จินเฟยหลงเมื่อมาถึงหน้าเรือนของเหรินเหยียนชิง เขาก็พุ่งตัวเข้าไปในห้องพักของอีกฝ่ายผ่านทางช่องหน้าต่างบานเดิมทันที
“เฟยหลง...เจ้า! เจ้ามีอะไรอย่างนั้นหรือ? แล้วเหตุใดเจ้าถึงมาที่นี่!”
เมื่อจินเฟยหลงเข้ามาในห้อง เขาก็เจอกับเหรินเหยียนชิงที่ตวาดถามพร้อมกับจ้องมองมาทางเขาอย่างเอาเรื่อง
“ข้า...ข้ามาทำแผล” จินเฟยหลงตอบกลับคนตรงหน้า ยามนี้ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะเริ่มโมโหเขาขึ้นมาไม่น้อยแล้ว
“แล้วทำไมเจ้าถึงไม่ให้อาหมินทำให้?”
“ข้าไม่มีสมุนไพร”
“ในเรือนพักรับรองมี...”
“ข้าอยากให้เจ้าทำแผลให้...ได้หรือไม่?”
เหรินเหยียนชิงมองคนหน้าตายที่ฝืนใช้วิชาตัวเบามาหาเขาถึงเรือนพัก ยามนี้เขายอมรับเลยว่าเขารู้สึกโกรธคนตรงหน้าอยู่ไม่น้อย แต่เมื่อเขาเห็นสายตาของเจ้าตัว เขาก็รู้ว่า...หากเขาปฏิเสธ จินเฟยหลงก็คงไม่ยอมกลับไปง่าย ๆ เป็นแน่
เหรินเหยียนชิงจึงตัดสินใจเดินออกไปหยิบสมุนไพรพร้อมกับอุปกรณ์ทำแผล...
