2

1297 Words

กลับมาพบเจอคนรู้จัก....แต่ไม่รู้จัก ฝันและแยมช่วยกันวางแผนพังงานของรายการใหม่ว่าจะให้ออกมาแบบไหน งานมี่พวกทำนั่นคือครีเอทีฟ แล้วครีเอทีฟคืออะไร ครีเอทีฟ (Creative) คือผู้คิดค้นและสร้างสรรค์งานโฆษณาผ่านสื่อต่าง ๆ เช่น ทีวี ออนไลน์ วิทยุ สื่อสิ่งพิมพ์ต่าง ๆ ด้วยการคิดหาไอเดียเพื่อทำการตลาดให้กับแบรนด์ เพื่อเข้าถึงลูกค้าให้ได้มากที่สุด งานครีเอทีฟจะมี 2 ตำแหน่งเข้ามาเกี่ยวข้อง ประกอบไปด้วย Art Director และ Copy Writer ในบริษัทโฆษณามักประกอบไปด้วย Creative คุมทีมที่ประกอบไปด้วย Art Director และ Copy Writer นั่นเอง พวกเธอสองคนจะมีน้องกะเทย1คนที่สนิทสนมพอตัวและมักจะเรียกเธอว่าแม่ๆ ฝ่ายนั้นจะเป็นคนสร้างสรรค์ภาพ Art Director ตำแหน่งนี้คือผู้เชี่ยวชาญด้านภาพ การออกแบบ ดีไซน์ และนางก็ทำออกมาได้ดีด้วยถึงแม้ว่าอายุห่างจากเธอแค่ปีเดียวก็ตาม แต่ความสามารถว่าไม่ได้เด้อ คณะบริหารส่งอีเมลล์แจ้งทุกคนว่าพรุ่งนี้ให้มาถึงที่ทำงานก่อน9โมงเช้า เพราะจะมีการประชุมบอดและแนะนำเจ้าของสถานีคนใหม่ ที่เข้ามาเทคโอเวอร์ ทุกคนก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมานักเพราะปกติพนักงานก็มาถึงที่นี่กัน8โมงครึ่งกันทุกคนอยู่แล้ว ' แม่... แม่ว่าเจ้าของคนใหม่จะหน้าตาเป็นไง หล่อป่ะ หรือว่าแก่ ' แจ๊คกี้ถามขึ้นมาเพราะควาทอยากรู้ ' นี่ลูกสาวค่ะ มาถามพวกฉันแล้วพวกฉันจะไปถามใครต่อได้ละ.. ' แยมถึงกับบ่นยัยลูกสาวของเธอทันที 'เอ๊า... ก็แม่แสนรู้จะตาย.. ยิ่งกว่าป้าข้างบ้านอีก' แจ็คกี้พูดขึ้นทันที ' ไอ้แจ็ค... แกว่าฉันชอบเสือ*เรื่องของคนอื่นเหรอ มานี่สิ มาให้ดีดหูสักที ' แยมถึงกับของขึ้น แหม... มาว่าเธอเป็นพวกขาเสือ* เหมือนป้าข้างบ้านไปได้ ไอ้นี่นิ เดี๋ยวหาชะนีมาข่มขืนมันซะเลย "หึหึ พอเลยทั้งคู่เลย... รอวันพรุ่งนี้เดี๋ยวก็ได้เห็นเองนั่นแหละ ไปๆ ไปคุยงานกับลูกค้ากัน " ฝันถึงกับส่ายหน้าให้กับทั้งสองคน สามคนพากันออกไปคุยงาน คุยรายละเอียดที่ลูกค้าอยากได้ เพื่อที่พวกเธอจะได้วางแผนรายละเอียดของการวางผังงานให้ออกมาเป็นแบบไหนเพื่อที่ลูกค้าจะได้พอใจและติดต่อทำโฆษณาและทำรายการกับพวกเธอไปนานๆ ~~ เมื่อทั้งสามคนคุยงานเสร็จสรรพ พวกเธอก็พากันไปนั่งทานอาหารที่ร้านอาหารธรรมดาๆแต่รสชาติอร่อย เธอเคยมานี่เมื่อนานมาแล้ว... "ยังอร่อยเหมือนเดิมเลยแหะ " ฝันถึงกับเพ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว... แยมที่เห็นเพื่อนของเธอเหม่อลอยอีกครั้ง และยังพูดอะไรสักอย่างออกมา เธอจึงตัดสินใจจับลงไปที่มือของฝันทันที... ฝันหันมองมายังแยม... เธอจึงรู้สึกตัวว่าเธอเผลอคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอีกแล้ว... " ไม่เป็นไรๆ แค่รสชาติอาหารมันอร่อยเหมือนเมื่อก่อนเลย... เดี๋ยวมานะ ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง " พูดจบเธอก็ลุกออกไปยังทิศทางของห้องน้ำทันที 'แม่... เจ้ฝันแกเป็นอะไรอ่ะ ' แจ็คกี้ถามออกมาด้วยความสงสัย 'อือ...เรื่องมันยาวหน่ะ... ' แยมเปิดปากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ6ปีที่แล้วให้แจ็คฟัง เมื่อแจ็คได้ฟังแจ็คถึงกับน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว แจ็คที่แม้ว่าตัวเองจะร่างกายเป็นชายสวยแต่จิตใจผู้หญิ๊งผู้หญิง แค่เขาได้ยินสิ่งที่แม่แยมเล่าให้ฟังเขายังสงสารในโชคชะตาของเจ้ฝันจริงๆ " นินทาอะไรฉันย๊ะ.." วันนี้มีแขกขอเพลงมาด้วยนะคะ มีใครอยากฟังเพลงไหนก็ขอมาได้เลยนะคะ และเพลงแรกที่ทางร้านจะเล่นตามคำขอนะคะคือเพลง กาลครั้งหนึ่ง..ของ Junenom แยมและแจ็คถึงกับมองหน้ากันทันที... ทุกคนรู้จักเพลงนี้ดี มันค่อนข้างเรียกน้ำตาได้ดีเลยทีเดียว กาลครั้งหนึ่งหนังสือเล่มหนึ่งมีชื่อว่า "ฉัน" .... บทหนึ่งบทในนั้นมีผู้ประพันธ์คือฉันและเธอ เนื้อความข้างในได้กล่าวว่าข้าพเจ้าจะรัก...เสมอ มอบความรักแด่เธอ ผู้เป็นหนึ่งเดียวที่ฉันต้องการ ~ ~ ไม่ให้เจ้ากลัวจะป้องกันภัย แม้ตัวตายก็ไม่เป็นไร ขอเพียงเจ้าอยู่ ขอเพียงเจ้าอยู่ เจ้าไม่ต้องกลัวหากเมื่อวันใด เมื่อกายาข้าจากลาตายไป ข้าอยู่ตรงนี้~~~ กาลครั้งหนึ่งหนังสือเล่มหนึ่งมีชื่อว่า...."ฉัน".... บทหนึ่งบทในนั้นมีผู้ประพันธ์คือฉันและเธอ เนื้อความข้างในได้กล่าวว่าข้าพเจ้าจะรัก...เสมอ มอบความรักแด่เธอผู้เป็นหนึ่งเดียวทีฉันต้องการ... 'ฝัน... แกโอเคไหม... ' แยมถึงกับสงสารเพื่อนเธอจริงๆ... เพื่อนเธอพยายามหลีกเลี่ยงที่จะฟังเพลงพวกนี้ ' ฝัน... ฝัน... ฝัน!!! ' เฮือกก !! " ฮ๊ะ... อะไร อะไร... " เธอจมอยู่กับเหตุการณ์ในวันนั้นอีกแล้วเหรอ... เธอไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ... ไม่รู้จริงๆ ' กลับกันเถอะ ปะแจ็คกี้ กลับ...' แยมรีบเร่งให้ทุกคนกลับทันที แจ็คกี้เห็นแบบนี้แล้วเขาก็รีบลุกทันที... วันนี้แยมมานอนเป็นเพื่อนฝันที่ห้อง.... เธอกลัวเหลือเกินว่าถ้าเพื่อนเธอเผลอ... ไม่สิๆ ไม่แน่นอน พาฝันเข้าใจในความห่วงใยของเพื่อนเธอดีเธอจึงยอมให้มานอนเป็นเพื่อน... ~~~เช้ารุ่งขึ้น~~~ " แกว่างานเราจะทำแบบไหนดีอ่ะ ฉันยังนึกไม่อกเลย..ฉะ..... พี่จั๊มพ์ ..... พี่จั๊มพ์... พี่จั๊มพ์!!!!" แยมหันมองไปตามทิศทางที่เพื่อนของเธอวิ่งไปทันที... นะ... นั่นพี่จั๊มพ์... พี่จั๊มพ์จริงๆด้วย... ตึกตึกตึก หมับ!!! " พี่จั๊มพ์.... พี่จั๊มพ์จริงๆด้วย...ฮึก... พี่จั๊มพ์ยังไม่ตาย.." น้ำตาแห่งความคิดถึง น้ำตาแห่งความโหยหามันไหลออกมาจนเธอไม่สามารถหยุดมันได้ พาฝันพยายามจะจับไปที่ใบหน้าของชายที่เธอรักเพื่อสัมผัสว่านี่คือเรื่องจริง... เพี๊ยะ... เจปัดมือผู้หญิงแปลกหน้าออกทันที ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าอะไรกัน อยู่ๆจะมาจับหน้าเขา อยากตายรึไง 0__0 พาฝันถึงกับตกใจ.... เธอถูกพี่จั้มพ์ปัดมือทิ้งทันที " คุณคงจำคนผิด...ผมไม่เคยรู้จักคุณ และถ้าคุณคิดจะใช้วิธีที่มาบอกว่าผมเป็นคนรักเก่าของคุณ อย่าเลย มันทำให้คุณดูน่าสมเพชเสียมากกว่าจะดูน่าสงสาร ครั้งนี้ผมจะไม่ทำอะไรคุณ แต่ถ้าคุณยังทำกิริยาแบบนี้กับผมอีก... ผมคงจะต้องพิจารณาความเหมาะสมว่าคุณสมควรจะอยู่ที่นี่อีกต่อไปรึเปล่า..." พาฝันและแยมถึงกับอึ้งในสิ่งที่ได้ยิน.... " ฮึก... ขอโทษค่ะ... ฉันขอโทษจริงๆ ฉันคงจะจำคนผิดไปจริงๆ คุณไม่ใช่พี่จั๊มพ์จริงๆด้วย...ขอโทษอีกทีนะคะ... ขอโทษค่ะ" พาฝันรีบยกมือไหว้อีกครั้ง... แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง ทั้งหน้าตาและน้ำเสียง... ยังไงมันก็บ่งบอกว่าใช่... เจเดินจากไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด แต่ทำไมเพียงแค่ผู้หญิงคนนั้นเรียกเขาว่าจั้มพ์ หัวใจเจ้ากรรมต้องเต้นแรงและรัวเร็วขนาดนี้ด้วย... และไหนมือของเขาที่มันอยู่ๆก็สั่นขึ้นมา... มันหมายความว่ายังไง...ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่..เขาคงจะต้องสืบเรื่องของผู้หญิงคนนั้นสักหน่อย...

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more