Princess Of Mafia....3 พยายามแล้ว
819 Words
"เดี๋ยว!!! " ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเสียงใคร นึกอยู่แล้วว่าเขาต้องเดินตามมา ไม่ได้สำคัญตัวมากหรอก คงเป็นเรื่องวันนี้ที่ฉันโผล่มากะทันหัน
"ลุงสมานคะ รบกวนเข้าไปเอากล่องอาหารในครัวให้นิลหน่อยได้มั้ยคะ พรุ่งนี้นิลจะทำอาหารมาให้คุณแม่ รบกวนหน่อยนะคะ"
"ได้ครับ" ไม่อยากใช้ลุงสมานเท่าไหร่ แต่ฉันไม่อยากให้ลุงได้ยินเรื่องไร้สาระพวกนี้
"มีอะไรคะ"
" ทำแบบนี้เพื่ออะไร"
"ทำอะไรคะ นิลยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่อยากมาทานข้าวกับคุณแม่ก็เท่านั้นเอง "
"เธอทำให้ฉันต้องโดนคุณแม่ต่อว่า " หึ คิดแล้วไม่มีผิดว่าต้องเป็นเรื่องนี้ เจตนาของฉันต้องการมาทานข้าวเป็นเพื่อนคุณแม่แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอแจ็คพ็อต ไม่รู้ว่าเขาโดนอะไรบ้าง แต่เรื่องนี้ฉันไม่ผิด เจตนาของฉันไม่ได้ทำร้ายใคร
"แล้วยังไงคะ แล้วเกี่ยวอะไรกันกับนิล "
"เธอมันตัวทำลายความสุข เธอทำลายทุกอย่าง เธอรู้มั้ยว่าฉันกับฟ้าวางแผนกันไว้ว่าจะแต่งงานกัน แต่พอเธอเข้ามาทุกอย่างมันก็จบ " ต้องการแค่นี้สินะ ลงทุนเดินตามก็เพื่อจะมาระบายอารมณ์ใส่ฉัน ฉันรู้ว่าตัวเองผิด แต่ฉันก็ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายเรื่องส่วนตัวของเขาเลยสักนิด อยากจะรักกัน อยากจะทำอะไรกันก็ไม่เคยเข้าไปยุ่งวุ่นวาย แล้วที่ฉันแต่งงานกับเขาฉันก็ไม่ได้เลย ความสุขก็ไม่มี แถมยังโดนผู้คนมองด้วยสายตาเหยียดหยาม ถูกตราหน้าว่าเป็นมือที่สามทำลายความรักของคนสองคน
"แค่นี้ใช่มั้ยคะ "
"นี่!! ฉันพูดกับเธอไม่รู้เรื่องรึไง"
"แล้วจะให้ทำยังไงคะ ฉันแค่แวะมาทานข้าวกับคุณแม่แล้วบังเอิญเจอคุณ ฉันก็กลายเป็นคนผิด ฉันรู้สถานะตัวเองดีค่ะ ทุกวันนี้เราทั้งคู่ก็ต่างคนต่างอยู่ ฉันไม่เคยเข้าไปวุ่นวายชีวิตส่วนตัวของคุณ คุณไม่รู้หรอกว่าทุกวันที่ฉันเดินออกจากบ้านต้องเจออะไรบ้าง " พูดออกไปแล้วพยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เสียใจได้แต่ต้องเข้มแข็งให้เร็ว เพราะคนที่คอยสมน้ำหน้าเรายังมีอีกเยอะ
" เป็นสิ่งที่เธอสมควรได้รับ แล้วก็จำไว้ว่า ฉันจะไม่มีวันสนใจเธอ ฉันรักฟ้า ฟ้าคือผู้หญิงที่เหมาะสมที่สุดสำหรับตำแหน่งภรรยาของฉัน ไม่ใช่เธอ " จุก พูดอะไรไม่ออก เมื่อไหร่กัน เมื่อไหร่จะตัดใจได้จากผู้ชายคนนี้เสียที รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่มีวันรัก ไม่มีวันสนใจ ทำไมถึงทำไม่ได้สักที
"แค่นี้ใช่มั้ยคะ "
"ได้แล้วครับคุณนิล" เป็นจังหวะที่ลุงสมานถือกล่องอาหารมาพอดี
"ขอบคุณนะคะ ไปกันเถอะค่ะ" ทั้งรักทั้งเกลียดเป็นแบบนี้สินะ ก็ดีจะได้ทำให้ฉันตัดใจง่ายขึ้น เลิกรักสักที เขาเกลียดฉันมาก อยากรู้จังถ้าไม่เข้ามาในสถานะแบบนี้ เขาจะยอมญาติดีกับฉันมั้ย จะยอมคุยดีกับฉันบ้างมั้ยเพราะฉันก็ไม่ได้อยากได้สถานะแบบนี้หรอก อยู่ๆ ก็ได้แต่งงานกับผู้ชายที่ตัวเองแอบรักมานาน มีสถานะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย แต่ไม่เคยได้เข้าไปอยู่ในใจของเขาเลยสักนิด โดนเกลียดยิ่งกว่าอะไรดี เป็นผู้หญิงที่น่าขยะแขยงในสายตาของเขาเท่านั้น
"คุณนิลครับ"
"นิลไม่เป็นไรค่ะลุงสมาน นิลพยายามแล้วว่าจะไม่ร้องไห้ แต่นิลก็ทำไม่ได้ " ในที่สุดก็แสดงความอ่อนแอออกมาอีกจนได้ นั่งร้องไห้มาตลอดทางจนถึงบ้าน พอลงจากรถก็รีบเดินขึ้นห้องทันที รู้สึกปวดหัวด้วย คงเป็นเพราะร้องไห้มากเกินไปแล้วยังได้ยินคำพูดทำร้ายจิตใจนั่นอีก พอถึงห้องก็ทิ้งตัวลงบนที่นอนทันที
..........................................
"คุณนิลคะ คุณนิล " ค่อยๆ ลืมตาเมื่อได้ยินเสียงของป้าแมวเคาะประตูเรียก รู้สึกปวดเนื้อเมื่อยตัวไปหมด อยากลุกแต่ไม่ไหว
"คุณนิล คุณนิล สายแล้วนะคะ วันนี้ไม่ไปโรงเรียนหรือคะ" พยายามฝืนยันตัวลุกแต่ก็ไม่ไหวจริงๆ อยากหลับตาอยู่ตลอดเวลา แรงออกเสียงยังไม่มีเลย รู้สึกหนาวจนเข้ากระดูกตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
สักพักเสียงเคาะประตูก็เงียบไป ฉันจึงหลับตาลงนอนต่อ
แกร๊ก
แอดดดด
" ตัวร้อนจี๋เลย "
"อื้ออออ แม่หรือคะ แม่ขา พานิลไปอยู่ด้วยนะ ไม่มีใครรักนิลเลย นิลไม่เหลือใครแล้ว "
"เฮ้ออ แมวไปเอากะละมังกับผ้ามา"
"ได้ค่ะคุณพอร์ช"
....................................................
- Writer
