ในที่สุดน่านฟ้าก็กลับมาตั้งหลักที่บ้านของเธอ แต่ทว่าบ้านและที่ดินยังคงเป็นชื่อสามีปลอมๆของเธอ รออีกแค่ไม่กี่เดือนเธอก็จะได้คืนทั้งหมดรวมไปถึงเงินอีกจำนวนหนึ่ง ที่มากพอที่จะตั้งตัวหากว่าเธอต้องการจะเปิดบริษัทเป็นของตนเอง ตามที่ได้เซ็นต์สัญญากำหนดข้อตกลงเอาไว้
พอได้อยู่ในที่ที่เคยมีพ่อและแม่ น่านฟ้าก็อดคิดถึงท่านทั้งสองไม่ได้ถึงแม้จะเป็นเพราะพ่อของเธอที่ทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์นี้ก็ตามและถ้าหากว่าแม่เธอยังอยู่ อย่างน้อยเธอก็จะได้เล่าสิ่งที่มันอัดแน่นอยู่ภายในใจให้แม่เธอได้ฟัง
"แม่คะ...น่านคิดถึงแม่และก็พ่อด้วยค่ะ" ตอนนี้น่านฟ้าหวังว่าจะมีใครสักคนที่จะโอบกอดเธอเอาไว้แน่นๆและไม่ปล่อยมือไปไหน
"นี่เรารักเขาไปแล้วเหรอ...เมื่อไหร่กัน"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"คุณน่านฟ้าครับ ผมวางอาหารเอาไว้ที่โต๊ะหน้าห้องนะครับ...ทานเสร็จก็เอาออกมาวางไว้เดี๋ยวผมจะมาเก็บเองครับ ส่วนตอนเช้าผมจะเอาอาหารมาให้เดิมเหมือน
