Elif, o minik çocuğun koşup Yusuf'un bacaklarına sarılarak "baba!" diye haykırmasıyla adeta donup kalmıştı. Zihni, duyduğu tek bir kelimeyle alt üst olmuş, anlamlandırmakta güçlük çekiyordu. Yusuf ise, bacağına yapışan çocuğa zerre kadar aldırış etmeden, bakışlarını Serdar'ın üzerinde sabitlemiş, adeta ruhunu okumaya çalışıyordu. Odaya çöken gergin hava o kadar yoğundu ki, yeni doğmuş minik Şifa bile bu huzursuzluğu hissetmiş ve ince, acı bir çığlıkla ağlamaya başlamıştı. Serdar, hızla Şifa'yı Huriye'nin kucağına nazikçe bıraktı ve endişeyle tekrar Elif'in yanına geçti. Yusuf'un kara gözleri, bir an olsun Serdar'dan ayrılmıyor, adeta bir hesaplaşmanın sessiz provasını yapıyordu.
Tam o sırada, kapıda minyon tipli, sevimli yüzlü bir kadın belirdi. Telaşla Yusuf'un bacaklarına sarılan küçük
