Daywalker Series 4: Erman Harley, The Devil Mentalist

Erman’s Identity: Name: Erman Harley Age: 28 Height: 6’ 1’ Favorite Color: Gray/Black Short Profile: Erman was not a typical hybrid vampire in his generation because of his dark bloodline. He’s opposite to his father’s attitude. He was a good guy, a good friend, and a good son. He discovered his ability since he was 10-years-old, his ability to read others emotions and able to manipulate others mind. But his ability was not his priority. Her mother teaches her how to adapt to human culture. He is also known as Matchmaker, but he was afraid to find his match. Prologue   KINIKILABUTAN pa rin si Rena habang pinapanood ang kaniyang ama na pinapalapa sa isang gutom na bampira ang bagong hire na driver nila. Bakit ganoon ang tatay niya? Wala itong awa. Naroon sila sa basement ng mansyon. Nagtatago siya sa likod ng pinto. May kausap na lalaki daddy niya, na obvious na mayaman pero halatang hindi normal na tao. The guy was tall, dominating in his black tuxedo. They are facing the cage of the vampire. “I am waiting for your decision, Mr. Natsuki. This deal will pay all your damages to the Japanese authority and may be sold all your problems in business, even monkey business. Just on life, her life,” wika ng lalaking bisita ng kaniyang ama. Hinarap ng kaniyang ama ang lalaki. “I deal with it. I just decided and it’s no sense if I would carrying a woman that may full me down someday. Show me the agreement letter and I will sign after reading the content,” pagkuwan ay sabi ng kaniyang ama. “Good.” Tinawag ng lalaki ang alalaya nito at kinuha ang naka-folder na papeles. Ibinigay nito iyon sa kaniyang ama. Kinakabahan siya. Mukhang makikipagsundo na naman ang ama niya sa mga bampira. Ano naman kaya ang kapalit? Kumabog ang dibdib niya nang gumala sa paligid ang paningin ng bisitang lalaki. Sa takot na mahuli at maparusahan ay dahan-dahan na siyang lumisan. Hindi siya maaring makinig sa usapan ng daddy niya at ng kung sinong bisita nito. From she was ten-year-old until she turns twenty-five, her father never changed. They live in Osaka Japan. She was the only daughter and she cursed her father after telling her the truth that he killed her Filipina mother after witnessing that it was cheating. Alam niya ang totoo, hindi nagloko ang mommy niya dahil nakita niya mismo kung gaano naghirap ang mommy niya sa piling nito. Dahilan lang iyon ng daddy niya upang pagtakpan ang kawalanghiya nito. Binaril niya sa ulo ang mommy niya dahil sa pagpumilit nitong tumakas. Isinuplong kasi ng mommy niya sa awtoridad ang ilegal na gawain ng kaniyang ama. Walang batas na nakakapabagsak dito dahil may kapit ito sa mga mas makapangyarihang tao. At hindi lang mga tao ang kaalyado nito, kundi mga bampira na makapangyarihan. Kahit siya na sarili nitong anak ay natatakot na makipag-usap dito, even her mother. They have no choice because his father was the law. She knows that her father was a famous Japanese Mafia leader, and he was pure blooded Yakusa. Pero hindi iyon ang kinakatakutan ng mga tao, kundi ang palad nitong may mantsa ng iba’t-ibang uri ng dugo. Hindi naman ito mahal ng kaniyang yumaong ina. Isa lang ang mommy niya sa nabiktima ng human trafficking mula sa Pilipinas at gustong magtrabaho sa Japan. Kuwento ng kaniyang ina, sinagip daw ito ng daddy niya mula sa masasamang tao. Nagtiwala rito ang mommy niya pero nautklasan niyon na ginamit lang pala siya ng kaniyang ama para sa kagustuhan nitong magkaanak. Bagaman napamahal dito ang daddy niya, hindi iyon naging sapat upang tumino ang kaniyang ama. He trait her mother like a slave, using her to sell her blood for his vampire friend. After giving birth, her mother decided to leave his father but she failed. Magmula noon ay palagi na nitong ikinukulong ang kaniyang ina. Umiiyak si Rena sa sulok ng kaniyang kuwarto habang nakaluklok sa sahig at yakap ang mga tuhod. Matagal na niyang kinukulit ang nanay niya na umuwi na sila sa Pilipinas pero natatakot itong iwan ang tatay niya dahil baka patayin sila pareho. Pero sa huli ay namatay pa rin ang kaniyang ina. Nawalan na siya ng pag-asa. Wala siyang boses sa pamamahay na iyon. Wala siyang kalayaan. Sa tuwing lumalabas siya ay may nakabuntot na mga bodyguard. Wala siyang mga kaibigan. Nakapagtapos na siya ng college sa kursong business administration pero hindi siya naging maligaya sa buhay niya. Pakiramdam niya’y napakadilim ng mundo niya. Kinabukasan ay bumisita ang lola ni Rena sa bahay nila. Her grandmother, a mother of her father doesn’t have an idea how bad her father is. Hindi nito alam kung saan nanggagaling ang yaman nila. Hindi siya proud kasi alam niya na ang kinakain niya ay mula sa masamang gawain. Pero wala siyang choice dahil anak siya ng masamang tao. Wala siyang ibang taong malalapitan kundi ito lang. Natatakot naman siyang masumbong sa lola niya dahil alam niyang hindi siya nito paniniwalaan. Nag-iisang anak ang daddy niya, na-spoil masyado at mahal na mahal ng lola niya. Marami itong pasalubong sa kanya, mga magagarang damit, alahas, at kung anu-ano pa. Pero hindi ang mga materyal na bagay ang magpapasaya sa kanya. Gusto niya ng kalayaan. Atat na siyang makalaya. Nang magkaroon siya ng pagkakataon na makalabas ng bahay nila kasama ang lola niya ay sinamantala niya ang pagtakas. Pumayag ang daddy niya na matulog sa bahay ng lola niya. Iilang damit lang ang dinala niya, kasama ang mga papeles niya, passport at pera. May tourist visa siya kaya kampanti siya na malaya siyang makakaalis ng bansa. Habang abala ang lola niya ay nagpa-book na siya ng flight to Philippines sa on-line. Urgent flight ang pinili niya kahit mahal. Sapat lang pamasahe ang perang naipon niya. Bahala na si Batman pagdating niya sa Pilipinas. “Sayunara, Japan!” wika ni Rena, nang matagumpay na makasakay siya sa eroplano. Nag-uunahan sa pagpatak ang luha niya habang sumasahimpapawid ang sinasakyan. Mabigat man sa kalooban ngunit iyon lang ang paraang alam niya upang makalaya sa madilim niyang buhay. Malaki na siya, kaya na niyang tumayo sa sarili niyang mga paa. Hindi siya babalik sa Japan hanggat hindi nagbabago ang tatay niya. Ten years ago noong huli silang nagbakasyon ng nanay niya sa Pilipinas. Ang dami na nang nagbago. Lalong gumanda ang lugar. Ngunit parang may mali? Pakiramdam niya’y ibang mundo ang kinaroroonan niya. The country accepting only the incoming passenger from other countries, but some countries declared the travel ban from the Philippines. Kaya pala triply ang pamasahe niya dahil sa restriction. Kung hindi niya sinabi na dual citizen siya at pinay ay hindi siya mabibigyan ng authority to travel at napagbentahan ng ticket. Hindi na raw kasi tumatanggap ng non-Filipino citizen ang bansa. She didn’t watch television even use a cellular phone or radio. Pinagbawalan siya ng kaniyang ama baka raw magsuplong siya sa batas at masabi ang hindi dapat masabi hinggil sa maling ginagawa nito. Kaya tuloy hindi na niya alam kung ano ang nangyayari sa labas. She was shocked when the staff of the airport guides her to the health facility to undergo a blood test. They all wear protective gear. It was just part of the minimum health standard since the government declares state of emergency due to the spread of the virus in some parts of the Philippines. “Ito ba ang Pilipinas ngayon? Where’s the traffic?” nagtatakang sabi niya habang lulan siya ng taxi. Dadalhin daw muna siya sa quarantine facilities. Though Japan was not yet declared virus cases, the Philippines requires to quarantine all passengers from other countries to make sure they are safe. May kaso raw kasi sa Cebu na kararating lang ng airport ng biktima at nag-positive na sa virus. Sumunod na lamang siya sa protocol. Naninibago siya. Noon kasi ay inaabot ng isa o dalawang oras ang biyahe ng taxi mula airport hanggang LRT. Maraming gusali ang sarado na. Sarado na rin ang mall na madalas niyang pasyalan noon. Kung noon, siksikan sa kalye ang mga tao, ngayon ay nabibilang na lang ang mga sasakyan at mga tao na gumagala. May mga sundalo at pulis ding nakaabang sa checkpoints. “Sir, ano po ang nangyari dito sa lugar? Bakit parang dead city na?” hindi natimping tanong niya sa driver. Kahit alam na niya ang dahilan ay gusto pa rin niyang makakuha ng impormsyon kung gaano ka-contagious ang sinasabing virus bakit kailangang mag-lockdown ng ibang lugar. Tiningnan siya nito buhat sa rearview mirror. Napamata siya. Ngayon lang niya napansin ang hitsura ng lalaki. Maputla ito, maitim ang paligid ng mga mata. Kumislap ang namumulang eyeballs nito. “You are…” manghang bigkas niya. Biglang huminto ang sasakyan sa tapat ng saradong gusali. Sinubukan niyang buksan ang pinto ngunit naka-lock. “Let me out!” asik niya. Nagulat siya nang biglang dumukwang sa kanya ang lalaki. Ngumisi ito. At dahil sa pagngisi nito ay nakita niya ang matutulis nitong ngipin. “This is the Philippines, my dear! Welcome home!” Bigla siya nitong sinakmal sa kanang balikat. Nanilim ang paligid niya hindi dahil sa kagat nito kundi dahil sa lakas ng pag-alog ng sasakyan.