The woman in my dream ( Tagalog)

" Ah.... Sh*t! Nakakabaliw ka," anas ni Sebastian sa ginagawang paglalaro ng babae sa ibabang bahagi ng parte nang kanyang katawan gamit ang b*big nito. " Don't stop." Pakiusap n'yang napatingala sa bubong dulot ng hindi maipaliwanag na naramdaman kaligayahan ng mga sandaling iyon. Hinawakan niya ang baba ng babae at marahan na inangat saka masuyo, niyang hinagkan ang mamulang mga labi nito at dahan-dahan niyang pinahiga sa kama. Marahan siyang pumaibabaw sa hubad na katawan ng babae. Ingat na ingat ang kanyang bawat galaw nang ma pansin niya na siya pa lang ang bukod tanging nakauna sa babae na katalik. Ginalaw niya ang kanyang lower body, nang dahan-dahan ayaw niya itong biglain dahil wala pa itong karanasan. Inihanda niya muna ang baba, " Are you okay?" pabulong niyang tanong na inilapit ang bibig sa taenga ng babae. " Y-yes, I'm okay," mahinang tugon ng babae. Nang marinig niya ang katagang iyon, ang kaninang mabagal na galaw ay, unti-unting pabilis ng pabilis. Natigil siya sa pag-uundayog ng marinig ang tunog ng kanyang cellphone. " Anak ng tokwa! kung kailan andon na ako, saka pa may bumubulabog," himutok niya nang magising siya mula sa kanyang magandang panaginip. Sa subrang inis na naramdaman ay naibato niya ang unan sa sahig at marahas na buntong hininga sabay abot ng kanyang cellphone na naka patong sa ibabaw ng bedside table. " Hello?" Hindi mapigil ang pagtaas ng kanyang boses, sa subrang inis na naramdaman. " Sir, ipaalala ko lang po sa inyo, ang meeting mo mamaya kay miss Annie," anang assistant sa kabilang linya. Napakamot siya ng ulo sa subrang pagkayamot sa kanyang assistant" Oo, hindi ko nakalimutan iyon," naiinis niyang tugon. Hindi na niya hinintay na muling magsalita ang assistant agad na n'yang pinutol ang linya, "Nakaka badtrip ang babaeng iyon! hindi man lang hinintay matapos ko ang ginagawa ko sa panaginip." Namilog ang kanyang mga mata ng makita ang oras sa orasan nakapatong sa ibabaw ng mesa mag-aalas nueve, na ng umaga hindi pa siya nakapagligo. Halos takbuhin na niya ang banyo, sa pagmamadali. Ilang beses na niyang nakatalik ang babae sa panaginip niya, pero hindi niya pa rin naaninag ang mukha nito. Tanging ang sexy kasoutan lang ang kanyang nakikita at sariwang-sariwa pa sa kanyang alaala ang jumpsuit na pula na sout nito na tanging dibdib lang ang natatakpan ng tela." One day makilala rin kita at kapag mangyari iyon, hindi talaga kita papakawalan." Pangako niya sasarili. " NA LATE ka ata ngayon, Rhian?" Bungad ng kasamahan ng dalaga ng makita siyang pumasok sa kusina, na kanyang pinagtatrabahuan restaurant. Inabot niya ang apron mula sa ibabaw ng Cabinet, bago niya ito sinagot, " Dinaanan ko pa kasi si Albert dahil may mahahalaga daw siyang sasabihin sa akin. Pero hindi ko na naabutan," tugon niya at sinuot niya ang apron. " Rhian, buti dumating ka na paki-asikaso ang table number eight, pagbutihan mo dahil mahalagang costumer natin iyon," putol ng kanilang manager sa kanilang pag-uusap. Agad siyang tumalima, kinuha ang papel at ballpen bago niya nilapitan ang costumer na sinasabi ng manager. Hindi pa siya tuluyan nakalapit ng magsalita ang lalaking naka-upo sa mesa number eight, naka talikod ito sa kanya. " Look, Annie huwag mong asahan na kagaya ako ng mga lalaking pinapangarap mo dahil iba ako sa kanila," sabi nito sa babaeng kausap. Bumangon ang kanyang curiousity makita ang mukha nito. Kung bakit ganun nalang ito makapag-salit sa kauspa. Nagmamadali siyang lumapit rito. " Alam kung sinasabi mo lang iyan, para ma turn off ako sa'yo dahil ang pagkakaalam ko at sa mga naririnig ko isa kang tapat at mapagmahal at higit sa lahat isang galante." tugon ng babae rito. Napatitig siya sa lalaki, para hanapin ang dahilan kung bakit parang nababaliw ang babae rito." Hmm may dahilan nga rin naman," sa kaloob-looban niya ng matitigan ang lalaki. Makakapal ang kilay nito maninipis ang balat sa pisngi mataas ang ilong at mapupula ang labi. Maihantulad niya ito sa isang sikat na leading man sa pelikula. Narinig niya ang pagtawa ng lalaki sa sinabi ng babae, napaismid siya sa tuno ng pananalita nito tila malakas ang tiwala nito sasarili. Tumikhim siya para kunin ang attention ng dalawa." Excuse, me po pwedi ko po bang kunin ang order niyo?" tanong niyang na ngingiti. Kunot ang noo ng lalaking tinignan siya," Paano kami makapag order, hindi mo nga binigay sa amin ang menu," naka simangot ang gwapo nitong mukha. Hindi niya mapigil ang ma ngiti sa sarili nang mapansin niyang yakap-yakap niya ang menu. " Sorry po," nahihiya niyang sabi at isa-isang nilapag ang menu sa harapan ng mga ito. Nanatili siyang nakatayo sa gilid ng lalaki para kunin ang order. "Pero alam ko Sebastian, may tinatago ka pa rin diyan sa puso mo," sabi ng babae, naka tingin sa lalaki. Saglit nitong binaling ang tingin sa babae, kaharap, "Naku! hindi ako ang tipong lalaki na handang ibigay sa inyo ang mala fairytale na pinapangarap n'yo. " Mabuti pa'y pag-usapan na lang muna natin ang pag-invest mo sa kumpanya ko," sabi nito at muling tinoon ang pansin sa menu. Tinapunan niya ito ng masamang tingin, hindi niya alam kung bakit biglang kumukulo ang dugo niya rito, nababastusan siya sa asal nito. " Ang yabang nito kung ako sa babaeng 'to mag walk out talaga ako," naibulong niya sa sarili sa subrang pagkainis. " Ano ang sabi mo?" tanong ni Sebastian, sa kanya nang mapansin nitong gumagalaw ang labi niya. " Wala naman po akong sinasabi." Tanggi niya at nagkukunwari isusulat na ang order nito. " Alam kung may sinasabi ka eh, magsisinungaling kapa," naiinis nitong sabi. Lihim siyang humugot ng malalim na hininga para kalmahin ang sarili, " Ang sabi ko po sir, kukunin ko na po ang order niyo," mahinanon niyang sabi. Magka salubong pa rin ang mga kilay nito na muling tumingin sa menu saka, tumingin uli sa kanya, " I want beaf steak, and I want it rare," sabi nito. Saglit siyang natigil sa pagsusulat at napatingin rito," May dugo pa 'yon ah! bakit hindi mo nalang kagatin iyong bakang naka tali?” hindi niya napigilan ang sariling sabihin rito. Bumakas sa gwapo nitong mukha ang galit, " Hindi ikaw ang kakain, kaya kunin muna ang order ko, shosh! Shosh!" Naiinis nitong taboy sa kanya at kinumpas ang kanang kamay para paalisin siya sa harapan nito. Humakbang siya papunta sa palayo rito, saglit siyang huminto ng nasa likuran siya nito, " Pag hindi ako makapagpigil, tiyak! na mag aper ang mukha niyan sa hawak kong menu," anas niya at inangat ang menu akma hampasin ito sa likod ng ulo. Mabilis na hinawakan ang kanyang kamay, ng kasamahan sa pag-aakala totohanin niyang hampasin ito. " Kalma," sabi nitong na ngingiti ng makita ang mukha niyang hindi maipinta. " Nang gigigil talaga ako sa lalaking 'yon. Porke't ba guwapo siya at ganon nalang ka yabang?" aniya naglakad papasok aa kusina. Naiinis lang talaga siya rito kung paano ito makipag usap sa babas, para sa kanya hindi nito nirespito ang damdamin ng kausap nito. " Yong babae din kasi, di nakaramdam, kung paano siya pakikitunguhan, mag i-invest pa talaga sa kumpanya ng hambog na iyon," naiinis niyang sabi sa kaibigan. Natigil sila sa pag-uusap ng lapitan siya ng isa pang kasamahan. " Rhian pasuyo naman ako, paki dala itong kape sa table eight, please?" nangungusap ang mga mata nitong naka tingin sa kanya. " Busy ako, ikaw nalang," tanggi at kinuha ang tray, naka patong sa ibabaw ng mesa, malapit sa kanyang kinatatayuan. Mabilis naman nitong hinila ang hawak niya" Ako na ang maghuhugas nito, paki hatid nalang ang kape please?" pangungulit nito sa kanya. "Table eight, nag-aantay sa kape niya." naiinis na sabi ng manager, sa kanila. Napabuntong hininga siyang kinuha ang kape, ayaw na sana niyang lumapit pa sa mesang iyon. Ilalapag na sana niya ang hawak na tasang maylaman kape nang bigla ginalaw ni Sebastian, ang kanang kamay at natabig nito ang tasa hawak niya, tumilapon ang laman sa sout nitong puting longsleeve. " Shot! ang init!" tili nito pinagpapag-pag ang damit. Gusto niyang matawa sa nakikitang hitsura ni Sebastian, pero agad iyon napawi nang titigan siya nito na para bang gusto siyang lalamunin ng buo. "Tignan mo ang ginagawa mo!” naiinis nitong sabi sa kanya at mabilis na tumayo, tinungo ang comfort room. Lihim siyang napangiti, sa ganun man lang nakaganti siya sa pagiging antipatiko at kung paano nito tinatrato ang babaeng kausap. Mabilis siyang nilapitan ng manager." Ano ang nginingiti-ngiti mo riyan? Tulungan mo si sir Sebastian, linisin mo ang damit niya!" singhal nito sa kanya. " Kailangan pa po ba 'yon sir?" mahinang tanong niya. " Kasalanan mo 'yon dahil hindi ka nag-iingat. Sa susunod wag kang tatanga-tanga!" bulyaw pa rin nito. Nagpantig ang kanyang dalawang tenga, gusto niya itong sagutin pero nagtimpi na lamang siya. Kahit papaano manager pa rin niya ito sinundan na lamang niya si Sebastian. "What are you doing here?" Agad na tanong ni Sebastian ng makita siyang pumasok sa comfort room. " Tulungan po kitang alisin iyang mansa nasa damit mo." Malumanay niyang sabi. " Wag na! baka ano nanaman ang kapalpakan magagawa mo. Kung tumingin ka lang hindi sana ako matapunan ng kape. "May pupuntahan pa naman ako tapos ganito, ang ayos ko?" nang gigil na sabi ni Sebastian. " Minsan kasi sir, magiging maingat po tayo sa mga kausap natin para hindi tayo makarma." naisatanig niya. Muling nagsalubong ang mga kilay nito napatitig sa kanya. " So ibig mong sabihin sinasadya mo talaga tapunan ako ng kape? I can't let you get away with this." banta nito. " Ayos ka rin, ikaw pa itong tinutulungan ikaw pa itong magbabanta?" napipika niyang sabi. Hindi siya sinagot bagkus, nagmamadali itong lumabas ng comfort room at agad na nilapitan ang manager. “Rhian?" Tawag ng manager sa kanya ng makita siyang palabas ng pintuan. Kinakabahan siyang lumapit sa manager at kay Sebastian, alam na niyang tatalakan nanaman siya nito. " Sino ka para pag sabihan ang mga costumer natin?" walang pasintabing sabi nito sa kanya ng tuluyan siyang maka lapit. " You---" " Yes, I quite." mabilis niyang putol sa sasabihin pa sana ng kanyang manager. Ayaw niya sana maging bastos pero hindi na siya makapag timpi pa rito. Tinapunan niya ng masamang tingin si Sebastian, nakatayo sa tabi ng manager. "Dahil sa'yo nawalan ako ng trabaho." inis niyang sabi at humakbang palayo sa dalawa. " Sh*t!" bulalas ni Sebastian, ng sadyain niyang apakan ang paa nito. " Nararapat lang yan sa'yo." naiinis niyang sabi at tuluyan tumalikod. Naiiyak na naiinis siyang pumasok sa kusina, para kunin ang kanyang mga gamit. Tumindi ang galit niya para kay Sebastian dahil sa pagsusumbong nito, nawalan tuloy siya ng trabaho.