Emir ve Alara, zorlukla arabadan indirildiklerinde etraflarında kalın metal kapılar, yüksek beton duvarlar ve silahlı adamlarla çevrili bir alan gördüler. Burası bir malikane değildi, tam aksine yeraltına kurulmuş, dışarıdan bakıldığında sıradan bir depoyu andıran gizli bir üsse getirilmişlerdi. Kapılar açıldığında içeride gömülü kalmış loş ışıklarla aydınlatılan, metal zeminli geniş bir alan belirdi. Yeraltında bulunan bu tesis, Şirvan’ın kirli işlerini yürüttüğü karanlık bir mekândı.
İçeri girdiklerinde kalabalık dağılmış, geriye sadece iki adam kalmıştı. Alara, bileklerindeki kelepçenin soğuk metalini hissederek dişlerini sıktı. Adamların bakışları rahatsız ediciydi. Emir de aynı şeyi fark etmiş, öfkesi derinleşmişti.
Tam o sırada adamlardan biri, Alara’yı dik dik süzerek hareketlendi
