"จะไปไหน เถียงไม่ได้ก็คิดจะเดินหนีสินะ" เขาคว้าแขนพร้อมบีบแน่นแรงบีบของเขาทำให้น้ำข้าวเจ็บไม่น้อย
"โอ๊ย ฉันเจ็บนะคุณชิน ปล่อย"
"อย่าสำออย เธอมันด้านขนาดนี้ยังกลัวเจ็บอยู่เหรอ" น้ำข้าวหน้าชากับคำพูดของเขาที่สาดเข้ามาใส่เธอ
"ฉันก็คนนะคะมีเจ็บมีความสุขมีทุกข์หมดนั้นล่ะคะ คุณชินปล่อย โอ๊ย" หญิงสาวร้องออกมาอีกครั้งที่มือเข้าบีบที่เดียวกับพิมพ์ประพายทำให้ชายหนุ่มรีบปล่อยมือที่เห็นสีหน้าเจ็บปวดของเธอ เขาจับแขนเสื้อขึ้นอย่างสงสัยรอยแดงคลายรอยเล็บ4 นิ้วตรงบริเวณต้นแขนหญิงสาวปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน
"ไปโดนอะไรมา" เขาเปลี่ยนโทนเสียงเบาลงเมื่อเห็นร่องรอยตามตัวของภรรยาตน
"เรื่องของฉัน" น้ำข้าวกระชากแขนออก ด้วยความน้อยใจต่างๆนาๆ ทำให้เธอไม่อยากจะพูดคุยกับเขาอีก
"ฉันมีสิทธิรู้เพราะเธอเป็นของฉัน"
"ฉันไม่ใช่ของใครทั้งนั้นล่ะ เลิกพูดว่าฉันคือของคุณสักที ฉันมีชีวิตไม่ใช่สิ่งของ"
"ปากเก่งขึ้นเยอะดีหนิ พอเห็นว่าฉันดีด้วย เอาใหญ่เลยนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกอดอกมองสำรวจร่างกายของหญิงสาว จนทำให้น้ำข้าวทำหน้าไม่พอใจหันหน้าหนีเขา เธอเหนื่อยที่ต้องทะเลาะด้วย
"ถอดชุดออก"
"ห๊ะ"
"ฉันบอกให้ถอดออกไง หรือให้ฉันถอดให้" น้ำข้าวทำหน้าตกใจที่เห็นว่ามือเขามากระชากเสื้อเธอออกอย่างถือวิสาสะเธอรีบผลักเขาออกทันที สีหน้าตื่นกลัวสุดขีดกับการกระทำของชายหนุ่มตรงหน้าที่ไม่รู้ในตอนนี้เขาเป็นบ้าอะไรอีกกันแน่