bc

อาทิตย์ร้ายรัก

book_age18+
259
FOLLOW
2.2K
READ
love-triangle
family
HE
forced
opposites attract
stepfather
heir/heiress
drama
bxg
serious
campus
highschool
like
intro-logo
Blurb

เรื่องราวความรักของอาทิตย์กับมุกดา ที่เธอชอบเขาแต่เขาดันเกลียดเธอเข้าไส้ เขาประกาศกล่าวต่อหน้าเธอว่าลูกเมียน้อยอย่างเธออย่าหวังว่าเขาจะรักลง แค่เห็นหน้าก็อยากย่ำยีให้สาแก่ใจ เพราะฉะนั้นเขาจึงทำทุกวิธีทางเพื่อบีบคั้นให้เธอกับแม่ออกไปให้ไกลจากครอบครัวของเขา

chap-preview
Free preview
อาทิตย์ร้ายรัก | 1
ชีวิตนักศึกษาพยาบาลที่แสนจะยุ่ง เรียนอย่างหนักหน่วงอยู่แทบทุกวัน จนแทบจะไม่มีเวลาว่างส่วนตัวเลยสักนิด คงไม่มีใครเข้าใจว่ามันจะหนักหนาสาหัสอะไร หากไม่ได้ลองมาเรียนหรือมาลองสัมผัสดูเอง ในแต่ละวันของนักศึกษาพยาบาลจะต้องตื่นขึ้นมาเรียนวิชาทฤษฎี ขึ้นวอร์ด ฝึกปฏิบัติตามรายวิชาต่าง ๆ ของคณะ ตั้งแต่เช้าตรู่เกือบทุกวัน ตื่นเช้าไม่พอตอนกลางคืนก็ยังไม่มีเวลาได้นอน ต้องปั่นงานกลุ่ม ปั่นเคสกรณีศึกษาที่ถาโถมกันเข้ามาในแต่ละวันไม่ขาดสาย จนทำให้รู้สึกเหนื่อยและท้อเอามาก ๆ “มุกดา ๆๆ แกจะไม่ตื่นไปขึ้นวอร์ดหรือไงวันนี้!?” เสียงเพื่อนสนิทควบตำแหน่งรูมเมทตะโกนปลุกฉันให้ตื่นในตอนเช้าตรู่ เช้าตรู่ที่แสนสดใสที่ฉันต้องตื่นไปขึ้นวอร์ด! “อือ ๆ เดี๋ยวฉันขอนอนต่ออีกสักห้านาทีนะ แกไปอาบน้ำก่อนเลย” ฉันบอก ‘ฝ้ายป่าน’ ด้วยน้ำเสียงอู้อี้ปนงัวเงียพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงแล้วหลับตานอนต่อ “เค ๆ” ฝ้ายป่านขานรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ที่ฉันรู้ก็เพราะว่าได้ยินเสียงปิดประตูห้องน้ำเมื่อกี้นี้นั่นเอง โรงพยาบาล YU เวลา 07.20 น. “กินอะไรอ่ะ?” ฝ้ายป่านหันมาถามฉัน เมื่อเราสองคนมาถึงโรงอาหารของโรงพยาบาลที่มาฝึกงาน “โจ๊กดีไหม?” “โจ๊กอีกแล้วเหรอ” ฝ้ายป่านบ่นพลางทำหน้ามุ่ย เพราะโจ๊กเป็นเมนูประจำที่เราทานแทบทุกวันที่ขึ้นวอร์ด “ก็ไม่รู้จะกินอะไรอ่ะ” “ฉันกินข้าวราดแกงดีกว่า” ว่าจบก็เดินมุ่งตรงไปยังร้านข้าวราดแกง ส่วนฉันก็มุ่งหน้าไปที่ร้านโจ๊กเจ้าประจำ “เอาโจ๊กหมูค่ะ / เอาโจ๊กหมูครับ” พอได้ยินเสียงที่ดังประสาน ฉันก็รีบหันไปมองหน้าคนที่สั่งโจ๊กหมูพร้อมกับฉันทันที “ให้น้องนักศึกษาพยาบาลก่อนเลยครับ” พี่หมอสุดหล่อหน้าหวานยิ้มให้ฉันบาง ๆ ก่อนจะหันไปพูดบอกป้าแม่ค้าที่มองเราอย่างงงงวย “เอ่อ ขอบคุณค่ะ” ฉันโค้งหัวให้พี่หมอเล็กน้อย “ไม่เป็นไรครับ” “นี่จ้ะ” ฉันรับโจ๊กมาจากแม่ค้าพร้อมส่งเงินไปให้ด้วย ก่อนจะเดินออกมา “แกกินอะไรเหรอฝ้ายป่าน?” พอเดินมาถึงโต๊ะก็เอ่ยถามฝ้ายป่านที่กำลังเล่นโทรศัพท์มือถือรอฉันไปซื้อข้าวอยู่ “ผัดถั่วงอกกับแกงเผ็ดหมูว่ะ” “อ้อ” “แกว่าเราโคตรโชคดีเลยว่าป่ะที่ได้อยู่วอร์ดเดียวกัน” วันนี้เป็นวันขึ้นวอร์ดวันแรกหลังจากเปิดเทอมปี 3 ก่อนหน้านี้พวกฉันได้ไปฝึกในวิชาชุมชน ซึ่งถือว่าหนักหน่วงเอาการอยู่เหมือนกัน แต่ก็ผ่านมาแล้วอ่ะเนอะ แฮะ ๆ “อือ ก็ดีอ่ะ” “แกต้องแบกฉันนะเว้ย ห้ามเทฉันเด็ดขาด” “ใครจะกล้าเทแกล่ะ ฉันก็ไม่ได้เป๊ะหัตถการอะไรสักอย่าง” “เราต้องผ่านไปด้วยกันที่วอร์ดนี้!” “แน่นอน!” เราจับมือและตั้งปณิธานด้วยกัน ฉีกยิ้มตาปิดแล้วรีบทานข้าว เพราะหากลีลาคงได้ไปขึ้นฝึกช้า “เฮ้อ เหนื่อยว่ะ!” ฝ้ายป่านนั่งลงข้างฉันที่กำลังนั่งจดข้อมูลของผู้ป่วยอยู่ตรงโต๊ะวางชาร์ตและเป็นโต๊ะสำหรับนั่งทำงานของพี่พยาบาล “ไปทำ Bed bath ให้ผู้ป่วยมา เหนื่อยขนาดนี้เลย?” ฉันแกล้งแซวถามฝ้ายป่านเพราะเห็นสภาพของมันดูเหนื่อยเอามาก (*** Bed Bath = การอาบน้ำให้ผู้ป่วยบนเตียง) “เหนื่อยสิ แกไม่เหนื่อยเหรอตอนทำอ่ะ?” “ก็เหนื่อย ฮ่า ๆๆ” ใคร ๆ ก็รู้ว่าการอาบน้ำเช็ดตัวให้ผู้ป่วยเป็นอะไรที่กินพลังงานมากถึงมากที่สุด ซึ่งฉันก็มักจะชอบหลีกเลี่ยงอยู่บ่อย ๆ หากไม่ใช่ผู้ป่วยเคสของตัวเอง เรียกง่าย ๆ คือประหยัดพลังงานหรืออู้นั่นแหละ “ขอโทษนะครับ ขอชาร์ตผู้ป่วยเตียงสามหน่อย” “ได้ค่ะ” ฉันรีบส่งชาร์ตผู้ป่วยของฉันที่ต้องดูแลและกำลังจดข้อมูลอยู่ยื่นไปให้พี่หมอที่เอ่ยปากขออย่างทันที “เอ๊ะ!” แต่พอเห็นหน้าพี่หมอฉันก็ร้องอุทานออกมา เพราะพี่หมอคนนี้คือคนเดียวกับพี่หมอคนเมื่อเช้าที่สั่งโจ๊กพร้อมกับฉัน แถมยังเสียสละให้ฉันได้ก่อนอีกด้วย “ขอบคุณครับ” พี่หมอยิ้มหวานให้ฉันบาง ๆ แล้วรับชาร์ตจากมือฉันไปถือไว้ “เจอกันอีกแล้วนะครับน้องนักศึกษาพยาบาล” “อ้อค่ะ” ฉันยิ้มให้พี่หมอกลับคืนด้วยความเขินอายเล็กน้อย ก็พี่หมอหล่ออ่ะ ใครจะไม่เขิน “ได้ดูแลเคสนี้เหรอครับ?” “ใช่ค่ะ” “ถ้าสงสัยหรือไม่เข้าใจเคสตรงไหนถามพี่ได้นะครับ” “ขอบคุณค่ะ” ฉันโค้งศีรษะให้เป็นการแสดงความขอบคุณ พี่หมอจึงยิ้มให้ฉันส่งท้ายก่อนจะเดินไปรวมกลุ่มกับนักศึกษาแพทย์คนอื่น ๆ “หล่อจัง” ฝ้ายป่านรีบขยับมากระซิบพูดกับฉันหลังจากที่พี่หมอเดินจากไป “อืม หล่อจริง ๆ” “แกเปลี่ยนเคสกับฉันป่ะ” ถามพลางทำตาลุกวาวแสดงความต้องการอันแรงกล้า “ไม่จ้า ฉันจดข้อมูลผู้ป่วยจะครบหมดแล้ว” “โถ่ เสียดายอ่ะ ฉันน่าจะเลือกเคสนี้ก่อนแก!” “แกพลาดเอง ฮ่า ๆๆ” ฉันหัวเราะเยาะให้ฝ้ายป่านด้วยความเอ็นดู ยิ่งเห็นหน้ามุ่ย ๆ ก็ยิ่งขำ “ชิ!” “ในที่สุด เย้ ๆ” ฝ้ายป่านร้องออกมาอย่างดีใจที่ได้ลงวอร์ดแล้ว “เก็บอาการหน่อย พรุ่งนี้ก็ต้องขึ้นอีก” “รู้แล้วจ้ะ อย่างน้อยวันนี้ก็ได้กลับไปนอนพักสักแป๊บ” “แล้วก็ต้องตื่นขึ้นมาเขียน Care plan ต่อ” (*** Care plan = การวางแผนการพยาบาลที่จะให้การดูแลผู้ป่วยในแต่ละวัน) “รู้แล้วน่า ขี้เกียจสุด ๆ” “ทำแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จ” “จ้า ๆๆ” “วันนี้ฉันไปทำ Care Plan ที่ร้านกาแฟนะ แกจะไปด้วยไหมหรือจะทำที่ห้อง” “เซย์โนจ้า ขอทำที่ห้องละกัน” “โอเค ๆ” หลังจากที่ฉันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็รีบบึ่งรถมาที่ร้านกาแฟเพื่อนั่งทำงานทันที คนอื่นอาจจะทำงานได้ดีหากอยู่ที่ห้องคนเดียวหรืออยู่กับคนอื่นแบบช่วยกันคิด แต่สำหรับฉันคือชอบมานั่งที่ร้านกาแฟแล้วทำงานแบบเพลิน ๆ เพราะมันทำให้ฉันทำงานได้ลื่นไหลมากกว่าการนั่งทำอยู่ที่ห้องเสียอีก นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ฉันชอบมานั่งเขียนงานและทำงานอยู่ที่นี่เกือบจะทุกวัน ฉันนั่งโฟกัสอยู่ที่หน้าจอโน้ตบุ๊ก กำลังจดจ่อกับการเขียน Care Plan อยู่ดี ๆ แต่อะไรไม่รู้ดลใจให้ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองชายรูปร่างสูงโปร่งคนหนึ่งที่เพิ่งเดินเข้ามาในร้าน “อาทิตย์?” ชื่อของเขาหลุดออกมาจากปากทันทีที่ฉันเห็นใบหน้าของเขา และก็นึกแปลกใจไม่น้อยที่เจอเขาที่นี่ เขาไปเรียนต่ออยู่ที่ต่างประเทศไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? ฉันได้แต่ตั้งคำถามอยู่ในใจ โดยที่สายตาก็ไม่อาจละไปจากผู้ชายคนนั้นได้เลยสักวินาทีเดียว เพราะเขาคือผู้ชายที่ทำให้ฉันกล้าเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น เพื่อหวังให้เขาหันมาสนใจ ซึ่งเขาคือผู้เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองจากผู้หญิงรูปร่างอ้วนท้วมคนหนึ่งสู่สาวร่างผอมบางมาจนถึงทุกวันนี้ นี่มันก็เกือบจะ 3 ปีแล้ว... ที่ฉันไม่ได้เจอเขา

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
16.4K
bc

เมียลับอุ้มรัก

read
79.9K
bc

ขังรัก

read
18.3K
bc

Passionate Love รักสุดใจนายขี้อ่อย 20+

read
32.2K
bc

หัวใจซ่อนรัก(เฮียเดย์)

read
37.8K
bc

รอยแค้นแห่งรัก

read
52.9K
bc

My Sister น้องสาว... ที่รัก

read
6.8K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook