ANG LIHIM SA PUNONG ACACIA

Ang Lihim sa Punong Acacia (CHAPTER 1) (M2M Love Story) ni JM Misteryo ⚠PAALALA: Ang kwentong ito ay Rated SPG na hindi angkop sa mga batang mambabasa. ➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡➡ KABANATA 1: ANG PAGBABALIK . . . . . "Naku, aabutin talaga ako nito nang gabi, kasi medyo malayo-layo pa ang byahe ko. Pero sanay na, nakaka-miss nga lang kasi ang tagal ko na ring di nakauwi sa amin. Nakakamiss ang Probinsya, nakakamiss maligo sa ilog kasama ang mga dating kaibigan, nakakamiss kumain ng preskang gulay at prutas na makikita lang sa kapaligiran. Nakakamiss ang simpleng pamumuhay di tulad sa Maynila, oo maraming opportunity pero balik-balikan mo parin ang pinanggalingan mo kung saan ka lumaki" sabi ng isip ni Joshua habang nagpapahinga sa bus. Matagal nang di nakauwi si Joshua sa probinsya dahil nagtatrabaho ito sa Manila. Pitong taon siyang nagtrabaho, nagtiis at para mapangtustusan ang pangangailangan ng pamilya gayong nag-iisa lang siyang anak. Simple lang ang kanilang buhay sa probinsya, pero kahit papaano nakapagtapos siya ng kolehiyo dahil sa tiyaga at determinasyon. Dati-rati, sinusumpa niya ang kahirapan. Nasasaktan siya dahil sa kanilang buhay na walang-wala. Pagsasaka ang trabaho ng kanyang Itay at pagtitinda naman ng mga gulay sa palingke ang kanyang Inay. Dati, naranasan niyang magutom dahil sa hirap ng buhay. Mag-aaral kahit walang pera. At tumulong sa Inay kapag wala na siyang pasok. Hangga't sa nakapagtapos at gustong-gustong pumunta ng Maynila para maghanap ng trabaho para matulungan ang pamilya. Marami naring siyang hirap na dinaranas. Kung saan-saan nag-apply, at nakikitira sa kanyang mga kamag-anak. Dahil sa sakripisyong ginawa ni Joshua, naging maswete siya at nakapagtrabaho sa isang Car Insurance sa Manila. Sa totoo lang masipag siyang tao, kumbaga ang galing niyang mang-engganyo sa mga client na kumuha ng Car Insurance thru phone calls, kung kaya't ambilis niyang na-promote dahil sa sales niyang naiambag. Napagawa narin niya ang kanilang concrete na bahay. Nakabili narin siya ng mga hayop tulad ng kalabaw para sa pagsasaka ng kanyang Itay at babuyan sa likod ng kanilang bahay. 'Yong dating pagrerenta lang ang kanilang pwesto sa bayan, nabili narin niya ito at dinagdagan ng bigasan negosyo para sa kanyang Inay. Di nagtagal medyo nagkagulo ang management sa kanilang Kompanya at naapektuhan ang kanilang empleyado. Kaya naisipan niyang mag-resign sa trabaho kahit na sayang dahil lumaki na sana ang kanyang sahod saka pa nagkagulo, pero di na niya iyon pinansin dahil nakapag-ipon narin siya at gusto narin niyang magpahinga gayong pitong taon narin siyang di nakauwi at ngayong sa kanyang pagbabalik excited na talaga siya makasama ang kanyang pamilya. Sa kanyang pagbabalik, ngayong 25 taon na siya gusto na niyang makita ang pagbabago sa kanilang lugar. Gusto na niyang umalis sa mataong lugar sa Manila, oo mamimiss niya ito kasi dito niya naranasang pumasok sa malalaking Mall na wala sa probinsya, makatikim ng sosyal na pagkain at maka-experience maglakwatsa gumala kasama ang kanyang mga kaibigan. "Iba parin ang buhay probinsya, kahit na simple lang pero masaya. Kamusta na kaya ang pamilya at kamag-anak ko? May improvement kaya ang lugar namin. Hay naku! excited na talaga ako!" sabi ng isip ni Joshua nang makatulog siya sa bus. Makalipas ang limang oras na byahe.... "Sir! Sir! Gising na po.... Brgy Isidro na po tayo!" sabi ng Kundoktor habang ginigising si Joshua. "Uhhmmnn... Nandito na ba?" "Yes Sir,.... mukhang nakatulog yata kayo! Sige, mag-ayos na kayo kasi ibababa ko na ang mga bagahe ninyo!" "Sige, po salamat Kuya!" Agad namang sinuot ni Joshua ang dalang bag at bumaba na nang bus nang biglang.... "Anak! Anak kooooo!" "Anak ko ikaw na ba yan??!" "Namimiss na kita!" sigaw ng isang babae at boses iyon ng Inay ni Joshua. "Inaaaaay!" sigaw niya. Di na maiwasang tumulo ang luha ni Joshua at dali-daling niyakap ang Inay na nagbabantay sa kanyang pagdating. Agad silang nagyakapan at mukhang miss na miss nila ang isat-isa. "Kamusta kana Inay! Itay!" nagyakapan silang tatlo sa sandaling iyon. Ganon talaga kapag umuwi ng probinsya. Akala mo isa kang sikat na artista galing Manila. Daming naka-abang sayo, mga kamag-anak at kaibigan sa iyong muling pagbabalik. Gabi na nang makarating si Joshua at tanging ilaw lang ng streetlight ang nagbibigay liwanag dahil bundok ang kanilang lugar at kaunti lang ang mga bahay doon. "Tama na nga yan! Umuwi na tayo! Sa bahay nalang tayo mag-kwentuhan!" sabi ng kanyang Itay sabay karga ng de latang biscuit at dali-dali namang nagbitbit ang kanyang mga pinsan ng bagahe. "Anlaki ng pinagbago mo anak!" sabi ng Inay at patuloy parin si Joshua sa pag-iiyak. "Inay bakit ang payat ninyo?! Di ba kayo kumakain, nagpapadala naman ako ng pera sa inyo!" "Naku Anak, dati-rati ganito na talaga ang pangangatawan ko!" "Buti pa si Itay, mukhang malusog!" "Anak, masipag yan yang Inay mo sa negosyo natin sa bayan." "Talaga Itay? Wag kayo mag-alala, nandito na ako at tutulong na ako sa kanya!" "Insan, tara na! sa bahay nalang kayo mag-usap! At siguradong gutom kana, may hinandang adobong manok ang Inay mo, diba paborito mo iyon!" sabi ni Erik nakakabatang pinsan ni Joshua. "Erik ang laki mo na auh, dami mo na yatang girlfriend no!" pabiro ni Joshua sa pinsan. "Ako pa! Oo naman, wala sa lahi nating pangit, haha!" tawa ni Erik. "Wala ka talagang pinagbago, babaero ka parin!" pahabol ni Joshua. Isang gabi na puno ng kwentuhan ang kaganapan sa bahay nila ni Joshua halakhakan at kasiyahan gayong nakabalik na siya. Kinabukasan.... "Anak! anak! gumising ka na! Nakahanda na ang almusal mo, aalis na ako dahil maaga ako sa bayan! Ikaw na ang maiwan dito!" sabi ng kanyang Inay habang bumabangon sa higaan. Medyo nahihilo parin siya dulot ng byahe at gabi nang matapos ang kanilang kwentuhang mag-pamilya. Pumunta siya ng kusina para magmumog at hilamos. "Saan pala si Itay!" "Nasa bukid na! May ani sila ngayon, Anak!" sabi ng kanyang Inay at nagmamadali ito. "Ah ganon po ba?? Sige ako na po ang bahala dito Inay...." "Baka may oras ka mamaya, dalaw ka nalang sa pwesto natin! Magpahatid ka nalang sa pinsan mo kay Erik!" sabi ng Inay at napansin ni Joshua na doon natulog sa kanilang bahay si Erik sa bakanteng kwarto. "Sige pi Inay! Mag-ingat po kayo... Aaay! Teka lang, kumain na ba kayo ng almusal?" "Oo, Anak!" nauna na kami, di kana namin inabala sa tulog mo kasi alam kong pagod ka sa byahe!" sabi ng Inay at agad itong umalis ng bahay at si Joshua naman ay bumalik sa kwarto para ligpitin ang hinigaan. Pagkatapos kumain, lumabas siya ng bahay para tingnan ang paligid. Sariwa ang hangin sa bukid. Ang ganda ng bulubundukin at ang mga taniman ng palay. Napangiti siya habang nagkatingin sa mga taniman nilang gulay kung saan sila nagtatanim noon, ang puno ng mangga kung saan siya dati umaakyat. "Namiss ko ito! Kung dati kunti lang ang mga kahit-bahay ngayon meron na!" sabi ng isip niya. Makalipas ang ilang minuto, ay pumasok siya sa bahay at nakitang kumakain ng almusal si Erik. "Kuya, kumain kana ba?! Tara kain tayo!" "Tapos na ako Insan....! Sige, kumain kalang" "Kuya, ang gwapo pogi na auh! Anglaki ng pinagbago mo, kung dati ang itim mo, ngayon ang ganda ng kutis mo. Kutis Maynila hahaha.. sana balang araw, makapunta rin ako. Para ganyan din kulay ko, dagdag pogi points!" sabi ni Erik at biglang ngumiti si Joshua. "Oo naman, iba kasi ang tubig doon!" "Talaga Insan?!" "Basta, nakakaputi hahaha" biro niya. "Sana, ako rin. Gusto ko nang makatapak ng Maynila, di pa ako nakapasok sa mga mall at mapunta sa mga sikat na parke doon!" "Oo, makakapunta ka talaga doon kapag pangarap mo talaga at kung gusto mong magtrabaho! Aaay, oo nga pala! Kamusta na ang Inay mo, si Tiyang Lita! kmusta na sila?" "Ok naman siya, ganon parin. Labandera!" kwento ni Erik. "Auuhh ganon ba? Bakit di siya pumunta rito?" tanong ni Joshua sa pinsan. "Stay-in kasi siya sa kanyang amo sa kabilang.bayan. Tuwing linggo lang siya umuuwi!" Nag-iisa lang anak si Erik dahil noong bata pa ito ay hiniwalayan na sila ng kanyang ama. Kaya si Tiyang Lita ang nag-iisang nagtaguyod sa pamilya. Sa kabilang barangay ang bahay nila ni Erik, kaya kapag walang trabaho sa bukid ay madalas siyang pumupunta sa bahay nila ni Joshua kahit noong bata pa ito. Dahil sa hirap ng buhay, hayskul lang ang natapos nito. Naranasang niyang mag-araro sa bukid, magbenta ng mga gulay at mag-construction. Sa edad na 26 marami na siyang pagsubok sa buhay, kaya pangarap din niyang makaluwas ng syudad para makahanap ng magandang trabaho at matulungan ang kanyang ina. "Kaya noong nalaman kong uuwi ka insan, pumunta talaga ako rito para salubungin kita!" "Talaga Insan? Mahal na mahal mo talaga ako..." "Oo naman, pinsan kita eh, at ang tagal mo naring di nakauwi!" "Oo nga eh,... kailangan ko rin kasing magtrabaho at magipon, alam mo namang kung anong hirap ang pinagdaanan ko hanggang sa nakapagtapos ako!" "Alam ko yun Insan, buti ka nga nakapagtapos ka ng kolehiyo at mabilis kang makahanap ng trabaho, di tulad ko hayskul lang!" "Wag kang mag-alala Insan, pagbumalik ako... isasama kita. Maghahanap tayo ng trabaho doon!" "Talaga? Eh, ano namang trabaho pwede sakin? Gayong hayskul graduate lang ako?" "Maraming opportunity sa Manila basta masipag kalang..." "Talaga Insan? Asahan ko yan ha.. para naman makapagtrabaho na ako ng hindi naghihirap sa probinsya at makatulong kay Inay!" "Salamat Insan!" masayang sinabe ni Erik sabay yakap sa kanyang Pinsan. Nabigla si Joshua sa sandaling iyon at natuwa para sa kanyang pinsan dahil magsasama na sila pabalik ng Manila para magtrabaho. Sa higpit ng yakap ni Erik, naramdaman ni Joshua ang tigas nitong katawan dahil babad sa gawaing bukid. Kahit ganon, may itsura si Erik. Moreno, matipuno na pangangatawan. Dati-rati, alam na alam ng magpinsan ang ugali nila. Babaero si Erik, kumbaga pala jowa ng babae. Isang beses noong magtapat sa kanya si Joshua tungkol sa totoong kasarian nito, umiiyak habang binubunyag ang katotohanang nagkakagusto ito sa kapwa lalaki. Tanggap naman nila ang isat-isa, kung kaya't malapit ang loob nila sa isat-isa. Kung dati-rati maraming nangungutya sa kanyang pinsan agad naman niya itong ipinagtatanggol at lahat nang naging jowa ni Erik si Joshua ang kumikilatis kung karapat-dapat ba ito sa kanyang pinsan o hindi. "Kamusta kana pala, may jowa ka ba ngayon?" tanong ni Erik sabay kalas ng pagkakayakap. "Uuhhmmnn... Di ako maswerte sa lovelife eh... hindi sila mapagkatiwalaan. Kaya mas gusto ko nalang maging single muna!" "Talaga? Sa gwapo mong iyan... makakahanap ka!" sabi ni Joshua sabay ngiti. at nagkwentuhan ang dalawang magpinsan sa sandaling iyon. Mga karanasan ni Joshua sa syudad at si Erik naman sa panahong wala ang kanyang pinsan. "Hahaha talaga?!" Naalala mo pa yon! Antagal na noon!" tawa na sinabe ni Joshua sa pinsan. "Oo naman, wag kang mag-alala lihim lang natin iyon!" si Erik. "Talaga lang kasi nakakahiya kapag malaman nila! At isa pa, mga bata pa tayo noon!" "Kahit na, nagustuhan mo kaya ang ginagawa mo sakin!" "Baliw! Ikaw kaya,.... tirik na tirik pa nga mata mo habang ginagawa ko iyon eh!" "Kasi ang sarap Insan! Alam mo bang, hinahanap hanap ko iyon? Hindi ko alam kung bakit basta ang sarap sa pakiramdam!" sabi ni Erik nang biglang natauhan si Joshua nang marinig iyon. "Haa...?!" nabigla si Joshua. "Oo, antagal mong nawala. Alam mo bang miss na miss ko na iyon?!" "Tanga! Magpinsan tayo, kaya wag mo nang hanap-hanapin iyon kasi ang tanda na natin!" "Pero, wala akong paki-alam! Basta, masaya akong nandito ka na ulit! Masaya akong mabalitaang uuwi ka!" medyo nadismaya si Erik at biglang umalis si Joshua palabas ng bahay ng may halong hiya sa sarili dahil sa nakaraang ginawa. ITUTULOY..... LINK: h***:://w**************m/KwentongRatedSPG