Tough Hunks Series 13 : Guiller The Avenger

Chapter 5

Dalawamput minuto ang lumipas, Ina gulped as the Jeep ascended a dirt road that snaked its way up to the mountain. Masyadong madilim sa lugar na iyon. Ni wala nga siyang makita, maliban na lang do'n sa naiilawan sa headlights ng Jeep na sinasakyan nila. Halata rin na alam ni Tatum kung saan ang patutunguhan nila. Mabilis kasi ang takbo nito kahit madilim at lubak-lubak pa ang daan na dinaanan nila. Ni hindi nga ito nag-abala na pahinaan man lang ng konti ang takbo nila.

Nang sa wakas humina rin ang takbo nila, she exhaled a rush of relief, then wrinkled her forehead when a foreboding gray fortress came into view, a structure she'd expect to see in a war documentary or history book. Ang hugis nito ay isang parisukat, nagmumukha ring luma na at lugak na 'yong fort. Walls were crumbling away, and up above, the watchtower looked ready to tumble over, boasting several gaping holes where there should have been stone.

"Magandang lugar," paanas niya.

"Ligtas na lugar," pagtama pa nito. Huminto ito sa isang maalikabok na courtyard at pinatay ang makina ng sasakyan. "May magandang complex tunnel system dito, isang lagusan sa iilang parte ng bundok. Actually, marami talagang madadaanan na escape routes dito."

"Nasa bundok din ang hideout ni Victor," natagpuan na lang niya ang sarili na nagsasalita. "The entrance is carved right in the rocks, almost completely hidden from sight."

Nanlaki ang mga mata ng lalaki. "I see."

It took her a second to register the expression on his face as surprise. "Hindi ka yata naniniwala sa'kin eh," paratang niya rito. "Nang sabihin ko sa'yo na alam ko kung saan siya naroroon."

Napakibit-balikat si Tatum. "Kalahati lang no'n ang pwede kong paniwalaan sa sinasabi mo."

"At ngayon?"

Napakibit ulit ito ng balikat. "Three-quarters lang."

Muntik na tuloy mapatawa si Ina sa tinuran nito. She couldn't quite figure out this man. Sa isang segundo tila malamig ito na parang yelo, tulad ng isang mabangis na mandirigma na kayang pumatay ng walang ka hirap-hirap, at sa isang iglap lang, para rin itong isang charismatic na tao, na makakagawa agad ng biro at seksing ngiti. He completely unnerved her - yet at the same time, he made her feel oddly safe.

"Kukunin ko muna 'yong mga bagahe mo, buhatin mo lang ang anak mo," matigas na saad nito, back to business again.

"Rafael pala ang pangalan ng anak ko."

"Gaya ng sabi ko, anak mo pa rin."

As she hopped out of the Jeep to get Rafael, she ordered herself not to be annoyed that Tatum viewed her son as a hindrance. Ano pa ba ang aasahan niya? Na open arms siyang e-welcome nito kahit may sabit siya na isang apat na taong gulang na bata? Na ipangalandakan nito si Rafael sa buong tropa nito? Of course not, dahil hindi ama ni Rafael si Tatum, for Pete's sake.

Holding Rafael tight, she stuck close to Tatum as they approached the old fort. Napahinto naman sila sa isang malawak na pinto, kinatok iyon ni Tatum, hanggang sa narinig niya ang papalapit na mga yabag at bumukas ang pinto.

Anino lang ang nakikita niya sa may pintuan.

Ina instinctively recoiled when a man stepped out of the darkness, but she relaxed once she got a better look at him. Mukhang nasa late twenties ang itsura ng lalaki, gwapo at simpatiko ito, malinis ang gupit at mapupungay ang pares ng mga mata nito.

"Ang bilis ah," komento pa ng lalaki.

Tatum gave that careless little shrug she was beginning to think of as his trademark. Napabaling ito kay Ina at sinabing, "Ina, si Pierre. Pierre, ito si Ina."

Pero bago paman siya makabati sa lalaki, mabilis naman siyang pinapasok agad ni Tatum. Napakurap-kurap siya ng ilang beses, pilit na ina-adjust ang mga mata sa dilim habang sinusundan niya sa paglalakad ang dalawang lalaki. She stumbled after them toward the faint glow coming from the end of the corridor. Matapos ang ilang sandali, pumasok sila sa isang malaking chamber na may maraming nag-iilawang kandila sa sahig.

Pinag-aralan naman niya ang buong silid, taking in the squalor with a frown. There were makeshift tables, a couple of metal chairs, the skeleton of a couch. May namataan din siyang mga sleeping bags, tsaka malalaking duffel bags at isang mesa na yari sa kahoy na may nakapatong na mga canned goods. May isang mesa rin sa sulok na may nakapatong na maraming laptop. Nakita naman niya roon ang isang matangkad at may mahabang buhok na lalaki na yumukod sa harap ng mga computer. Napatuwid agad ito ng tayo nang makita nito ang pagpasok nila.

"Siya na ba 'yan?" sabi ng ikatlong lalaki, at tila sinusuri agad siya nito sa masuspetsang mga mata nito.

She nearly flinched under his impenetrable gaze. This man couldn't be considered classically handsome like his cohorts, but there was something very magnetic about him. His features were hard, angular, and he had a very straight nose. Seksing lalaki rin ito, in fairness. Unang tingin mo palang dito mapapansin mo agad ang umaapaw nitong s*x appeal.

"Ina, siya si Dean." Sabi ni Tatum sa kanya.

Sumalubong naman sa kanya ang masungit na mga mata ng ikatlong lalaki. "It's nice to meet you." Bati niya rito.

"So gusto mong patayin si Victor Ortez," anito sa halip na batiin siya pabalik.

Taas-baba naman niyang sinagot ito. "Yes."

Dean grumbled something under his breath, then cursed when he zeroed in on the bundle in her arms. "Bata ba 'yang kinarga mo?"

Letsugas, ano bang meron sa mga lalaking ito? Hindi pa ba nakakita ang mga ito ng bata, o sadyang allergic lang ang mga ito sa bata?

"Anak siya ni Ina, si Rafael," Tatum butted in, sounding as disgruntled as Dean looked.

"Ibigay mo ang bata sa'kin, ako na lang ang kumarga sa kanya." Matamis na ngiti ang iginawad sa kanya ni Pierre.

He beckoned his arms at her. "He can sleep over here until we figure things out."

Warmth spread through her body. Sa wakas, may isang lalaki rin dito na may magandang-loob at hindi umasta na parang may virus ang anak niya.

"Thank you," she said gratefully. "Sa totoo lang, masyadong mabigat na talaga ang anak ko lalo na't kinakarga ko na lang siya palagi simula pa noong mga nagdaang araw."

Malapad na napangiti sa kanya si Pierre, saka kinuha na nito si Rafael mula sa mga bisig niya. Kinarga ng lalaki ang bata at dinala ito sa isa sa mga sleeping bags. Pinagmasdan lang ni Ina ang lalaki na hinahaplos nito ang buhok ng anak niya bago pa nito inilapag si Rafael sa isang malambot na sleeping bag.

"I love kids," Pierre said over his shoulder, covering Rafael with a thin wool blanket.

"May anak ka na ba?" tanong niya rito.

"Wala pa naman, pero marami na akong mga pamangkin sa mga kapatid ko. May dalawa nga akong pamangkin na kambal. Limang taong gulang at tatlong taong gulang." Saglit itong napahinto sa pagsasalita. "Na mi-miss ko na nga sila kasi mahigit isang taon ko na silang hindi nakikita."

It was hard to miss the melancholy chord in his voice, which had her wondering, why were these men on the run? She hadn't given it much thought when she'd been tracking Tatum - as far as she was concerned, his problems were none of her business. Ang tanging gusto lang naman niya sa lalaki ay ang matulungan siyang mapatay si Victor, pero ngayon hindi na niya maiwasang ma-curious.

Inilipat-lipat naman niya ang tingin sa tatlong lalaki. Mukhang pawang sundalo nga ang mga ito, halos magkapareho rin kasi ang ekspresyon ng mga ito, as if ang biglang pagsulpot niya sa hideout nila ay dumagdag lang sa maiging pagbabantay nila.

"Kung gagawin natin 'to, maiiwan talaga dito ang anak mo sa pangangalaga nina Pierre at Dean," sabi ni Tatum. Napalingon ito sa kanya na tila nanghihingi sa kanya ng approval.

Matapos ang sandaling pag-aalinlangan, napatango siya. "Okay. I think that could work."

Kung si Dean lang, para sa kanya hindi ito isang ideal na babysitter, pero si Pierre nakuha agad nito ang loob niya. Sa tingin niya mabuting tiyuhin din ito sa mga pamangkin nito.

Still, her chest tightened at the thought of leaving Rafael behind.

"Wag kang mag-alala, aalagaan ko siya ng mabuti," panigurado pa ni Pierre sa kanya.

Napatango ulit siya, tila naman may bumara sa lalamunan niya sa mga oras na 'yon kaya hirap siyang makapagsalita.

"All right, so magbabantay lang kami ng bata sa buong durasyon ng pag-alis niyo," Dean said rudely. "Can we focus on more pressing matters now?" He threw Tatum a pointed look. "Tulad na lang kung bakit kailangan nating makatrabaho ang babaeng ito at paano natin malalaman kung hindi nga niya tayo ta-traydurin?"

Ina jerked as if she'd been struck. Ba't ang gaspang ng ugali nitong Dean na ito? She shot a quick look at Tatum in an unspoken request for backup.

Pero nadismaya lamang siya dahil ginawaran lang siya nito ng isang mapang-asar na ngiti at sinabing, "Oo nga, Ina, sabihin mo sa'min kung paano ka namin mapagkatiwalaan." Ang kaninang ngiti nito ay bigla na lang naglaho. "Sabihin mo sa'min kung bakit hindi kita maaring patayin diyan mismo sa kinatayuan mo."

*****