Race of chef's

3.bölüm

Haftanın ilk günüyle başladı çekimler.

Bugün ilk olarak kızlardan Gizem ve erkeklerden Enes düello yapacaklar. Yanyana hazırlanmış mutfak tezgahlarında yüzlerinden çok belli olan büyük heyecanla sürenin başlamasını bekliyorlardı.

Gizem ve Enes'in üzerinde ki şef gömlekleri ve içinde bulunduğumuz mutfak beni bile heyecanlandırdı.

Biz yarışanların tam karşısına, bizim için hazırlanan koltuklara oturmuş çekimin başlamasını bekliyorduk. 

Henüz ilk gün olduğu için ve elenen olmadığı için oturduğum izleme alanı çok kalabalıktı. Etrafımda yükselen seslere kulak vermeden mutfağı incelemeye devam ettim.

"Hepiniz RACE OF CHEF'S e hoşgeldiniz!" Oktay beyin konuşmasıyla çekimlerin başladığını anladım. Kamera henüz bize dönmediği için ve canlı yayında olmadığımız için hala bazı yerler boştu. Bazı yarışmacılar hala gelmemişti.

"Bugün ilk düello Gizem ve Enes başlıyor sayın seyirciler. Bugün rakibinden daha kötü yemeği yapan yarışmacı direkt olarak elemeye kalıyor ve pazar akşamı haftanın son düellosundan sonra eleniyor." Oktay bey kısaca kameraya özetledikten sonra biraz kameraya bakıp 'kestik' diye bağırdı. 

" Nerede bu eksik yarışmacılar. Kimler eksik isim verin! " Oktay bey bize doğru bağırarak konuştuğunda erkeklerlerden adının Murat olduğunu hatırladığım çocuk söz alıp eksik isimleri sıralamaya başladı. 

"Oktay bey! Eksik isimler, Mehtap, Gül, Araf ve Dilek." dediğinde Oktay bey asistanına onları çağırmasını söyleyip ayrıldı yanımızdan. Yönetmenin '20 dakika ara' dediğini duyduğumda odama çıkmaya karar verdim. 

Ağır adımlarla merdivenleri tırmanırken dışardan gelen müzik sesiyle birlikte fikrimi değişip merdivenleri inmeye başladım. Bahçe kapısına geldiğimde bahçede kimsenin olmadığını fark edince erkekler evinden geldiğini anladım. Girip girmemek arasında kararsız kaldığımda erkeklerin sürekli bizim eve girip çıktığını hatırlayınca erkekler evine girdim. Evin içinde aslında sesi kısık olan ama benim çok sevdiğim şarkılardan biri olduğu için ilgimi çeken sesin merkezine doğru adımlamaya başladım. Beyaz kapının önünde durunca bir oda olduğunu anladım. 

Gelen bir anlık deli cesaretle kapıyı tıklattım. 

"Size geliyorum dedim! İkide bir gelip kapımı çalmay-" açılan kapıdan görünen tanıdık yüz beni görünce afallayıp bağırarak başladığı cümleyi kısık sesle tamamlayamadı. 

"Şey.. Ben müzik sesini duyunca.." ağzımda kelimeleri gevelemeye başladığım da susup derin bir nefes aldım. Tam arkamı dönüp gidecekken sesiyle duraksayıp ona doğru döndüm. 

"Tanışmak isterim.. Yani tanışsak ya.. Şey ya tanışalım mı?" onun da benden farksız olduğunu duyunca gülüp uzattığı elini sıktım. 

"Araf Aksoy.." 

"Enfal Öztürk .. Memnun oldum." dedim. Elimi yavaşça çekip " ben artık gideyim." dedim. 

"Eğer mutfağa gidiyorsan beraber gidelim." dediğinde mutfağa gidicek olmama rağmen onun aslında rakibim olduğunu hatırlayıp reddettim ve odama doğru hızla ilerleyip yüzümü yıkadım.. 

---

Sonunda ilk Düello ve çekim başlamıştı. Oktay beyin kameraya söyledikleri kulaklarımda uğuldarken Gizem 'i izliyordum. Bıçağı tutuşu o kadar profesyonel di ki hayran kalmıştım. 

Onların yapmaya çalıştığı somonun tadına bakmayacağım için şimdiden çok üzgünüm. 

Bizim oturduğumuz yerden ses çıkmazken herkes çok odaklanmış bir şekilde düelloyu izliyordu. 

Sağ tarafımda ki sandalye de oturan Araf 'a baktığımda dudağının kenarı yukarı doğru kıvrılmış izliyordu enes' i. 

"Neden gülüyorsun?" kulağına fısıldamam ile bana yan bir bakış atıp kulağıma doğru eğildi. 

"YARIŞI gizem aldı." dediğinde kaşlarım şaşkınlıkla Havaya kalktı. 

"Nereden biliyorsun?" diye sorduğumda izle ve gör deyip geriye yaslandı.

Sonunda yemekler ve ünlü gurmeler tarafından yapılan tadım bitmişti. Sıra kazananı açıklamaya geldiğinde dikkatle Oktay beyi dinlemeye başladım. 

Oktay bey lafı yeterince uzatınca göz devirip geriye yaslandım. 

"Evet bu gece bir kazanan ve üst tura çıkan yarışmacı olduğu gibi bir de kaybedip eleme potasına giden bir yarışmacı var. Şimdi sıra geldi kazanan yarışmacıyı açıklamaya!" heyecanla yerimde doğrulup Oktay bey E baktım. Elinde ki karta bir göz attı ve konuşmaya başladı. 

"Bu gece en iyi yemeği yapıp bir üst tura geçen yarışmacı, Gizem!" dediğinde şaşkınlıkla Araf 'a baktım. 

İki yarışmacı da çok iyilerdi. Gizem' in adını duyması ile sadece küçük bir gülümseme ile sevinmesini izledim. Ben daha büyük bir sevinme beklemiştim nedense. 

Gizem yavaş ama büyük adımlarla yürüyüp Oktay beyin yanına geldi ve zafer konuşmasını yaptı. 

Sonunda bugünün çekimi de bitince sessizce odama çıktım. Yatağa uzanıp telefonumdan bir müzik açtım. 

Müzik sesi kısılıp odada mesaj sesi yankılanınca telefonu elime alıp baktım. Yarın ki çekim takvimi gelmişti. Yarım sıra kıvırcık Gözde ve Umut diye birindeydi.

Telefonu geri bırakıp örtüyü üzerime çektim ve yavaşça kapanan gözlerime engel olmadım.

******

"Tebrik ederim Umut!"

Bugün ki düelloyu umut almıştı. Çekim bittikten sonra kısık sesle onu tebrik edip bahçeye çıktım. Yanıma aldığım kitap ile birlikte ağacı altına oturdum. Kitabı çimlerin üzerine bırakıp ağaca yaslandım ve gözlerimi kapattım.

"Selam." gözlerimi yavaşça açıp yanıma oturan Umut 'a baktım.

"Selam."

"Nasılsın." dediğinde ona bakmadan kitabımı elime aldım ve kapağını açtım.

"İyi" diye kestirip attım ve kitabı okumaya başladım. Pek başladım denemez ama yanımda dik dik bana bakan biri varken okumak mümkün değildi.

Umut sessizce yanımdan kalkıp gidince kitabı kapatıp tekrar yanıma bıraktım.

Kitabın altında kalan bir kağıt parçası dikkatimi çekince elime alıp incelemeye başladım. Sanki üzerine biri birşey çizip yırtmış ve bir parçası buraya düşmüş gibiydi.

Daha çok karakleme benzeyen resimde bir kadın figürü vardı.

Kadın figürünün baş kısmı yırtılmış sadece vücut kısmından bir parça vardı.

İncelemeye başladığımda çizimde ki figürü üzerinde bir tulum olduğunu gördüm. Daha dikkatli bakınca da altında bir gömlek vardı.

Benim ilk çekimde giydiğim kıyafete çok benziyordu.

Ağacın altına daha dikkatli bakıp diğer parçaları ararken küçük bir kağır parçası gördüm. Hızla elime alıp baktım.

Kağıdı elimde ki kağıtla birşetirince kendimi çizimde görmek beklediğim en son şey bile değildi...