สัญญาบำเรอ

เฉิ่มได้อีก 1

นับตั้งแต่แก้วกัญญาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี หญิงสาวได้งานที่บริษัทแห่งนี้เป็นที่แรก และทำมาตลอดโดยไม่เปลี่ยนงานใหม่ ถึงวันนี้เป็นเวลาหนึ่งปีครึ่งพอดี ซึ่งบริษัทที่หล่อนทำงานอยู่นี้เป็นบริษัทเอกชนขนาดใหญ่ ที่จัดทำนิตยสารหลายชนิด มีทั้งนิตยสารบันเทิง ความรู้ กีฬา ข่าวสารบ้านช่องหรือแม้แต่นิตยสารปลุกใจเสือทั้งหลาย ในแต่ละหัวเป็นที่รู้จักของบุคคลทั่วไปและได้รับความนิยมเป็นอย่างสูง

โดยมีหัวเรือใหญ่ก็คือคุณเจตต์ เกียรติโชติ ซึ่งครองตำแหน่งประธานกรรมการ ส่วนรองประธานคือคุณเจนภพ บุตรเพียงชายคนเดียวของคุณเจตต์ อีกทั้งหุ้นส่วนและเครือญาติมากมายนับไม่ถ้วนที่ดำรงตำแหน่งสำคัญ เว้นเพียงณัฐภาคย์ ที่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าช่างภาพเท่านั้น ทว่าเป็นหัวหน้าช่างภาพที่มีประสิทธิภาพสูงสุดของประเทศในเวลานี้เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าเขาจะกดชัตเตอร์ออกมาครั้งใด ก็จะเป็นที่ฮือฮาไปเสียทุกครั้ง โดยเฉพาะล่าสุด อีกฝ่ายได้รับความไว้วางใจจากบริษัทชั้นนำของชาวต่างชาติ จึงได้รับเลือกให้เป็นช่างภาพในงานชิ้นใหญ่ระดับโลก... 

ทั้งหมดเป็นเพราะชื่อเสียงและฝีมือในการถ่ายภาพขั้นเทพที่ออกสู่สายตาชาวโลกอย่างสม่ำเสมอ และยังไม่เคยทำให้ผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียว แต่สิ่งหนึ่งที่ยังเป็นที่กังขาของทุกคนก็คือ เหตุใดชายหนุ่มจึงปฏิเสธตำแหน่งกรรมการในบริษัทตามที่ถูกแต่งตั้งขึ้นในครั้งแรก นอกจากไม่รับตำแหน่งแล้วเจ้าตัวกลับขึ้นเหนือลงใต้ไปต่างประเทศเพื่อถ่ายภาพแทนที่จะนั่งบริหารอยู่กับที่เหมือนกับหัวหน้าคนอื่นๆ ซึ่งในทุกครั้งที่กลับมาเขาก็มักจะทำเอาสาวๆ ต่างกรี๊ดกร๊าดจนแทบละลายไปตามๆ 

เหตุผลก็เพราะรูปหน้าได้ส่วนนั้นหล่อเหลาชวนลุ่มหลง บวกกับร่างกำยำที่สูงถึงหนึ่งร้อยแปดสิบห้าเซนติเมตร ก็พอที่จะทำให้ชายหนุ่มเปลี่ยนอาชีพมาเป็นดาราหรือนายแบบแทนการเป็นช่างภาพได้สบายๆ นั่นเอง... 

ติดตรงที่ว่าเขามีชื่อเสียมากกว่าชื่อเสียงในเรื่องผู้หญิง จนถูกจัดอันดับให้เป็นคาสโนวาแห่งปีเลยทีเดียว และไม่ว่าจะไปทางไหนข้างกายเขาจึงไม่ขาดอิสตรีที่จะมาเคียงคู่ แต่ละนางหยาดเยิ้มหยดย้อยด้วยกันทั้งสิ้น

แก้วกัญญานั่งเท้าคางคิดอยู่เพลินๆ ก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่ออัญตราใช้สันแฟ้มเคาะลงมาบนโต๊ะหล่อนเต็มแรง

“ว้าย! บ้าอัญ ตกใจหมดเลย” หญิงสาวใจหายวาบพลางค้อนขวับ อัญตราที่ยืนมองอยู่นานจึงหัวเราะด้วยความขบขัน

“แหมขวัญอ่อนจริงนะ คิดอะไรอยู่เหรอ ใจลอยเชียว”

“ก็เรื่อยเปื่อย ทำงานต่อดีกว่า” 

อาการกระตือรือร้นของแก้วกัญญาทำให้อัญตราส่ายหน้า

“บ้าเหรอ นี่มันกี่โมงแล้ว ดูนาฬิกาเสียก่อนแม่คุ๊ณ” 

แก้วกัญญาหลุบตามองนาฬิกาข้อมือแล้วยิ้มแหย

“แหะ โทษที ฉันลืมดูเวลา งั้นเรากลับกันเถอะ” 

จากนั้นสองสาวต่างเก็บข้าวของลงกระเป๋า ก่อนจะซอยเท้าตรงไปขึ้นลิฟต์ แต่แล้วจู่ๆ อัญตราก็ทำสีหน้าเหยเก

“เป็นอะไรน่ะอัญ” หญิงสาวถามเพื่อนอย่างเป็นห่วง

“อัญปวดท้องหนักน่ะ ลูกแก้วกลับไปก่อนนะ ไม่ต้องรอ” 

แก้วกัญญานิ่วหน้า พลางเอ่ย

“ไม่เป็นไร ลูกแก้วรอได้” 

“ไม่ต้องๆ ลูกแก้วกลับก่อนเถอะนะ วันนี้ไม่ต้องรอ อัญไปแล้ว อูยปวด...” 

ว่าแล้วอัญตราก็วิ่งปรู๊ดเข้าห้องน้ำหญิงด้านข้างนั่นทันที โดยปล่อยให้แก้วกัญญายืนเคว้งคว้างครู่ใหญ่ ก่อนจะกระโดดเข้าลิฟต์เมื่อประตูเปิดรับพอดี

แก้วกัญญาถูกเบียดเข้าด้านในสุดจนแผ่นหลังชนเข้ากับต้นแขนของใครบางคน หญิงสาวเงยหน้าขึ้นหมายเอ่ยขอโทษ แต่แล้วหัวใจก็กระตุกวาบ... 

ณัฐภาคย์ก็เช่นกัน เขาชะงักกึกเมื่อสบตากลมโตของคนตรงหน้า 

ให้ตายสิวะ! วันนี้มันวันอะไรนะ เจอยัยเฉิ่มสองสามหนติดๆ แล้วจะซวยอีกไหม ปกติเจอทีไรซวยทุกที! 

เขาบ่นเป็นหมีกินผึ้งในใจ แล้วเมินหน้าหนีจากหล่อนอย่างไม่ไยดี ผิดกับคนตัวเล็กที่แหงนคอตั้งบ่ามองหน้าเขาอย่างชื่นชมก่อนจะค่อยๆ ก้มลงช้าๆ พลางคิดอย่างสุขใจว่า... 

วันนี้โชคดีอะไรแบบนี้ เจอเขาตั้งสามครั้งแน่ะ 

หญิงสาวอมยิ้มกับตัวเองเงียบๆ

ขณะเดียวกันอัญตราไม่ได้ปวดท้องอย่างที่อ้างไว้ แท้จริงหล่อนนัดพบกับปกรณ์หนุ่มหล่อพนักงานฝ่ายบุคคลที่ห้องน้ำหญิง

“อื๊อ... อย่าสิกร อืม” เสียงหวานร้องห้าม แต่หน้าอกหน้าใจกลับแอ่นหยัดให้หนุ่มออฟฟิศดูดเลียอย่างเมามัน ขณะที่มือข้างหนึ่งถลกกระโปรงขึ้นมากองไว้บนเอวนุ่ม อีกมือละจากศีรษะหนุ่มหล่อลงถอดแพนตี้ตัวสวยของตนเองอย่างว่องไวรู้งาน ก่อนจะเอื้อมมือลงไปปลดซิปกางเกงของปกรณ์อย่างรวดเร็วด้วยอารมณ์ตื่นเต้นและหวาดเสียวในสถานที่ล่อแหลม ยิ่งก่อให้เกิดอารมณ์เร่งเร้าร้อนรน หื่นกระหายมากกว่าปกติ

ปกรณ์ยกขาเรียวสวยข้างหนึ่งขึ้นเกี่ยวสะโพกสอบ แล้วส่งตัวตนเข้าสู่ความนุ่มลึกเร่าร้อนอย่างรวดเร็ว ก่อนขยับกายเข้าออกด้วยจังหวะเร่งรีบ โหมกระหน่ำเร็วยิ่งขึ้นเมื่อได้ยินเสียงแม่บ้านทำความสะอาดเข้ามาใกล้ทุกที ก่อนจะกระหน่ำลงไปเป็นครั้งสุดท้าย จนอัญตราส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเสียวซ่านสุดขีด และคงจะเป็นข่าวให้มองหน้าใครไม่ติดถ้าปกรณ์หนุ่มนักรักไม่ยกมือขึ้นปิดปากของหญิงสาวเอาไว้ได้ทัน เสียงที่ออกมาจึงดังอู้อี้ในลำคอเท่านั้น

เสียงพูดคุยของแม่บ้านดังห่างออกไป แต่คนที่อยู่ในห้องน้ำสภาพราวกับวิ่งฝ่าพายุเพราะอยู่ในอาการหอบหายใจรัว ทั้งหวาดกลัว ตื่นเต้นและสุดท้ายคือเสียวซ่าน

“กรน่ะ บ้าจังเลย ดูสิเกือบไปแล้ว” อัญตราทำท่าจะทุบอกหนุ่มหล่อแต่ถูกเขาคว้ามือไว้เสียก่อน

“ดีออก ตื่นเต้นดี ผมว่าวันหลังเราลองที่อื่นกันมั่งดีกว่า” 

หนุ่มหล่อยิ้มกริ่ม จึงถูกอัญตราค้อนคมเสียหนึ่งที

“บ้าเหรอ ไม่เอาหรอก อัญกลัวคนเห็น อายเขาตายเลย” 

อัญตราส่ายหน้าปฏิเสธแต่แววตากลับแพรวพราวระยับ

“น่านะ” ปกรณ์ออดอ้อนก่อนจะดึงหญิงสาวออกจากห้องน้ำมายืนหน้ากระจกโดยซ้อนอยู่ด้านหลัง เขาสบตาหล่อนผ่านกระจก ดวงตาสองคู่มองสบกันอย่างรู้ใจ อัญตราเอื้อมมือยันกับขอบอ่างล้างหน้า พร้อมกับยืนแยกขาออกห่างพอที่ชายหนุ่มจะสอดแทรกเข้ามาได้

ดวงตาคู่งามหวานเยิ้มแล้วค่อยปรือตาปิด ริมฝีปากอิ่มขบเม้มเมื่อร่างทั้งร่างสั่นสะเทือนเพราะแรงกดกระแทกจากเบื้องหลัง ก่อนจะครวญครางร้องขอให้เขาปลดปล่อยอีกครั้งและอีกครั้ง!