"น่าน!...น่านฟ้า..." ช่วงบนที่เปลือยเปล่าเต็มไปด้วยร่องรอยที่บอกได้ถึงความเร่าร้อนในห้องเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา น้ำป่าเห็นแววตาของน่านฟ้าก็รีบหยิบเสื้อสูทตัวเดิมขึ้นมาสวมใส่ทันที
"...ตามสบายค่ะเฮีย น่านกลับก่อนนะคะ" น่านฟ้าที่กำลังจะหันกลับก็ถูกมือใหญ่รั้งที่แขนเอาไว้
"ไม่น่าน!! เฮียยังไม่..."
"ไม่อะไรคะ ก็เห็น ๆ อยู่เหมาะสมกันดีนะคะ คุณทั้งสองคนควรเข้าไปต่อได้แล้วค่ะ" น่านฟ้าพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าอันเซลเดินออกมาโดยที่มีผ้าขนหนูพันรอบตัว
"ก็เธอมันทำหน้าที่ไม่ได้เรื่องยังไงล่ะ" อันเซลยืนกอดอกพูดสวนขึ้นทันที
"หยุด!! ไปแต่งตัว" น้ำป่าพูดเสียงดังและห้วนกว่าปกติ แต่ก็ไม่ได้ทำให้อันเซลขยับตัวแม้แต่น้อย
"อ๋อ...เหรอคะ ถ้าอย่างนั้นน่านควรเรียกผู้หญิงอย่างคุณอันเซลว่าอะไรดีล่ะ มือที่สาม ดอกไม้ริมทาง ของเล่นหรือว่า...อีแอบ"
"น่าน..." น้ำป่าเอ่ยปรามน่านฟ้า แต่สายตาน้ำป่ากลับวูบไหวลงเมื่อเห็นว่า
