Chapter.5
1294 Words
ในระหว่างทางคนตัวเล็กก็นั่งแทบไม่อยู่สุข สายตาเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมืออยู่ตลอดเวลา
"พี่หมอคะเร็วกว่านี้อีกได้มั้ยคะ"
"พี่ขับเร็วสุดแล้วนะ ใจเย็นๆ สิครับ "
เพียงไม่นานรถสปอร์ตสุดหรูก็มาจอดที่หน้ามหาวิทยาลัย ฟู่วว เกือบไม่ทัน เธอเอื้อมไปปลดเบลล์ทันที เพราะขืนช้ากว่านี้ก็คงเข้าเรียนไม่ทันแน่ๆ
หมับ
"คะ พี่หมอ" มืออุ่นของพี่หมอคว้าข้อมือของเธอเอาไว้
"ตั้งใจเรียนนะครับ แล้วพี่หมอจะโทรหา" เป็นประโยคที่ทำให้เธอยิ้มออกมา ..เมื่อไหร่พี่หมอจะยอมเป็นของน้องเสียที น้องชักจะทนต่อความน่ารักของพี่หมอไม่ได้แล้วนะ
"ค่ะ น้องไปก่อนนะคะ" เท้าเล็กก้าวลงจากรถแล้วรีบวิ่งเข้าไปในมหาวิทยาลัยทันที
"มาเชลทำไมสภาพเป็นแบบนี้อ่ะ" เธอเอ่ยทักเพื่อนสาวคนสวยของเธอทันทีเมื่อต้องพบกับสภาพที่หาดูได้อยากก็สาวฮอตอย่างมาเชล ใบหน้าอิดโรยขอบตาดำคล้ำเหมือนกับว่าไปอดหลับอดนอนมาจากไหน ปกติแล้วมาเชลจะต้องเป๊ะอยู่ตลอดเวลาทั้งเสื้อผ้าหน้าผมแต่วันนี้ทำไมปล่อยตัวให้เละเทะแบบนี้..แปลกจริงๆ
"เมื่อคืนหนักไปหน่อยอ่ะ พอดีพี่ชายฉันชวนไปวันเกิดเพื่อนหน่ะ สภาพก็อย่างที่เห็น" สายปาร์ตี้สายดริ้งต้องยกให้เพื่อนคนนี้เลย มาเชลจะไม่ค่อยมาชวนเธอสักเท่าไหร่เพราะรู้ๆ กันอยู่ว่ายังไง เธอก็ไม่ไปอย่างแน่นอน
"ฉันว่าไม่หน่อยแล้วอ่ะมาเชล กลิ่นเหล้ายังหึ่งอยู่เลย"
"จริงหรอนี่ฉันอุตส่าห์หยิบน้ำหอม หมอ อุ๊ปป" มาเชลรีบใช้มือปิดปากของตัวเองทันที ดีนะทีเมื่อกี้พูดเบาๆ ซินเอียงคอเล็กน้อยเพื่อจับผิดเพื่อนสาว จะว่าไปกลิ่นน้ำหอมของมาเชลวันนี้ก็กลิ่นแปลกๆ แถมยังทำตัวแปลกๆ อีก แล้วเมื่อกี้ยังทำท่าตกใจเหมือนพูดอะไรผิดออกมา
"มาเชล อะไร "
"เปล่าๆ ไปเรียนกันดีกว่าเนอะซิน จะได้รีบกลับบ้านกัน เนี่ยฉันง่วงจะแย่อยู่แล้ว หาววว" มาเชลพยายามหาข้ออ้างมากลบเกลื่อนการจ้องจับผิดของเธอ.. เรื่องแบบนี้จะให้ใครรู้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
"อืมๆ ก็ดีเหมือนกัน เห็นสภาพเธอแล้ว อยากจะไล่กลับไปนอนเลยจริงๆ "
"มันขนาดนั้นเลยหรอซิน"
"ใช่ ก่อนออกจากบ้านส่องกระจกดูตัวเองบ้างรึป่าว สาวฮอตที่ฉันเคยรู้จักหายไหน ทำตัวแบบนี้ไม่กลัวผู้ชายหนีหมดหรอ ฮ่าๆ "
"นี่ฉันไม่ได้บ้าผู้ชายขนาดนั้นนะยะ" มาเชลทำหน้ายู่ใส่ เธอไม่ได้บ้าผู้ชายสักหน่อยก็แค่อยากมีรักแท้ที่ประทับใจก็เท่านั้น เป็นธรรมดาที่เธอจะชอบผู้ชายที่เพอร์เฟ็ก เธอไม่ได้เรื่องมาก แต่เธอมีสิทธิ์เลือกสิ่งดีๆ ให้กับชีวิตตัวเองต่างหาก ถ้ายังไม่ใช่ก็แยกทางก็เท่านั้น
................................................
หลังจากเรียนเธอก็ขอปลีกตัวออกมาเพื่อกลับบ้านทันที อยากนอนจะแย่อยู่แล้ว
"อ้าวคุณหนู เมื่อคืนไปค้างที่ไหนมาคะ " เมื่อเธอย่างกายเข้ามาในบ้าน ก็ถูกป้านมยิงคำถามเรื่องเมื่อคืนทันที เพราะเธอถูกมอบหน้าที่ให้ดูแลคุณหนูทั้งสองของบ้านหลังนี้ เนื่องจากคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายมีกิจที่ต้องเดินทางไปต่างประเทศอยู่บ่อยครั้ง มาเชลจำต้องหยุดชะงัก
"พอดีเมื่อคืนหนูไปนอนค้างกับยัยซินมาหน่ะค่ะ เมื่อคืนหนักไปหน่อย" ..ป้านมมาเชลขอโทษ ขืนบอกว่าไปค้างกับพี่หมอมามีหวังโดนบ่นหูชาแน่ๆ เรื่องคงจะต้องถึงหูคุณพ่อกับคุณแม่อย่างแน่นอน
"ทำไมไม่โทรบอกป้าคะ รู้มั้ยว่าป้าเป็นห่วง" เธอสวมกอดป้านมเหราะความที่รู้สึกผิด นอกจากคุณแม่ที่เธอทูดทูลแล้วก็มีป้านมนี่หล่ะที่เธอรักเหมือนดั่งแม่คนที่สองอีกคน
"หนูขอโทษนะคะ ป้านมไม่โกรธหนูนะ นะคะๆ ฟอดด"
"แล้วแบบนี้จะให้โกรธลงได้ยังไง ทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะคะ ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไปป้าจะทำยังไง"
"ไม่ทำแล้วค่ะ แล้วนี่พี่ชายตัวดีของหนูกลับมารึยังคะ" มาเชลชะเง้อคอมองหาพี่ชายตัวดีของเธอรอบบ้าน วันนี้จะต้องเคลียร์ให้รู้เรื่อง
"เพิ่งมาก่อนหน้าคุณหนูสักพัก ขึ้นไปบนห้องแล้วค่ะ"
"งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะป้านม พอดีมีเรื่องจะคุยกับพี่มิคนิดหน่อย"
"ทานอะไรมารึยังคะ ให้ป้าทำขึ้นไปให้มั้ย"
"ไม่ดีกว่าค่ะ คุยเสร็จแล้วหนูจะนอนสักหน่อย"
.......................
ปังๆ ๆ ๆ ปังๆ ๆ ๆ
เสียงทุบประตูเสียงดังทำให้คนภายในห้องต้องรีบเดินมาเปิดอย่างหัวเสีย
"มีอะไร!! " เขาตะคิกเสียงดัง เพราะตั้งแต่เมื่อคืนนี้เขายังไม่ได้นอนเลย ไหนจะไปต่อข้างนอกกับสาวๆ แถมเมื่อคืนเขายังได้สาวๆ มานอนกกทั้งคืน
"ทำไมเมื่อคืนทิ้งน้องไว้กับคนแบบนั้น" มาเชลก็อารมณ์ไม่ดีอยู่เหมือนกัน ถ้าเมื่อคืนเธอไม่ได้พี่หมอ ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอจะเจอกับนรกขุมไหนบ้าง
"แล้วเมื่อคืนไปกับผู้ชายคนไหนมาหล่ะ "
"อย่ามาพูดกับน้องแบบนี้นะ จำไว้เลยว่ายังไงน้องก็ไม่มีวันคบกับเพื่อนพี่อย่างเด็ดขาด! " มาเชลประกาศเสียงกร้าว ยังไงเธอก็จะไม่ยอม ถ้าขืนพี่ชายของเธอยังยัดเยียดเธอให้กับผู้ชายแบบนี้อีก เธอจะต้องบอกเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่รู้เรื่องแล้วช่วยจัดการอีกแรง
"ทำไม ไอจะบอกให้รู้ว่าฟรานต์มันสนใจยูจริงๆ ผู้หญิงที่ผ่านๆ เข้ามามันก็แค่เล่นๆ ยูอย่าคิดมากสิ" หนอย ยังจะเข้าข้างกันอีก พวกเดียวกันสินะ
"ยังไงน้องก็ไม่สน น้องมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ฝากไปบอกเพื่อนพี่ด้วย" ในใจของเธอตอนนี้มีเพียงแค่พี่หมอคนเดียวเท่านั้น จะไม่มีใครมาแทนที่พี่หมอได้อย่างเด็ดขาด
"คิดว่าฟรานต์มันจะยอมมั้ยหล่ะ อย่าลืมว่ามันมาก่อน "
"ก็ลองดู ถ้ายังขืนมาทำยุ่มย่ามกับน้องอีก จะหาว่าน้องไม่เตือน" มาเชลทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้นก่อนที่จะเดินกลับห้องของเธอ ..พี่หมอจะต้องช่วยน้องให้รอดพ้นจากผู้ชายคนนี้ได้
.....................................
ครืดดด ครืดดดดดด
"ครับ "
"พี่หมอยุ่งอยู่รึป่าวคะ" เมื่ออดทนรอไม่ได้เธอจึงเป็นฝ่ายโทรหาพี่หมอเสียเอง เบอร์โทรศัพท์ถูกเมมไว้ในเครื่องของเธอโดยฝีมือของพี่หมอ ..พี่หมอน่ารักกับน้องเสมอ
"ครับ มีอะไรรึป่าว "
"....อ่ออ เอ่อ"
"คิดถึงพี่หมอหรอ วันนี้พี่หมอยุ่งมากเลยไม่มีเวลาโทรหา" เพราะแบบนี้นี่เอง เฮ้อ ทำไมเธอต้องคิดอะไรมากมายแบบนี้ด้วย แค่ได้ยินเสียงของพี่หมอมันก็ทำให้เธอยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว
"อ่อหรอคะ .."
"พรุ่งนี้สนใจมาทานข้าวด้วยกันมั้ย ฮื้ม "
"ค่ะ สนใจค่ะ" ..ตอบแบบไม่ต้องคิด เฮ้อ ..เธอเป็นผู้หญิงนะมาเชล
"เลิกเรียนแล้วก็โทรมานะครับ พี่หมอขอตัวไปทำงานก่อนนะ"
"ค่ะ"
ตี๊ด
"กรี๊ดดดดดดด" เมื่อสายถูกวางไปเธออดไม่ได้เธอจะเปล่งเสียงออกมา ดีนะที่ห้องของเธอนั้นเก็บเสียงได้ ไม่เช่นนั้นคนในบ้านคงจะต้องแตกตื่นกันไปหมด
"พี่หมอของน้อง "
.......................................
- Writer
