บ่วง(รัก)ต้องห้าม

เล่นน้ำ...

น้ำฝนที่เริ่มจัดข้าวของของตัวเองเองให้เป็นที่เป็นทางเธอก็ไม่ลืมที่จะจัดการเจ้าตัวเล็กด้วย... ดูสิไปยินเกาะประตูระเบียงมองน้ำทะเลอยู่แบบนี้แล้ว.. เธอคงจะต้องรีบจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าของเธอและของน้ำนนโดยด่วน...

" น้ำนนครับมาหาแม่จ๋าเร้ว..."

เมื่อจบประโยคน้ำนนก็วิ่งดุ๊กดิ๊กๆมาหาเธอดังนั้นเธอจึงรีบผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าของน้ำนนทันทีส่วนเธอก็จัดการตัวเองหลังจากนี้เช่นกัน....

รันที่มานอนรับลมทะเลอย่างสบายอกสบายใจได้สักพักเขาใช้สายตาสอดส่องไปทั่วชายหาดตลอดเวลา.. แต่ภายใต้แว่นตาสีดำแบนด์หรูนั้นไม่มีใครสามารถมองเห็นว่าดวงตาที่อยู่ภายใต้นั้น... มันเป็นแววตาเช่นไร...

" แม่เจ้าโว้ย.. วิวโคตรดี.. ไอ้เจตมันเก่งจริงๆที่หาวิวดีๆแบบนี้ได้... สุดยอด..แต่นั่น... เอ๊ะ..." รันที่ใช้สายตากวาดมองเหล่าสาวเล็กสาวใหญ่ที่หุ่นเซี้ยะแถมจะเซ็กซี่ยั่วยวนตรงนั้นของเขาไปเรื่อยก็ต้องมาสะดุดกับผู้หญิงหนึ่งคนที่อุ้มเด็กน้อยตัวจ้ำม่ำอยู่ในอ้อมแขน...

" โอมายก๊อด... ทำไมซ่อนรูปแบบนี้วะ.. นี่เหรอรูปร่างของคุณแม่ลูกหนึ่ง.. แม่เจ้า... ไอ้เจต.. มึงเลือกเมียได้โคตรแซ่บเลย.. โอ้โห้.. ดูหน้าอกนั่นสิ.. แม่งจะใหญ่อะไรเบอร์นั้นวะ..." ไม่ได้การๆเขาต้องจัดการอะไรสักอย่างแต่เดี๋ยวๆๆ เขาไม่ได้จัดการผู้หญิงคนนั้นในแบบที่ทุกคนคิดนะ เขาจะต้องไปเตือนสักหน่อยเพราะอะไรน่ะเหรอเพราะว่าตอนนี้มีบรรดาหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่และหนุ่มต่างชาติต่างพากันมาห้อมล้อมและขอถ่ายรูปกับแม่ของน้ำนนอยู่นะสิ..

แป๊ะ....

น้ำฝนถึงกับสะดุ้งเมื่ออยู่ๆก็มีคนเอามือมาแต่ที่ไหล่ของเธอ.. และเมื่อเธอหันกลับไปมองยังมือสกปรกนั่น.. มันก็ทำให้เธอถึงกับเบ้ปากและต้องรีบเบี่ยงตัวและไหล่ของเธอให้ออกจากมือโสโครกนี้ทันที....

"จะทำอะก็นึกถึงลูกกับผัวบ้าง..." รันพูดไม่ได้เบาขนาดที่คนอื่นจะไม่สามารถได้ยิน.. เขาเลือกพูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างดังเพื่อให้คนที่มาวุ่นวายกับแม่ของน้ำนนได้ถอยห่างออกไป....

" ขอโทษนะฉันยังไม่มีผัว... " น้ำฝนนึกรำคาญไอ้แก่นี่ขึ้นมาอีกครั้งเธออุส่าห์คิดว่าตัวเองจะรอดพ้นฝีปากไอ้แก่นี่แล้วเชียว.. หึ้ย.. อารมณ์เสีย...

รันมองแม่ของน้ำนนที่เดินหนีเขาไปอีกทิศเขาก็ต้องรีบก้าวขาตามไปทันที...

" นี่แดดร้อนขนาดนี้เดี๋ยวน้ำนนก็ไม่สบายหรอก.. ไปเล่นน้ำที่หน้าห้องพักเราดีกว่า.. ร่มกว่าเยอะ.. ถ้าอยากกินอะไรก็ค่อยโทรสั่ง.. โตป่านนี้แล้วยังไม่มีสมองคิดอีก.. เป็นแม่คนได้ยังไงกัน..." รันล่ะไม่เข้าใจเลยสักนิด.. อันที่จริงเจ้าหล่อนก็น่าจะรู้สิว่าตอนนี้แดดมันร้อนขนาดไหน.. แล้วพาลูกออกมาเดินตาแดดแบบนี้แล้วด้วย.. เดี๋ยวน้ำนนก็ไม่สบายหรอก... มันน่านัก...

เมื่อเขาบอกแล้วสาวเจ้าก็ไม่ยอมฟังดังนั้นมันก็คงจะมีวิธีเดียวก็คือ....

"นี้!!! " น้ำฝนรีบเดินตามไอ้แก่กลับไปยังทิศทางของบ้านพักทันที.. เพราะอยู่ๆไอ้แก่ก็มาแย่งน้องน้ำนนไปจากเธอ...

รันเองก็ตกใจในสิ่งที่เขาทำเมื่อกี้.. และเมื่อกี้มือของเขาก็ปัดป่ายไปโดนหน้าอกของผู้หญิงคนนั้นด้วย.. หยุดๆๆ หยุดคิดเรื่องนั้นก่อนไอ้รัน พาน้องน้ำนนกลับบ้านก่อน... เขาจะต้องหยุดคิดเรื่องเมื่อกี้ก่อน... แต่จะว่าไป.. มันน่าจะใหญ่อยู่นะ

รันเองที่ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเขาจะต้องทำท่าเหมือนกับว่าหวงผู้หญิงคนนี้จนออกนอกหน้านอกตาเสียขนาดนี้.. มันไม่ควรจะเกิดสิ เขาไม่ควรที่จะหวงผู้หญิงคนนี้สิ.. ผู้หญิงคนนี้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของน้องชายเขา.. เขาจะต้องไม่คิดอะไรเกินเลย..

ใช่ๆ.. เขาแค่เป็นห่วงหลานของเขา.. ใช่เลยๆ เขาเป็นห่วงน้ำนนหรอกที่ต้องมามีแม่แบบนี้.. เป็นแม่ประสาอะไรพาลูกออกมาเดินตาแดดตอนนี้... เดี๋ยวลูกก็ไม่สบายพอดี...

น้ำฝนที่รีบเดินตามไอ้แก่คนนี้ไปเพราะเขาอุ้มน้องน้ำนนไปด้วย... และไหนสายตาของเขาที่มองมาทางเธอมันมีแววตำหนิติเตียนเธออยู่แบบว่า.. มองยังไงก็รู้ว่าเขาต้องด่าเธอในใจอ่ะ.. ก็สายตาพ่อคุณเล่นมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าและยังเบ้ปากใส่เธออีก.. มันน่าด่าให้ลืมแก่ไปเลยไอ้นี่นิ..

ระยะทางก็ไม่ใช่จะไกลอะไรแต่ทำไมวันนีเธอถึงคิดว่าการเดินตามผู้ชายคนนี้มันถึงได้เหนื่อยนักนะ... หรือว่าจะเป็นเพราะทางเดินที่เป็นทรายและมันยังต้องเดินขึ้นไปที่บ้านพักหลังนั้นอีกมันเลยทำให้เหนื่อยง่าย..

แต่จะว่าไปสิ่งที่เขาทำกับเธอตอนนี้มันก็ดูแปลกนะ.. เขาไม่จำเป็นต้องลงมาตามก็ได้แค่ตะโกนเรียกก็ได้ยินไหม? หรือว่า... เขาคิดอะไรกับเธอกันแน่... แต่ไม่น่าจะใช่หรอก..เพราะไอ้บ้านั่นน่ะคอยแต่จะหาเรื่องจับผิดเธออยู่ตลอดเวลาไม่มีทางที่ไอ้บ้านั่นจะคิดอะไรเกินเลยกับเธอได้หรอก.. แต่อีกคนน่ะเธอรับประกันได้เลยว่าคิดเกินเลยกับเธอ.. เรื่องสนุกๆกำลังจะเกิดขึ้นแล้วสินะ.. วันนี้เธอจะทำให้ไอ้สองพี่น้องนั้นอกแตกตายไปเลยคอยดู เธอจะอ่อยให้ไอ้สองพี่น้องต้องน้ำลายไหลเลยคอยดูสิ..

" วันนี้อากาศดีนะคะ.. ดูสินักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเยอะมาก.. มีแต่หล่อๆทั้งนั้น..ดูสิใหญ่มาก...." น้ำฝนไม่ได้เจาะจงว่าอะไรใหญ่.. เธอพูดลอยๆเฉยๆ... ไม่ได้ระบุนะ...

กึก.. พลั่ก....

"โอ๊ะ.. คิดจะหยุดก็หยุดงั้นเหรอ? ไอ้แก่เอ้ย..." ไอ้หมอนี่มันเป็นคนยังไงกัน..คิดจะหยุดก็หยุด คิดจะเอาน้องน้ำนนไปจากเธอก็เอาไปงั้นเหรอ? ไม่มีมารยาท...

" ผัวก็มีลูกก็มีแล้วยังจะคิดเรื่องผู้ชาย...ต้องเป็นคนแบบไหนกันนะถึงคิดเรื่องแบบนี้ได้... " มันน่านัก.. ผัวก็มียืนหัวโด่อยู่และไหนจะลูกอีกหนึ่งหน่อเนี่ย.. แม่ตัวดียังเที่ยวมองผู้ชายแล้วบอกว่าใหญ่อีก... มันจะใหญ่ซักแค่ไหนกันเชียว.. เขาก็ไม่น้อยหน้าหรอกเว้ย.. ดูสิทั้งใหญ่ทั้งยาว..ตัวใหญ่นะตัวใหญ่ที่ยาวน่ะมันคือขา.. ส่วนอันนั้นก็... พอตัวละไป ไม่เล็กจนน่าเกลียดผู้หญิงเห็นไม่ต้องใช้แว่นขยายมาช่วยส่อง อ่ะ ก็ใหญ่อยู่นะ... เกือบเท่าแขนน้ำนนแหนะ ฉันนั้น.. เขาก็ใหญ่และยาวพอตัวนะจะบอกไห้... หึย... โมโหเว้ย.. หาแต่เรื่องให้เขาโมโหอยู่นั่นแหละ...

จากที่จะรีบพาแม่ตัวดีขึ้นมาที่บ้านพักเขาก็ต้องเดินหยุดๆเพื่อต่อล้อต่อเถียงกับแม่ตัวดีอยู่นานสองนาน... มันน่านัก...