“ผู้ชายที่เธอกับแม่กำลังนั่งกินข้าวด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อยและมีความสุขนั่น...คือพ่อของฉัน!!!”
คำพูดที่อาทิตย์เปล่งออกมาทำให้ฉันพูดไม่ออก ได้แต่อ้าปากพะงาบด้วยความตกตะลึงปนช็อก รู้สึกโลกหยุดหมุน หัวสมองอื้ออึงไปหมด
“พะ..พ่อเหรอ?”
“ใช่ พ่อของฉัน!!!”
“คือ...ฉันไม่รู้ว่าคุณลุงเทวาคือพ่อของนาย”
“ไม่รู้ เหอะ ไม่รู้ว่าเป็นพ่อฉัน แล้วไม่รู้หรือไงว่าเขามีลูกมีเมียแล้ว!”
“ฉัน...” ฉันพูดไม่ออก ไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอธิบายให้เขาเข้าใจหรือไม่ทำให้เขาเข้าใจฉันผิดไปมากกว่านี้
“แม่เธอคงไม่รู้เลยมั้ง หรือรู้แต่ก็ยังคิดจะจับ!”
“คือว่า...”
“เธอและแม่มันพวกผู้หญิงน่าเงิน!”
“อาทิตย์!” คำพูดดูถูกเหยียดหยามของเขาทำให้ฉันแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่ามันจะออกมาจากปากผู้ชายอย่างเขาได้
“หรือไม่จริง ฉันดูออกว่าแม่ของเธอรู้ว่าพ่อฉันมีครอบครัวอยู่แล้ว แต่ก็ยังกล้ามาเป็นเมียน้อย มาพังทำลายครอบครัวของคนอื่น พวกน
