Chapter 9 / เห็นแก่ตัว

1267 Words

No & Not ผมนั่งมองผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมรู้สึกว่าเธอน่ารักกว่าใครเวลาเธอยิ้ม น่ารักจนผมไม่อยากเห็นเธอยิ้มให้ใคร อยากเก็บเอารอยยิ้มนั้นไว้แล้วอัดล็อกใส่ขวดโหลเพื่อตั้งโชว์บนหัวเตียง และ มีเพียงตัวผมคนเดียวที่จะได้รับรอยยิ้มนั้น ไม่อยากใช้คำว่าชอบ ไม่กล้าใช้คำว่ารัก แค่อยากกักตัวและหัวใจเธอเอาไว้เพื่อเปิดรับแค่ผมคนเดียวที่สามารถเข้าไปอยู่ในชีวิตของเธอ “กูว่าคนนี้นิสัยดีกว่าแม่ดาราดาวรุ่งของมึงอีก” เพื่อนของผมที่ชื่อนักรบเอ่ยขึ้นเบา ๆ มันกำลังนั่งจ้องมือถือของมันหลังกลองที่มันพึ่งตีเสร็จ พวกเรามาซ้อมดนตรีกันที่นี่เกือบทุกวัน บางครั้งเราก็โดดกันมา บางคราเราก็ว่างพร้อมกัน แต่พวกผมสี่คนไม่ได้คิดจะตั้งวงกันหรอกนะ เล่นคลายเครียด เล่นเอามันส์ เล่นกันว่างเฉย ๆ มีงานจ้างบ้าง แต่หยิ่งไง เลยไม่รับ! “กูรู้... ” ผมตอบมันไป แต่สายตาก็ยังตรึงไว้ที่เธอ คนที่เผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่อาจทราบได้ เพราะผมก็เล่นเพลิน หันมามองอีกที เธอก็หลับไปเสียแล้ว “ปีใหม่เธอไม่สนใจหรอกว่าจะมีวันนี้ได้เพราะใคร อีกอย่างเรื่องมึงกับปี ก็เป็นไปไม่ได้หรอก” มันเอ่ยเตือนกับผมดี ๆ กับความรู้สึกที่ผมไม่ควรคิดอะไรเลยเถิดไปเกินกว่าคำว่าญาติสนิท ผมบอกใครต่อใครว่าเธอคือแฟน เพียงเพราะผมรักเธอ รักมาตั้งแต่เด็ก รักมากจนแยกไม่ออกระหว่างรักของชายหญิงหรือรักแบบครอบครัว ผมถูกปฏิเสธหลายครั้งหลายครา แต่ก็ยังใจกล้าหน้าด้านที่จะพาตัวเองเข้าไปยุ่งกับปีใหม่แม้เธอจะชอบผลักไสก็ตาม แม่ของเรา เป็นพี่น้องกัน พอแม่ผมเสียจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ปีใหม่ก็ย้ายเข้ามาอยู่บ้านตามแม่ของเธอ เพื่อมาดูแลพ่อของผมที่ตอนนั้นเดินไม่ได้ ผลพ่วงมาจากอุบัติเหตุครั้งนั้น ผมกับพ่อสูญเสียแม่ และพ่อของผมก็เกือบสูญเสียขา ความสนิทสนมจากพี่น้อง เธอกลายเป็นคนพิเศษที่ผมแอบรู้สึกดีด้วย ผมหลงรักเด็กหญิงแก้มป่องที่ชอบมาปลอบเวลาผมร้องไห้หาแม่ น้าม่านกับปีใหม่อยู่ได้ไม่นานนัก น้าก็เลื่อนสถานะมาเป็นเมียพ่อ มาเป็นแม่เลี้ยงของผม ผมรับได้มั้ง! ปีใหม่อธิบายจนผมเข้าใจความหมายของคำว่ารัก ความรักต้องห้ามที่ห้ามไม่ได้ เธอขอให้ผมเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ ไม่มีอะไรจะหยุดคนสองคนไม่ให้รักใคร่ชอบพอกันได้ เหมือนกับที่ผมกับเธอรู้สึกต่อกัน เราแอบคบกันมานานมาก นานจนกลายเป็นความเคยชินที่มีผมที่ไหน ต้องมีปีใหม่ที่นั่นเสมอ จนเมื่อเธอไปเจอกับใครคนหนึ่ง ซึ่งคน ๆ นั้นเป็นคนสนิทของพ่อ เธอชอบเขา และต้องการยุติความสัมพันธ์อันรุงรังกับผมซะ แต่..... เราไม่เคยมีอะไรกันจริง ความผิดชอบชั่วดีข้อนี้ยังยั้งสติผมไว้ได้อยู่ เราต่างสำเร็จความใคร่ให้กันผ่านมือและปาก แม้จะอยากกลืนกินร่างกายของกันและกันมากแค่ไหน เราก็ยับยั้งการสอดใส่ได้ทันเสมอ ผมคิดไปเองจนเรื่องมันแดงเมื่อสองเดือนที่แล้ว ผมเห็นคาตาเมื่อคนที่เอาแต่พูดว่ายังรักผมกำลังจะผสมกลืนร่างกับชายที่เธอรัก เราทะเลาะกันหนัก เธอไล่ผม เธอเลือกเขาต่อหน้าผม คน ๆ นั้นเขาไม่รู้ เขาคิดว่าผมกับปีเป็นแค่ญาติกัน เขาเป็นลูกน้องที่พ่อรักมาก เขาทำหน้าที่แทนพ่อทุกอย่างระหว่างที่พ่อผมพักรักษาตัว ก่อนหน้าที่ผมตัดสินใจออกจากบ้านมาอยู่หอ ก็เพื่อที่ผมกับปีจะได้คบกันแบบปกติไม่ต้องหลบสายตาพ่อและน้าที่เห็นว่า การกระทำอันนี้มันมิสมควรเกิดขึ้นเลย แต่แล้วผมก็ได้กระจ่างแจ้ง... ปีหลอกผมมาตลอด หลอกว่ารัก หลอกว่าหวง แต่แล้วก็ว่างเปล่า เธอไม่เคยรู้สึกกับผมเหมือนที่ผมรู้สึกกับเธอ เขวไปหลายวันเลยล่ะ... ช่วงหนึ่งโนก็หายไปจากการที่เคยใกล้ชิด ผมนี่ไม่รู้จะทำยังไงเลย ส่วนโน เพื่อนของผมที่ผมเริ่มไม่แน่ใจว่าคิดเกินเลยกับเธอบ้างไหม เธอไม่ชอบมองใคร เพราะคิดว่าตัวเองไม่ได้น่าสนใจมากพอ เธอชอบแจกจ่ายรอยยิ้มกับเพื่อน ๆ แต่เธอไม่ค่อยชอบยิ้มให้ผม อันนี้ผมโคตรไม่เข้าใจ ในวันนั้นที่เมาจนเผลอไปจูบ ขอโทษจากใจ แต่อดไม่ไหวจริง ๆ! มายืนเป็นยัยขี้บ่นให้คนเมาฟัง มันงุ้งงิ้ง งุ้งงิ้งในหูไม่รู้ตัวบ้างเลย “กูไปละ” ไอ้รบมันลุกพรวดพราดออกไปทันทีที่เสียงแจ้งเตือนมันดัง ไอ้นี่เงียบขรึม เย็นชาเยี่ยงน้ำแข็ง หัวใจมีกำแพงอันโตเลย เพราะผู้หญิงคนเดียวคนนั้น แต่มันก็ยังรักเขา..... “กลับก่อนเว้ย เก้ารอ” ไอ้ไนน์คนที่ปารองเท้าใส่ผมพูดขึ้น พลางเก็บของเล่นมันเข้าเป้เพื่อจะเตรียมตัวไปหาสุดที่รักของมัน “กูไปรับฝุ่นก่อนนะ ไว้เจอกัน” ไอ้ดินเดินเข้ามาบอก ก่อนที่มันจะเดินเก็กออกไป เพื่อนผมสามคนนี้ มันมีแฟนกันหมดแล้ว เราเล่นกันเสร็จก็แยกย้าย ถึงอย่างนั้น โนก็ยังไม่ยอมตื่น ผู้หญิงคนนี้ขี้เซามาก ๆ ขนาดวันนั้นผมไปนอนจ้องหน้าเธอตั้งนาน เธอยังไม่ยอมรู้ตัวเลย ผมไม่ค่อยบอกใครเรื่องที่บ้าน แต่ก็ไม่เคยปิดบังเพื่อนนะ เพียงแต่เราต่างก็ให้ความส่วนตัวของกันและกัน ไม่ได้คบกันด้วยฐานะเงินทอง เราคบเพราะเราเข้ากันได้ ไปกันรอด อย่างน้อยก็ขอให้รอดไปถึงเรียนจบกันทุกคนละกัน “อืม... ” โนบิดกายนอนตะแคงมาทางผม แก้มอ้วน ๆ ที่หย่อนลงนิด ๆ นั้น น่าเอ็นดูชะมัด แม้ร่างกายจะไม่ได้อวบเท่าไหร่ แต่เธอเป็นสาวเจ้าเนื้อ จิ้มตรงไหนก็นุ่มมือไปหมด “อย่าไปหลับแบบนี้กับใครเชียวนะ” ผมเอ่ยกับคนขี้เซา ที่แม้ว่าผมจะเอาจมูกไปเกลี่ยแก้มเธอเล่นแค่ไหน เจ้าตัวก็ไม่คิดจะตื่น ฟอด!!! “จอง” ผมอมยิ้มกับคนที่ไม่มีสติมาต่อต้าน ผมกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว หวงเพื่อน ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนมาชิงตัวเธอไปเลย รอหน่อยนะโน รอวันที่น็อตจะใช้คำว่ารักกับโนได้เต็มปาก อย่าพึ่งเปลี่ยนใจไปจากกันล่ะ ที่ผมรู้..... เพราะผมเก่ง..... แม้บางเรื่องผมเอง จะโง่มาบ้างก็ตาม..... แต่ถ้ามันเป็นเรื่องของโน ผมจะไม่ยอมโง่เด็ดขาด! ผมจะฉลาด และ จะคิดเข้าข้างตัวเองอย่างเห็นแก่ตัว ว่ายังไงโนก็ต้องรอ รอวันจะเป็นตัวจริงเพียงหนึ่งเดียวในหัวใจของผม!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more