“อาจารย์ ดูสิ นี่คือร้านของฉันล่ะ” หวังเหยาเหยานั่งบนตักของซูเสี่ยวหนิง อวดสิ่งที่ได้มาจากพี่ชาย ใบหน้าบานจนบินได้ยิ้มไม่หุบ
“ตอนนี้เธอเข้าใจที่ฉันสอนแล้ว”
“อืม! เข้าใจอย่างลึกซึ้ง ที่ผ่านมาฉันคิดว่าแค่อยู่ให้รอด ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ รักอาจารย์จัง”
“รักฉัน ต้องดูแลตัวเองให้ดี จำไว้ว่าคนรักหายาก คนชังมีอยู่ทั่วไป อย่าหวังพึ่งคนอื่นแม้แต่ฉัน เพราะไม่แน่ว่าใครต้องช่วยใคร”
“ฉันจะปกป้องอาจารย์ไม่ปล่อยให้ใครมารังแก”
“เด็กคนนี้ เธอเห็นคนอย่างฉันรังแกง่ายหรือ”
“แต่ผู้ช่วยไป๋มีอำนาจ เธอยังมีคนของตัวเองอยู่ในกลุ่ม ยังเจ้าคิดเจ้าแค้น”
“แม้แต่เธอยังรู้ ฉันนะมองออกแต่แรก”
“อาจารย์ไม่เห็นจะทำอะไรเลย ยอมให้เขาหาเรื่องอยู่ได้”
“ไม่อย่างนั้นพี่ชายเธอจะได้เห็นนิสัยที่ซ่อนไว้ คนที่ระมัดระวังตัวขนาดนั้น ยังเย่อหยิ่ง”
“ฉันคิดว่าเข้าใจอาจารย์ ที่ไหนได้ต้องเรียนรู้อีกมาก”
“เธอตัวแค่นี้ ที่ทำอยู่ก
