“Pinadala ni Lola iyang cellphone niya para makapag-video ako kay Adriel. Gusto kasi ni Lola na mapanood ang performance niya,” paliwanag ko sa pinsan ko na nakataas pa rin ang kilay sa akin.
Paulit-ulit ko na itong nabanggit ngayong araw. Nasabi ko na ito kay Irish, na nasa tabi ko ngayon at nakasimangot habang nakatingin kay Joriz. Nakakrus nga rin ang kaniyang mga braso at kahit na hindi siya nagsasalita ay ramdam na ramdam ko ang inis niya.
Kahit na ganito na ang sitwasyon, hindi ko pa rin maiwasang mapangiti. Ang suwerte ko at naging kaibigan ko itong si Irish, siya mismo ang naiinis para sa akin.
Ako? Nalulungkot na lamang ako dahil kahit na anong gawin ko, hindi na yata talaga magbabago ang pagtingin sa akin ni Joriz. Wala siyang pakialam kahit pa magpinsan kami. Hindi niya pinah
