un önüne geldiklerinde Hayriye Hanım fenalaşmıştı.Amine bunu tek başına yapabilir miydi bilmiyordu?Eğer yatan kişi babasıysa daha kötü olurdu.BU düşüncesiyle tuttuğu yaşları isyan etti ve dökülmeyee başladı.Rabbine sığındı.Başka şansı da,çaresi de yoktu.Yalvardı.babam olmasın dedi.Ne kadar doğruydu bilmiyordu.Yanında polislerle birlikte girdiler.Mavi önlüklü adam A74 yazan kapağı açtı.İçindeki sedyeyi çekti.Bembeyaz örtünün altında yatan beden ya babasıysa?Elleri yavaşça beyaz örtüyü kavradı.
Yavaşça örtüyü kaldırdı.

