“ไปเลยมุกดา!” ฝ้ายป่านบอกพร้อมกับพยายามผลักดันฉันให้เดินไปหาพี่หมอน้ำน่านที่กำลังยืนซื้อน้ำผลไม้อยู่
พลั่ก!
ด้วยความที่ฉันไม่ดูตาม้าตาเรือดี ๆ บวกกับแรงผลักของฝ้ายป่าน ทำให้ฉันหน้าคะมำไปชนเข้ากับอกแกร่งของใครบางคนเข้าเต็ม ๆ และเขาก็รับร่างของฉันเอาไว้ในอ้อมกอดได้ทัน ไม่อย่างนั้นฉันคงขาพลิกและล้มหัวทิ่มพื้นไปแล้ว
“ขะ..ขอ...”
!!!
วินาทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นไปสบตากับเจ้าของร่างแกร่งเพื่อขอบคุณเขา ฉันก็ต้องตกใจและรีบดีดตัวออกจากอ้อมกอดของเขาในทันทีราวกับต้องของร้อน
“อะ..อาทิตย์!”
“เธอ?” อาทิตย์มองฉันด้วยสีหน้าแปลกใจปนอึ้ง ก่อนจะส่งยิ้มบาง ๆ มาให้
“เธอมาฝึกงานที่นี่เหรอ?”
“อะ..เอ่อ...ชะ..ใช่” ฉันที่ไม่ทันตั้งตัวหรือเตรียมใจว่าจะเจอเขาที่นี่ก็ถึงกับตะกุกตะกักจนพูดไม่ค่อยออก
“มุกดา” ฝ้ายป่านเดินเข้ามากอดคอของฉันไว้ แล้วมองจ้องหน้าอาทิตย์อย่างไม่ค่อยชอบใจ
“เวลาเธอใส่ชุดฝึกงานแบบนี้ก็น่ารักด
