İstanbul – Aynı Gün Öğle Saatleri
Pınar Aksoy, üzerinde hâlâ hastane önlüğüyle, koridorun sonundaki özel görüşme odasına doğru yürürken kalbi göğsüne sığmıyordu. Her adımda, içeride onu kimin beklediğine dair binlerce senaryo geçiyordu aklından. "Zamanın içindeki boşluğu yalnızca geçmiş doldurabilir" diyen kişi, kimdi?
Kapının önünde durduğunda, gözlerini kapayıp derin bir nefes aldı. Kapı otomatik olarak açıldı.
İçeri adım attığında, karşısında oturan kişinin yüzü karanlıkta kalmıştı. Pınar içeri girince adam hafifçe başını kaldırdı.
“Merhaba Pınar,” dedi tok ama yumuşak bir ses.
Işık hafifçe açıldı. Pınar’ın gözleri kısıldı. Karşısında oturan kişi... tanıdık geliyordu. Ama bir türlü ismini koyamıyordu.
“Beni tanımıyor musun?” dedi adam. “Belki de hatırlamanı istemediler.”
Pınar’ın
