Beso Del Diablo

MALUNGKOT si Dorena nang matuklasang walang kakayahang magkaanak ang kanyang asawa. Juanito was diagnosed with azoospermia, a rare condition of the main cause of infertility, but the doctor said that hormonal treatments and medications may help because the underlying cause is low hormone production. Ang problema, naunahan na ng depresyon si Juanito at kaagad na sumuko. Tatlong taon na silang kasal pero wala pa silang anak. Matagal na niyang nahahalata na may mali sa asawa during their lovemaking. Sinabihan na niya itong magpakonsulta sa doktor pero palaging dahilan nito ay wala pang time. Sobrang busy nito sa business nito at trabaho bilang isang chemical engineer at nag-aaral pa upang maging dermatologist. Dorena also works as a pharmacist and helping her husband to manage his pharmaceutical company in Rome, Italy. Pinag-aral din siya nito ng chemical engineering. Purong pinay si Dorena. Nakilala niya si Juanito sa Pilipinas noong bumisita ito roon para sa business-related trip. Nagkataong pareho sila ng seminar na dinaluhan. Mabilis nagkapalagayan ng loob ang dalawa at nagligawan via e-mail. At noong inalok siya ng kasal ay walang patumpik-tumpik na pumayag siya. Simula noong natuklasan ang sakit ng asawa ay ramdam niya na lumalamig na ito sa kanya. Gustong-gusto na nitong magkaanak, kaya ganoon na lang ang ang pagkadismaya nito. She was disappointed too, but she never lost hope even her husband insisting that he wants to quit. “You have an appointment with your doctor today, honey,” paalala ni Dorena sa asawa habang nag-aalmusal sila. “Forget that appointment. I have a lot of works to finish today,” padaskol nitong sagot. “But it’s important to treat your aspermia.” He stared at her sharply. “Stop it!” he shrieked. His eyes were full of disappointment. “We will never have a child anymore, Dorena!” Nasaktan siya sa biglang pagbabago ng ugali ng kanyang asawa. Naging mainitin na ang ulo nito. “I-I’m just helping you, Juanito. I know how much you wanted to be a father. Me too, I want a child,” emosyonal na wika niya. “Then, find a man who can give you a child!” He stood up and left her. Wala siyang nagawa nang umalis ito dala ang maliit na maleta. Hindi na niya maituloy ang pag-aalmusal. Nagpuyos ang kanyang damdamin hanggang sa mapahagulgol siya. Naaawa si Dorena kay Juanito kaya lahat na ng option ay ginawa niya. Ayaw naman nitong mag-ampon ng ibang bata. Lalong hindi ito naniwala na maari pa itong gumaling. Nai-cancel na lamang niya ang appointment nito sa doktor. Ayaw niyang humantong sa punto na magdesisyon si Juanito na maghiwalay sila. Mahal niya ang asawa, handa siyang tanggapin anuman ang kaya nitong ibigay sa kanya. She never felt regret to marry him even his parents were against to her. Ipinaglaban naman siya nito. Araw ng Linggo, humingi si Dorena ng tulong sa kaibigan niyang maraming kakilala na samahan ng mga bihasa sa larangang paranormal at religious group. Naniniwala siya na matutulungan siya ng mga ito na magkahimala at maagapan pa ang problema nilang mag-asawa. Na-inspired siya sa kuwento ng kaibigan niya’ng si Christalia. Limang taon itong hindi nagkaanak sa asawa nito. Pero noong lumapit ito sa babaylan ay bigla itong biniyayaan ng anak. May kakayahan din daw ang mga ito na matulungan ang mga babaeng hindi magkaanak. May mga ritwal lang na ginagawa. As an old-fashioned woman, Dorena aware about superstitious belief. Habang nasa Spain si Juanito para sa seminar, sumama siya kay Christalia upang makipagkita sa babaylan na sinasabi nito. Hinintay nilang gumabi dahil sa ganoong oras lang humaharap sa mga tao ang matandang babaylan. “Come inside, Dorena, we are welcome here,” udyok sa kanya ni Christalia. Pumasok sila sa underground ng dalawang palapag na gusali. May kadiliman sa bahaging iyon ng gusali dahil tanging malalaking kandila lamang ang nagsisilbing ilaw ng pasilidad. Nakatulos ang mga ito sa nakahilirang cocktail table sa gigilid. Nakarating sila sa malawak na bulwagan. Nakadama siya ng munting kilabot. Agaw pansin sa kanya ang malaking bilog sa gitna ng sahig. Hindi niya maintindihan bakit siya nakararamdam ng kaba. Maalinsangan ang simoy ng hangin sa loob, na tila singaw ng isang bulkan na umaalburuto. The basement was closed and it has only one decorative concrete window at the right side where they can see the land outside. Maya-maya ay lumabas ang matandang babae na abot talampakan ang buhok na kulay puti. She wore a black long sleeve dress. She looks like a witch in the fantasy movie. Nasita niya ang isip dahil sa maling paghuhusga sa pisikal na anyo ng matanda. Usually, some paranormal expert looks weird especially when it comes to their attire and physical appearance. Hindi naman siguro siya dinala ni Chistalia sa grupo ng mga kulto. Well, whatever happens to her inside the basement, it’s her fault. Her curiosity brought her to a mysterious place. She’s being desperate to have a child so she’s willing to try all possible options. Inimbita sila ng matanda na lumapit dito. Kinausap ito ni Christalia sa wikang Latin. Tatlong taon na siya sa Roma pero hindi pa siya fluent magsalita ng Latin pero nakaiintindi naman siya kahit papano. Tiningnan siya ng babaylan mula ulo hanggang paa. “Ea pulchra est” (She is Beautiful) Puri sa kanya ng babaylan “Gracias tibi.” (Thank you) Nakangiting sagot niya. “Sorry, I’m not fluent in Latin,” aniya. Tumango ang babaylan. “If you're ready for a ritual, take off all your clothes and lay down inside the circle,” utos nito sa kanya. Kaagad naman siyang sumunod. Naghubad siya. Nagtayuan ang balahibo niya nang dumampi ang maalinsangang hangin sa kanyang hubad na katawan. Pagkatapos ay humiga siya sa loob ng bilog. Kasyang-kasya siya sa loob ng bilog. Mainit ang sahig na hinihigaan niya. Mamaya ay lumapit ang babaylan at may ibinunbod na puting powder sa may palibot ng bilog. Nagulat siya nang bigla iyong umapoy. Lalong uminit ang klima. Pagkatapos ay lumuhod ito sa paanan niya at kumukumpas ang mga kamay habang nagsasalita ng malalalim na kataga sa wikang Latin. Hindi na niya maintindihan ang mga sinasabi nito. Mabilis itong magsalita at parang sinasapian dahil namumuti ang mga mata habang nakatingala. Nagtataka siya bakit lumalakas ang apoy sa palibot niya. Naramdaman niya’ng may mainit na hanging humaplos sa hubad niyang katawan, lalong-lalo na sa kanyang p********e. Naramdaman niya na tila may mainit na hanging pumasok doon. She could feel the unusual pleasure spreading inside her genitals. The heat stayed inside her womb. She growled as she felt the heat continued pleasuring her as if it has its own life, triggered her inner muscles to contracting inside and preparing for her orgasm. Napaliyad siya nang tuluyan siyang gupuin ng bayolenteng init at naghatid sa kanya sa tugatog. Naliliyo siya sa kakaibang sensasyong dulot ng mainit na elementong pumasok sa kanyang kaangkinan. Ilang sandali pa'y tumayo ang babaylan ay sumasayaw paikot sa kanya habang kumakanta. Hindi niya maintindihan ang salita nito. Hindi na iyon wikang Latin. Kasunod niyon ay namatay lahat ng apoy sa palibot niya, maging apoy ng mga kandila. Dumilim at tumahimik ang paligid. Ang kataka-taka ay bakit hindi niya maigalaw ang kanyang katawan. Bigla na lamang may kung anong mainit na hanging sumaklob sa kanya at nawalan siya ng ulirat.   ISANG linggo ang lumipas. Hindi pa rin maintindihan ni Dorena kung ano ang nangyari sa kanya matapos siyang dasalan ng babaylan. Ang sabi lang ni Christalia, matagumpay raw ang ritwal. Nawalan daw siya ng malay kaya kaagad siya nitong dinala sa bahay nila. Ganoon din daw ang nangyari rito noon pero kakaiba raw ang ritwal na ginawa sa kanya. Nakauwi na si Juanito. Masaya siya dahil masaya na ito. Kahit dehado itong magkaanak ay aktibo pa rin itong makipagtalik sa kanya. Umaasa siya na totoo ang ritwal at kaagad siyang mabubuntis. Subali’t bakit ganoon? Nakararamdam na siya ng kakaiba sa katawan niya. Isang linggo pa ang lumipas. Madalas makaramdam si Dorena ng pagkahilo at pagsusuka. Mabilis ding magbago ang mood niya. Madaling uminit ang ulo niya. Hindi siya nakatiis, pumunta siya sa doktor upang magpakonsulta. Nawindang siya nang kumpirmahin ng doktor na buntis na siya. Sa halip na matuwa ay binalot ng takot ang pagkatao niya. Imposible. Bakit ganoon kabilis? Bago ulit sila nagtalik ng asawa, dalawang buwang hindi siya nito nagagalaw dahil palagi itong umaalis at iyon nga natuklasan nila’ng may sakit ito. Nang sabihin niya kay Juanito ang tungkol sa pagbubuntis niya ay nagalit ito. Inakusahan pa siya nito may lalaki kuno siya. “That's impossible, Dorena! Don't lie to me!” galit na galit na kastigo sa kanya ni Juanito. “Believe me, Juan, I never cheated on you, never!” giit niya. Umiiyak na siya. Mabait si Juanito at ni minsan ay hindi nagalit nang ganoon sa kanya. Nasuntok nito ang pader sa galit. “I won’t believe you,” he said in a raspy voice. The tears ran from his angry eyes. Niyakap niya ito buhat sa likuran. “I love you,” paglalambing niya rito. Walang imik si Juanito. Inalis nito ang mga kamay niya sa baywang nito saka ito umalis. Naninikip ang dibdib niya. Wala siyang magawa kundi humagulgol. Nang mahimasmasan ay tinawagan niya si Christalia. Nakipagkita siya rito at niyayang puntahan nila ulit ang babaylan. Subalit pagdating nila sa lokasyon nito ay laking gulat nila nang wala na roon ang matandang babaylan. Mga lalaki na ang naroon. “Believe me, Dorena, the ritual is real. It’s miracle,” giit pa ni Christalia, nang makalabas na sila ng basement. “I don’t know what to do, Christalia. My husband didn’t believe me.” “Just give him enough time. He will accept your pregnancy if he loves you.” Napanatag ang loob niya. “Thanks, Christalia.” Naghiwalay na sila pagdating sa bus station. Pinanindigan ni Dorena ang pagbubuntis. Umaasa siya na maiintindihan din siya ni Juanito. Ikinuwento niya rito ang tungkol sa ritwal na ginawa sa kanya ng babaylan. Naniniwala rin ito sa paranormal. Hindi nagtagal ay natanggap nito ang pagbubuntis niya at itinuring na biyaya iyon ng May Kapal sa kanilang mag-asawa. Lumipas pa ang isang taon. Naging masigla ulit ang pagsasama nina Dorena at Juanito sa pagdating ng anak nilang lalaki na si Isaac. Subali’t habang tumatagal ay may napapansing kakaiba si Dorena sa anak nila. Halos gabi-gabi niyang nakikita ang bata na tila may kalaro. Ang nakagugulat pa ay nakalalabas ito ng kona. Gumagapang pa lang ito. Imposibleng marunong na itong umakyat. Ilang beses rin itong nahulog sa kama na hindi umiiyak o nasaktan. Madalas napapansin niya ang kaniyang anak na tumatawa mag-isa, umiiyak na walang dahilan. Ipinagpalagay na lang niya na namamalikmata lang siya. But one day, her son didn’t hurt after soaking his finger into the cup of her hot coffee. Umiinom siya ng kape habang karga niya si Isaac matapos umiyak. Inilapag niya ang tasa ng kape sa side table. “O my God! What you had done, baby? Are you hurt?” Natatarantang inalu-alo niya ang bata. Nang titigan niya ang mga mata ni Isaac ay bigla iyong umapoy. Sa gulat niya ay nabitawan niya ito. Lalo siyang nagulat nang hindi man lang masaktan ang bata nang bumagsak ito sa sahig. Nagbabaga pa rin ang mga mata nito. Napaatras siya, nanginginig dahil sa takot. Sa halip na kunin ang anak ay tumakbo siya at nagtawag ng kapitbahay. Sumugod naman ang mga kapitbahay nila at tiningnan ang kanyang anak. Naabutan nila si Isaac na nilalaro ang itim na pusa. Pero ang pusa ay galit na galit at nagwawala habang yakap ni Isaac. Nang kalmutin ng pusa ang mukha ng anak niya ay hindi ito umiyak. Pinakawalan lang nito ang pusa na kaagad ding tumakbo palabas ng bahay. Nasaksihan niya ang mabilis na paghilom ng kalmot ng pusa sa pisngi ng kanyang anak. “No, he’s not my son!” natatarantang sabi niya. She insists that her son was not a normal child. He’s a demon! Ang kapitbahay nilang babae na si Tissa ay nilapitan pa ang anak niya at kinarga. “It’s okay little boy,” anito habang inaalo ang anak niya. Ang ibang kapitbahay na hindi naniniwala sa kanya ay nagsialisan. Hindi siya maaring magmalikmata dahil kitang-kita niya na umapoy ang mga mata ni Isaac at humilom kaagad ang sugat nito. Bakit ba ayaw siyang paniwalaan ng mga tao? Kahit ang asawa niya ay hindi naniniwala. Biniro pa siya na baka may sakit na siya sa pag-iisip dahil napakaimposible ng mga sinasabi niya.   LUNES ng umaga. Iniwan ni Dorena sa kona si Isaac habang abala siya sa pagluluto. Pilit niyang binalewala ang mga agam-agam niya. Umalis si Juanito dahil may business meeting ito. Simula noong napansin niya na may kakaiba sa anak niya ay bihira na niya ito kargahin. Si Juanito ang nag-aasikaso rito. Nang marinig niya’ng umiiyak si Isaac mula sa kuwarto ay kaagad niya itong pinuntahan. Napako ang mga paa niya sa bukana ng pintuan nang mamataan niya ang lalaking balot ng itim na kasuutan ang katawan at karga ang kanyang anak. Tumahan na si Isaac. Pero sino itong nilalang na bigla na lang pumasok sa pamamahay nila? Nakatalikod ito sa kanya habang hinihili ang anak niya. “Who are you?” matapang na tanong niya. Hindi nagsalita ang lalaki. Akmang lalapitan niya ito ngunit bigla itong humarap. Napasinghap siya nang masilayan niya ang mukha nito. Pulos itim ang eyeballs nito at mapula ang mukha. Natulala siya. “Take care of him. He will give you luck,” he said in a baritone voice. Hindi siya naniwala rito. Nanilim ang paningin niya at nai-angat ang hawak niyang kutsilyo. Hindi niya namalayan na nadala pala niya ang kutsilyo na pinaghiwa niya sa gulay. Sinugod niya ang lalaki at akmang saksakin ito ngunit bigla itong naglaho at nag-iwan ng itim na usok na maalinsangan. Nasalo niya ang kanyang anak ngunit kaagad din niyang nailapag sa kama nang mangitim ang mukha nito na tila nasunog. Natanto niya na hindi nga normal si Isaac. Itinuring niya itong dyablo. Nawalan siya ng kontrol sa kanyang emosyon at natagpuan ang sarili na sinasaksak ng kutsilyo ang bata. She was shocked when her son didn’t hurt. His wound didn’t bleed instead, it heals instantly. She was convinced that this child was a demon! Nangatal ang kanyang mga kamay. Akmang sasaksakin ulit niya ito ngunit biglang may sumabog sa gawi ng kusina. Nabitawan niya ang kutsilyo at tumakbo sa kusina. Napaatras siya nang salubungin siya ng nagliliyab na apoy. Nasusunog ang bahay nila! Hindi siya kaagad nakabangon matapos siyang sumalampak sa sahig. Mabilis na kumalat ang apoy. She seek for help but no one can hear her scream. Hinabol siya ng apoy nang puntahan niya sa kuwarto si Isaac ngunit lumiyab na rin ang paligid ng kuwarto. Namataan niya si Isaac na nakaupo lang sa kama na kinakain na rin ng apoy. Hindi niya ito magawang lapitan dahil hindi na siya makahinga. May mga kapitbahay nang nakapansin at pinagtulungang masabuyan ng tubig ang apoy. May dumating namang bombero para apulahin ang apoy. Bago matupok ang buong second floor ay naapula na ang apoy. Mula sa meeting ay dumating si Juanito. Tulala siya habang kinakausap siya ng kanyang asawa. Nasa labas sila ng bahay at hinihintay ang report ng staff ng fire department. Niyugyog siya ng kanyang asawa. Bumalik ang huwisyo niya pero hindi niya maintindihan bakit parang hindi siya apektado nang maisama sa sunog ang anak niya? Wala siyang maramdamang sakit, sa halip ay iginigiit niya na hindi niya anak si Isaac, kundi anak ng diyablo. Maya-maya ay may sumigaw na isa sa miyembro ng fire department. “Gratias!” sigaw ng asawa niya saka siya iniwan. Napalingon siya sa lalaki na karga si Isaac. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang buhay at masigla ang anak niya. Wala na itong damit. Wala itong kagalus-galos sa katawan. Sa halip na matuwa ay inalipin siya ng takot. Imposible. Napakaimposibleng mabubuhay pa ang anak niya sa tindi ng pagkasunog. Natatakot siyang hawakan ito kaya si Juanito na lamang ang kumuha sa bata. Kahit ang mga staff ng fire department ay hindi makapaniwala sa pambihirang himalang iyon. Himala nga ba? Natupok daw ang kama na pinaglagyan sa bata. Paano nangyaring nakaligtas ang anak niya? Imposible talaga. “He's a miracle baby. He's an angel, honey,” masayang sabi ni Juanito habang karga ang anak nila. Hindi siya pabor sa sinabi ni Juanito. Napakaimposible ng sinabi nito. “No, he's not an angel. He's a devil!” asik niya. Tila sinapian siya ng kung anong elemento at bigla niyang inagaw sa kamay ni Juanito ang bata at inihagis ito sa kalsada. “Dios mio!” sigaw ng karamihan. Nag-uunahan ang mga tao sa pagtakbo palapit sa bata. Tulala si Dorena. Gumagalaw pa rin ang bata, ni hindi umiiyak. Nagulat siya nang bigla siyang sinampal ni Juanito. “How dare you?!” asik nito sa kanya. Wala lang siyang imik at hindi ininda ang pananakit nito sa kanya. Namimingi na siya at naninilim ang kanyang paningin. Wala siyang ibang gustong gawin kundi patayin ang bata. Nang makita niya itong buhay pa ay pumulot siya ng basag na salamin at sinugod ang bata. Hindi siya napigilan ng lalaking may karga sa anak niya. Sinaksak niya sa dibdib ang bata. “Dios mio, Dorena!” sigaw na naman ni Juanito. Dinampot na siya ng mga pulis at nai-posas ang mga kamay niya. Nagwawala siya. “He's not my son! He's a demon!” nanggagalaiting giit niya. Hindi na niya alam ang sumunod na nangyari nang maipasok na siya sa police car. Ipinakulong siya ni Juanito. Lumipas pa ang mga araw. Dinalaw ni Juanito sa kulungan si Dorena dala  si Isaac. Dinala raw nito sa ospital ang sanggol pero mabilis itong gumaling. Hindi niya alam kung sino ang nababaliw, siya ba o ang mga tao. The psychiatrist said that she was suffering from serious postpartum depression, na karaniwang nararanasan ng mga babaeng katatapos manganak. Hindi siya naniniwala na may sakit siya. Habang nasa visitor's area sila ng city jail ay hindi siya nakapagtimpi. Kunwari kakargahin niya ang anak niya ngunit nang hawak na niya ito ay bigla niya itong sinakal. “You must die!” gigil na sabi niya. “Dorena, stop!” natatarantang pigil sa kanya ni Juanito. “Help!” Nagtawag na ito ng tulong nang mahirapan siyang pigilan. Habang sakal niya ang sanggol ay nasaksihan niya’ng namula ang mga mata nito at naramdaman niya ang mainit na elementong gumapang sa katawan niya pakyat sa kanyang mukha. Nabitawan niya ang bata nang tila nasusunog na ang mukha niya. “Aaaaah!” sigaw niya. Nanuot ang init sa mukha niya at ramdam niya ang pagkasunog nito. Bigla na lamang dumilim ang paligid niya.