KAHRAMAN

ACI-1

Kapının çalmasıyla yerimde irkildim.Yaklaşık 1 haftadır durmaksızın çalan kapıya irkilmek benim hatamdı.Abimin ben bakarım sesini duyduğumda rahatladım.İnsanların acıyan gözlerini görmek oldukça rahatsız ediciydi.Uyusam geçer miydi?Gözümden firar eden yaşları tutamadım.Ruhum,bedenim hatta bütün uzuvlarım amansız bir hastalığa yakalanmış gibiydi.İliklerime kadar işleyen acıyı hissediyordum.Tek rahatladım an beni tek anlayanın huzurunda olduğum zamandı.Her şeyi unutuyordum.Şu an en çok ihtiyacım olan şey Rabbimin huzuruna erişebilmekti.Seccademi serdim ve bir kez daha şükrettim.Bugün de Rabbim beni huzuruna kabul etmişti.Ne yüce bir onurdu bu böyle.Kapımın tıklatılmasıyla ellerimi yüzüme sürdüm.Abimin yüzündeki tebessüm beni gerçek hayata yönlendirdi.Babam?O gitmişti.Bizi bırakıp gitmişti.Gözlerimin dolmasını engelleyemedim tabi bir iki damlayı da.Abim hemen yanıma diz çöktü ve beni kollarının arasına aldı.

-Güzelim yapma nolursun.İçer de polisler var.İfadeni alacaklarmış bir de bize bir kaç soruları olacakmış.Toparlan gel annem böle görmesin seni.

Abimi onayladığıma dair ses çıkardım.Üstüm müsaitti.Babamın aldığı siyah elbisem üstümdeydi.Sanki bugun giymem için almıştı.Başımda ki krem şalımı düzelttim ve içeriye geçtim.Kendimin bile zor duyduğu bir sesle hoşgeldiniz dedim ve abimin yanına sindim.Hafifiçe kafamı kaldırdığımda geçen kapıya gelen 3 adam olduklarını anladım.Bir tanesi bana bakıyordu diğeri kafasını kollarının arasına almış yere bakıyordu.Sonda oturan adam ise camdan dışarıya bakıyordu.Annem de gelince kafası yerde olan adam başını kaldırdı ve gözlerini gözlerime kitledi.Bu ani hareketle kafamı yere eğdim hemen.

-Başınız sağ olsun.Sizi rahatsız etmek,acınızı deşmek istemezdik ama biz de bir an önce işe başlamalıyız.Hepinize ayrı ayrı sorular soracağız.

Abim hafifçe boğazını temizledi.

-Bir şeyler buldunuz mu?Parmak izi falan çıkmadı mı?  Camın önündeki adam sanki bu anı bekliyormuş gibi gözlerini bize çevirdi.

-Maalesef,hiç bir delil bırakmamışlar.Teyze gel sen benle mutfağa biz senle sohbet edelim biraz.

Annem yavaşça ayağa kalktı.Adamda arkasında annemi takip etti.Gözden kaybolduklarında gözlerimi çektim ve önüme çevirdim.Hiç konuşmayan adam harekketlendi.

-Kardeş müsait bir yerde biz konuşalım.

Abim hafifçe kafa salladı ve eliyle balkonu işaret etti.Kapıyı kapttıklarında sadecee karşımdaki adamla ben kalmıştım odada.İlk defa bir erekekle tek başımaydım.Kafamı iyiyce yere doğru eğdim.

-İsminiz?dedi.

-Amine 

-Amine Hanım,lütfen rahat olun ve bana bildiğiniz her şeyi anlatın.İsmim Ahmet bu arada.Babanızla munasebeti olan,düşmanı kavgalısı olan birileri varmıydı?

-Yooyok,babam pek kimseyle konuşmazdı zaten.Kendi halindeydi.

-Şüphelendiğiniz birileri var mı?

Olmadığını belirtmek için kafamı salladım.

-Hiç mi ?İyi düşünün lütfen

Yoktu.Olsaydı söylemezmiydim diye düşünürken aklıma geçen ki olay geldi.Kafamı kaldırdım aniden ve gözlerim simsiyah gözlerle buluştu.Şimdiye kadar hiç bakmadığım gözlerle.Yaptığım şeyle kafamı hemen yere geri eğdim.

-Şey aslında geçenlerde şey oldu.Ne kadar faydası olur bilmiyorum ama şey amcamlar beni istemeye geldiler.Babam da olmaz dedi küçük bir olaydı.

-kime istediler sizi?

-Rıfat'a.Amcamın oğlu

-Ne zamn oldu?

-2 ay oldu galiba

-Neden vermedi babanız sizi?Amcanızla aralarında bir husumet mi vardı?

-Yok yok öyle değil.Ben istemedim.

-Siz Rıfat'ı gördünüz mü o günden sonra?

-Evet.Çalıştığım markete geldi.

-Size bir şey söyledi mi?

-Yok demedi bir şey.Bir iki bir şey aldı gitti.Bir daha da görmedi.Hem Rıfat iyidir.Öle bir insan değildir.Yapmaz öyle şeyler.Kalbi temizdir.

-Niye evlenmediniz madem bu kadar iyiyse?

'*Son isteğin nedir? Sorusu,Çok, çok kolaydır,ilk isteğin nedir?Sorusundan.Çünkü,O soruyuKimse kimseye soramadı,Korkusundan.*'