“A-Ate, bilisan mo!” sigaw ni Adriel sa akin.
Hindi ko na sinagot ang kapatid ko at mas binilisan na ang pagtakbo. Nauuna si Adriel sa akin at kinailangan niyang huminto para lang makahabol ako sa kaniya. Ramdam na ramdam ko ang pagmamadali at pag-aalala niya kay tatay. Ganoon din ako, ngunit masyadong mabilis tumakbo ang kapatid ko.
“Tatay!” sigaw ni Adriel nang makita namin si tatay na nakahiga sa isa sa mga kama na mayroon sa hospital.
Sabay namin siyang nilapitan ni Adriel. Nangilid ang mga luha sa aking mga mata habang tinitignan si tatay. May mga sugat at mga galos ang kaniyang pisngi. May benda ang kaniyang kanang braso pati na rin ang kaniyang kanang binti. Gising naman siya ngayon at nakangiti pa sa amin, ngunit hindi kaaya-ayang tignan ang kalagayan niya ngayon.
“’Tay, ano p
