จอมทัพต้องลางานหนึ่งวันเพื่อพาปภาพินท์ไปตรวจสุขภาพครรภ์ที่โรงพยาบาล เมื่อออกกันมาได้ครู่หนึ่งชายหนุ่มจึงตัดสินใจพูดกับหญิงสาว
“แป้ง” เขาเรียกคนที่นั่งนิ่งอยู่ข้างๆ
“อะไรคะพี่จอม”
เสียงหวานรื่นหูทำให้จอมทัพนึกถึงอนาคต หากเขาและหล่อนได้ร่วมชีวิตกันจริงๆ มันจะเป็นอย่างไร แล้ว ปภาวดีจะอยู่แบบไหน คงประดักประเดิดไม่น้อยกับสถานะใหม่
“เมื่อคืนปูนพูดกับพี่เรื่องของแป้ง” คนพูดมีท่าทางสงบในขณะที่คนฟังเริ่มอึดอัด จอมทัพตวัดสายตามองหญิงสาวแวบหนึ่งแล้วผ่อนลมหายใจช้าๆ “พี่จะถามแป้ง อยากให้แป้งตอบพี่มาตรงๆ ถ้าแป้งไม่เต็มใจก็บอกพี่มาตรงๆ ไม่ต้องเกรงใจพี่ ทำตามที่แป้งต้องการ อย่าทำเพราะความรักพี่สาวเพียงเท่านั้น ขอให้ตอบตามความรู้สึกของแป้ง”
ปภาพินท์หัวใจเต้นแรง นั่งกุมมือแน่น เริ่มหายใจเร็วขึ้น
“ค่ะ...”
เสียงตอบที่เบาจนแทบเป็นเสียงกระซิบทำให้ชายหนุ่มแทบลืมหายใจไปด้วย
“แป้งรักเกริกไหม”
หญิงสาวไม่มอ
