Vito'nun aracı şehir merkezinin ışıklarını hızla geride bırakırken, Elif ve Huriye arabanın arka koltuğunda çaresizliğin soğuk nefesini enselerinde hissediyorlardı. Huriye'nin hıçkırıkları, yeni doğmuş minik Şifa'nın hayaliyle boğazında düğümleniyordu. Annesinin sıcaklığına muhtaç o küçücük bedeni düşündükçe gözyaşları sel olup akıyordu. Elif ise camdan yansıyan karanlık manzaraya boş bir ifadeyle bakıyordu. Zihni, bir sonraki hamleyi, bu kabustan uyanmanın bir yolunu çılgınca hesaplamaya çalışıyordu. Yanlarında oturan iri yarı, sert bakışlı adamların umursamaz tavırları, genç kadınların umutsuzluğunu daha da derinleştiriyordu.
Sıdar, aralarındaki gergin havayı umursamayan, aksine bundan keyif alan cıvık bir ses tonuyla karşılarındaki koltuktan konuştu. Sinsi bir gülümsemeyle,
-"Rahatın
