The Cursed One (Tagalog/Filipino)

Chapter Four

Padabog kong sinarado ang pintuan ng kan’yang sasakyan at mabilis na naglakad papasok sa kastilyo.

The castle looks like haunted dahil sa sobrang tahimik nito. Tanging mga yapak ko lang ang naririnig ko. Alas tres y medya na kami nakarating. Grabe, sobrang layo pala ng ancestral house nila.

Pagkatapos kong magmuni-muni doon sa lawa ay nagwalk out ako. He didn't talked while we're travelling, but I saw he was stealing glances. Diba? Ako pa ang magnanakaw ng tingin, pati naman siya.

Diretso ako sa grand staircase para makapunta na sa kwarto nang magsalita siya.

"You still have to do things, you know." napahinto ako't humigpit ang hawak sa jeans na suot ko. I closed my eyes and breathe hard.

"I--I'll leave tomorrow. I'll find some place to stay. I'll ask Drick to help me. And for the record, hindi ako maf-fall sa kagaya mo. Itatak mo ‘yan sa puso mong bato at sa utak mong mas matigas pa sa tinapay na ilang taon nang pinabayaan sa refrigerator," Mariin kong asik at nagpatuloy sa pagakyat papunta sa aking kwarto para iimpake ang mga gamit na nailabas ko galing sa bag ko. Since I haven't heard any response from him, papayagan na ako no’n. Ano ba ako rito para mamalagi, diba?

Hindi ako natulog. It's 3 in the morning, why would I sleep?

Alas singko na nang naisipan kong puntahan si Drick sa isang silid kung saan siya namamalagi. Sa ilang araw ko dito, alam ko na rin ang pasikot-sikot dito. Kaya, alam ko kung saan namamalagi si Drick.

I can't take it if nasa iisang lugar lang kaming dalawa. My first impression to him was ruthless and dangerous. Mukha siyang walking sign na may "!" ganiyang signage.

Walang pagalinlangang binuksan ko iyon at bumungad sa 'kin si Hendrick. Isang puting towel ang nakasabit sa kanyang balikat at topless. Topless lang at may sapin sa ibaba. Nakita ko ang abs niyang pinagkakaingatan niya ng ilang taon.

Nagulat ito kaya tinakpan niya ang kanyang boxer sa towel na nakasabit sa balikat niya.

"Jesus, Freya! Don't you know how to knock? You're invading privacy again--!"

"Shut up, Drick. Help me out." diretso kong sabi at hinilig ang ulo sa hamba ng pintuan.

"Why? You want to go back--" I cut him off.

"Of course, not! Hell, I'm going to die if babalik pa ako doon," Sabi ko at umirap sa kanya. He chuckled at inayos ang pagkakasabit ng towel sa kanyang bewang. See? Kahit magkanda hubad na ang itaas niya basta ‘wag lang ibaba niya.

"Why?" he asked, looking at me with his playful smirk. Oh please, don't tell me ipaglalandakan na naman niya na gusto kong maging kami?

"I need a place to stay. Away from here. Away from that jerk," I stucked out my thumb and pointed his room at the back. His smirk faded as his expression turned dim and serious.

"Why? Did my cousin did something bad?"

Tumango-tango ako.

"Really bad."

Anger was evident on his eyes kaya ay nagulat ako. Why is he angry at that jerk? Diba, pinsan niya iyon?

"I'll talk to him--"

"No. Just help me find a nice place to stay. Away from him."

Bumuntong hininga siya. Hindi naman siya nagmatigas at tumango rin kalaunan.

--

"You know anything?"

I looked at him, unbelievably because of his question. Really? He's really asking me that? Of course, meron akong alam na gawin!

"Do I looked like a Lycan who didn't know anything to do?" I asked, a bit insulted.

Inakbayan niya ako at nagpatuloy sa paglakad sa isang syudad dito sa Laythel. Pagkakaalam ko’y Iremia ang pangalan, I’m not sure.

"No. Oh, yeah. I almost forgot. Did you finished college?" nagtataka niyang sabi kaya yumuko ako at umiling.

I really want to pursue a course that related to my few talents. I know how to fix gadgets, write novels, painting, drawing, photography, and dancing. That's the sad thing. They didn't let me get that success. They're that cruel. They didn't think about my future. They all think about themselves.

"Hmm, why won't you study here at Iremia instead? I know a college here who probably suits you," aniya at pinagsisipa ang dahon sa konkretong daan na dinadaanan namin.

I smiled shyly.

"I--I don't have any money to spend, Drick. I'll just work so I would live."

"I'll pay for your expenses," napahinto ako at tinignan siya ng sobrang sama.

"No! Hendrick, I can do that myself! I can do part-time jobs if you want me to pursue college! I'll do that myself!" I hysteric. He smiled sadly and held my hand.

"Hindi ka makakakuha ng trabaho diretso kasi bago ka pa lang dito. I know their Alpha here. He's very kind. I know he could help you find work here. But, still, you're my responsibility so ako ang magbabayad kung magc-college ka!" Protesta niya na kinainis ko pa.

Ito. Ito ang ikinagusto ko sa kan’ya. Ang pagiging maalaga sa 'kin sa oras na wala nang nagaalaga sa 'kin. I sighed and smiled in defeat.

"This is why I don’t want to be with you. Ang kulit at ang tigas ng ulo mo!" I said.

Humalakhak ito at nagpatuloy sa paglalakad, hatak-hatak ako. I wonder if may trabaho ba siya o wala? Is being a beta considered a work?

Maganda ang lugar. Moderno, malayong-malayo sa kinagisnan kong lugar. Maraming matataas na building, magagarang sasakyan, at mga lycan o tao na naglalakad sa kung saan saang direksyon.

Napatingala ako sa isang building. Masakit ito sa mata dahil nagr-reflect ang init sa ibabaw nito. Grabe, ang taas. Apartment ba ito o high-end condominium?

Lumipad ang palad ko sa bibig ko at nilingon si Hendrick na may kausap ngayon sa telepono habang naghihintay na umilaw ang stoplight ng red. Don't tell me na riyan niya ako dadalhin?!

"Okay. Thank you, Noel." Nakita kong binaba niya ang kanyang cellphone at napatingin sa 'kin. His forehead creased nang makita ang reaksyon ko. Probably confused.

"Diyan mo ako papatirahin?" Turo ko sa building. His eyebrow furrowed but he just laugh.

"Bakit? Diba maganda--"

"No! It's costly! Mahal diyan, Drick. Sa iba nalang."

Akmang hahatakin ko siya lalayo nung hinatak niya ako pabalik. Para akong spring na tumalbog pabalik sa kan’ya.

"Hindi ‘yan. Kilala ko ang may-ari niyan. Don't worry about the price. Ako na bahala," he winked. I almost rolled my eyes, pero utang ko pala sa kan’ya ang lahat. Ayoko ko, pero saan ba ako dadalhin ng pagmamatigas ko sa mga alok ni Hendrick? Sa gilid ng eskinita.

Tumawid kami sa pedestrian bago makapasok sa main entrance ng building.

My mouth awe in amaze. Grabe, ang ganda at ang bongga! The huge chandelier's like a crystal stone na sinadyang kinuha at sinabit doon sa ibabaw. Red carpet were on the floor. The furniture and people inside were screaming luxury. Money. Elegance. Pride. In short, ang yayaman ng mga taong nasa loob.

"Is Windsor there?" Tanong ni Drick sa isang guard na binati siya as 'Beta Drick.' He must be that popular.

"Nasa kan’yang opisina po, Ser. Nandoon po kasi ang manliligaw niya," Humagikhik ang guard.

Oh, so the 'Windsor' Drick's talking about is a Girl? Akala ko lalaki.

Humagikhik din si Drick at nagpaalam sa guard. And, my God, nahihiya akong pumasok dito. Nakatingin ang lahat sa amin, ang iba'y nag-bow pa. Sign of respect ata.

Sumakay kami sa transparent na elevator. He clicked CEOO at tumabi sa ‘kin sa pagkakatayo. I looked at him again.

"Uh, so… This Windsor you were talking about is a girl?" tanong ko dahil kuryoso ako. He laughed hard. Napasimangot ako.

"What?"

"He's a he. Not a she. Lalaki siya, Frey." Untag nito sa natatawang tono. Ewan.

"Huh? The guard told you na nasa office siya diba at may manliligaw?"

He made a face. "Babae ang manliligaw niya." anito. I mouthed a curse. Tangina, anong nangyayari sa mga tao ngayon?!

Nakarating kami sa opisina nito at naabutang nakatalikod sa kanyang mesang kulay abo habang ang babae'y kulang nalang ay lumuhod sa harapan niya.

"Woah. Wrong timing?" Hendrick laughed.

"Not dude. You want to discuss something? Oh good. Via, we have to discuss some business matter here. You have to go home--"

"But, Anthem! Hindi ka pa nga nago-oo sa offer ko--" the boy he called Anthem sighed. Nilingon niya ako. I almost startled when my eyes landed on his.

All of his expression faded.

"Do I know her?” he asked, suddenly went hostile in front of me. Halos magtago ako sa likuran ni Hendrick dahil doon.

"Windsor, we’ll talk about that privately. For now, let’s talk about a different matter," Ngayon, tiningala niya si Drick. A hope in his eyes were shown.

"Please. Tell me. Namumukhaan ba siya ng mga tao?" I didn't speak.

Naguguluhan ako. Anong ibig niyang sabihin?

"I guess not."

"But the painting?"

Hendrick sighed. He looked at me. Ang mga mata niya'y namumungay.

"Hindi na ulit mangyayari ang dati, Windsor. Nandito na kami, hindi na mauulit iyon." Napatingala ako kay Hendrick.

Anong ibig sabihin niya?