ลิขิต(รัก)หัวใจ

3

ฟิลิปรู้สึกสงสารและเห็นใจผู้หญิงที่กำลังร้องไห้อยู่ข้าง ๆ เขารับรู้ได้ทางภาษากายเท่านั้นว่าเธอคงจะเจ็บปวดมาก แม้เขาฟังบทสนทนาที่เธอพูดกับผู้ชายคนนั้นเขาฟังไม่ออกสักคำ เมื่อผู้ชายคนนั้นเดินออกไปพร้อมกับผู้ชายอีกคน เขาเห็นสายตาของเธอมองตามไปด้วยสายตาที่เจ็บปวด

"คุณ! ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ ดื่มเดี๋ยวก็เมาพอดี พวกผมไม่มีใครแย่งคุณหรอก"

ไมเคิลและแฮรี่ ต่างตกใจไม่เชื่อหูของตัวเองและสิ่งที่พกเขากำลังได้ยิน เพื่อนของเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล กับผู้หญิงที่ไม่รู้จักชื่อและพึ่งจะเจอกันก็เมื่อตอนบ่ายนี้เอง

"แปลกว๊ะ! แฮรี่ นายคิดเหมือนฉันไหมวะ"

แฮรี่มองฟิลิป เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าความเห็นของเขากับไมเคิลเหมือนกันที่สุด

น้ำร้องไห้จนพอใจจึงเอาฝ่ามือเช็ดน้ำตา จัดการยกแก้วที่มีไวน์อยู่เต็มดื่มไปจนหมดพร้อมกับชูแก้วขึ้นยื่นไปข้างหน้า

"มา ๆ ดื่มให้กับความโง่และความโสด พวกคุณฉลองให้กับฉันที"

ผู้ชายทั้งสามคนที่นั่งอยู่ พากันยกแก้วขึ้นมาชนไปพร้อมกัน ทุกคนมองหญิงสาวที่ตอนนี้คงจะสติหลุดไปแล้วแน่ๆ ช่วงที่ทั้งหมดกำลังยกแก้วขึ้นดื่มนั้น พวกเขาก็ต้องตกใจอยู่ๆ คนเมาก็ตะโกนร้องเพลงออกมา งานนี้รู้ว่าเป็นเพลงไม่ใช่เหมือนเมื่อตอนกลางวันที่เธอคนนี้ตะโกนพูดอะไรออกมาก็ไม่รู้

"เมื่อเธอเลือกอยู่กับเขา ตัวฉันคุกเข่าสั่นไหว ใจนักเลงถึงปวดร้าว เจียนตาย ปล่อยเธอไปตามใจเธอต้องการ..."

(เพลง ใจนักเลง)

ผู้ชายสามคนเห็นต่างพากันมองไปรอบ ๆ ทุกคนภายในร้านมองมาที่โต๊ะของเขาเป็นจุดเดียว งานนี้เจอผู้หญิงอกหักแถมไม่พอเมาจนไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

"ฟิลิป ฉันว่านายพาเธอไปส่งที่ห้องเถอะ ฉันว่าคงจะไม่ไหวแล้วดูสิยืนร้องเพลงแบบนี้ได้สติคงจะไปแล้ว"

ฟิลิปมองคนข้างที่เกาะกอดเขาเอาไว้ เขารู้ว่าเธอคงจะเมามากแต่ประเด็นเขาจะพาเธอกลับไปส่งที่ไหนละมองกระเป๋าอะไรไม่มีติดตัวมาสักอย่างเดียวเอากับคุณเธอนี่เดินเข้ามาโดยไม่ผ่านการตรวจอะไรเลยเหรอ ถ้าเขาพาเธอกลับห้องของเขาเธอจะโวยวายไหม

"จะให้ฉันพาไปส่งที่ไหน กระเป๋าบัตรอะไรฉันไม่เห็นเธอพกมันมาเลย"

ไมเคิลกับแฮรี่คิดว่าคนที่น่าจะรับผิดชอบไหวก็คงเป็นฟิลิป เพื่อนเขาเป็นคนที่มีมนุษยธรรมมากที่สุดแล้ว

"นายนั้นแหละพาเธอกับไปด้วย ตอนเช้าฉันสองคนจะไปยืนยันช่วยนายเองว่า เธอเมา พวกเราพาเธอกลับห้องไม่ได้"

"จะเอาแบบนั้นเหรอวะ"

"เออ!"

เมื่อมติเสียงเป็นเอกฉันท์ ฟิลิปจึงจำใจพาผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ กลับไปยังห้องพักของตัวเองตลอดทางเดินที่เดินกลับเขารู้สึกร้อน ๆ เริ่มคิดแล้วว่างานนี้พวกมันคิดถูกหรือคิดผิดที่ให้เธอคนนี้มากับเขา ซึ่งจริงๆ แล้วเธอไม่ใช่สเปคของเขาเลยจริงๆ มันไม่ได้ใกล้เคียงกับอดีตของเขาเลยด้วยซ้ำ แต่เขารู้สึกว่าเธอบอบบาง น่าสงสาร บางมุมก็สวยหวานน่าค้นหา

เมื่อฟิลิปพาหญิงสาวเข้ามาภายในห้องของเขาแล้ว ก็จัดการพาเธอไปนอนตรงโซฟากว้าง และตัวเขาเดินไปหยิบน้ำมาให้เธอดื่มเพื่อคลายอาการมึนเมา แต่เมื่อเขาเดินกลับมาหาตรงโซฟา ใจของเขาหลุดไปอยู่ที่ตาตุ้มทันที ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันตีกันให้วุ่น

"ซวยแล้วไง! ไอ้ฟิลิป นายทำอะไรลงไปวะ"

ฟิลิป มองผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ตอนนี้เธอได้ถอดชุดจนเหลือแค่ชั้นในสีขาวลูกไม้ที่ห่อหุ้มความงดงามเอาไว้ทั้งข้างบนและข้างล่าง ฟิลิปเห็นถึงกับกลืนน้ำลายเหนียวลงคอดัง เอื๊อกก! ตายแน่ ๆ งานนี้ เขาเป็นหมอเห็นร่างกายมนุษย์มาก็มากแต่อาการนี้ไม่ใช่เลยมันคนละความรู้สึกกันเขาผ่านผู้หญิงมาก็เยอะแต่พวกหล่อนก็มีแค่เอาไว้ปลดปล่อยเป็นบางครั้ง ภากตรงหน้ายิ่งกว่าภาพ Full HD เสียอีก

มือเล็ก ๆ ของหญิงสาว ขยับไปปัดเรือนผมยาวสลวยอยู่บนแผ่นหลังที่ขาวเนียน มันเปลือยเปล่าเกือบจะทั้งหมด ในขณะที่เรียวขาของเธอก็ขยับไปมา ทุกท่วงท่าของเธอมันช่างเย้ายวนเสียเหลือเกิน

ฟิลิปเริ่มคิดนี้เขาพาเธอมาเพื่อจะได้ปลอดภัยจากผู้ชายที่จ้องจะเคลม แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเสียอีกที่กำลังทรมานจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีนี้

"คุ...คุณทำ...ทำอะไรลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าดี ๆ เดี๋ยวผมไปหยิบเสื้อให้คุณใส่รอผมตรงนี้ก่อนนะ"

ฟิลิปกำลังจะเดินไปหยิบเสื้อที่ห้องนอนยังไม่ทันก้าวไปไหน หญิงสาวก็ลุกและทำท่าเหมือนจะล้ม เขาเลยต้องหันหลังกลับมาเอาตัวรองรับไม่ให้ล้มไปตรงพื้น กลับกลายเป็นว่าตัวของหญิงสาวอยู่บนลำตัวของเขา เมื่อครู่สิ่งที่เห็นมันไกลจากสายตาแต่ทว่าตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว เสียงน้ำลายที่เขากลืนดังพอทำให้หญิงสาวที่อยู่ด้านบนตัวเขาถึงกับหัวเราะ

"คิก คิก คุณชอบผู้หญิงไหม"

"ห๊ะ! อะไรนะ คุณถามว่าผมชอบผู้หญิงไหม คุณ! ผมเป็นผู้ชายครับผู้ชายทั้งแท่งไม่ใช่เกย์"

"จริงเหรอ ถ้าคุณเป็นผู้ชายจริงๆ คุณลองจูบฉันอีกรอบสิ"

ฟิลิปคิดผีตัวไหนเขาสิงผู้หญิงตรงหน้าตอนนี้ สาวสวยแสนหวานกลับกลายเป็นแม่เสือดาวยั่วสวาทไปแล้ว และที่สำคัญตัวผู้หญิงตรงหน้าค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ เขาและงับลงไปบนริมฝีปากหนาเขาอย่างช้า ๆ เขารับรู้ตั้งแต่ตอนที่อยู่ในผับแล้วว่าเธอไม่เคยเรื่องอย่างว่าแน่นอน

"อือ หืม..." ฟิลิปตอบรับการจู่โจมของอีกฝ่าย จากที่พยายามสะกดใจเอาไว้ตอนนี้ตบะมันได้แตกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"คุณรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป คุณเมามากผมว่าคุณหยุดเถอะ"

"เห็นไหม ขนาดคุณบอกว่าเป็นผู้ชายทั้งแท่งคุณยังไม่อยากที่จะยุ่งกับฉัน แล้วนับประสาอะไรกับผู้ชายแบบนั้น ฉันสู้ผู้ชายแบบคุณไม่ได้เลยเหรอ ฉันมันไม่มีส่วนไหนที่ผู้ชายชื่นชอบเลยใช่ไหม"

ฟิลิป คิดเอาแล้วไง งานดราม่าก็มา เธอทำท่าเหมือนกำลังจะร้องไห้อีกแล้ว ไอ้ฟิลิป มึงได้ทำอะไรลงไป

"คุณ! ฟังนะที่ผมห้ามเพราะผมไม่อยากที่จะเอาเปรียบหรือทำร้ายคุณ สักวันคุณก็คงจะเจอผู้ชายที่ดีกว่าคนที่เขาทิ้งคุณมา"

ยังพูดไม่ทันจบ ปากนุ่มๆ ก็แตะลงบนริมฝีปากของเขามันช่างร้อนแต่มันเบาอย่างกับปุยนุ่นเพียงแค่นี้ แค่นี้จริง ๆ มันทำให้ผู้ชายช่ำชองเรื่องอย่างว่า ศีลธรรม ความรู้สึกผิดชอบได้ขาดสะบั่นลงไปทันที

เหตุการณ์หลังจากนี้มันคือบททดสอบที่เธอบอกว่าตัวเธอไม่มีแรงจูงใจทำให้ชายหลงใหลชื่นชอบได้เลย เขาจะจัดการให้เธอรู้ว่ามันไม่ใช่ความจริงเลย ลิ้นหนาของฟิลิปเบียดแทรกเข้าไปภายในริมฝีปากนุ่ม เธอพยายามตอบรับเขาอย่างคนที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อน ฟิลิป ค่อยๆ ละเมียดเพื่อลิ้มรสความหอมหวาน เขาชักเริ่มจะติดใจตั้งแต่อยู่ในผับของโรงแรมแล้ว ความรู้สึกที่ชวนหลงทำให้ทั้งสองต่างตอบรับกันเป็นอย่างดี

ความเจ็บแปลบเกิดหลังจากที่ทั้งสองต่างจุดมันติด ความอดกลั้นของ ฟิลิปที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดได้แตกกระจายจนไม่เหลืออะไรเอาไว้ยึดเหนี่ยวจิตใจของเขาแล้ว ผู้หญิงคนนี้เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อกำลังเกาะเกี่ยวเอวของเขาเอาไว้อย่างแนบแน่น

"คุณ! ผมถามคุณจริง ๆ คุณชื่ออะไร ผมจะได้รู้จักคุณบ้าง"

น้ำตอนนี้ตัวเธอรู้สึกถึงความเจ็บ ความเสียวและความสุขมันได้ปะปนกันไป เธอไม่เคยมีเจอประสบการณ์เช่นนี้ไม่รู้ว่า สุดท้ายสิ่งที่ทำมันเกิดจากอะไรก็ตาม เธอก็ต้องยอมรับผลของมันให้ได้เพราะเธอเป็นคนเริ่มเอง

ฟิลิปตอนนี้เขาได้พาตัวเธอเข้าไปในห้องนอนใหญ่ของตัวเอง ต่างคนต่างไม่มีอะไรหลงเหลือเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่แล้ว นอกจากอารมณ์ เขาได้วางร่างเล็ก ๆ ที่เขาพยายามถามชื่อแต่เธอไม่ตอบลงบนที่นอนใหญ่ ต่างฝ่ายต่างรุกเร้ากันอย่างไม่มีใครที่จะยอมกัน

ฟิลิปฝากรอยรักไปยังต้นคอขาว ๆ และบนไหล่เต็มไปหมด เริ่มที่จะขยับการเคลื่อนไหวไปตามแรงอารมณ์ที่มันเพิ่มมากขึ้นสะโพกของเธอก็เริ่มตอบรับการเคลื่อนไหวของเขาได้เป็นอย่างดี

"คุณ! ผมถามคุณว่า คุณชื่ออะไรไม่งั้นผมหยุดจริง"

ฟิลิปตอนนี้เขาต้องการรู้จักชื่อของคนที่อยู่ใต้ร่าง เพราะหลังจากนี้เขารู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างว่าหัวใจของเขามันเริ่มจะไม่เหมือนเดิมความเฉยชา ความแข็งกระด่าง บาดแผลต่าง ๆ ภายในใจของเขามันแทบจะไม่หลงเหลืออะไรไว้เลย

"ไม่! คุณไม่ต้องรู้ ฉันไม่เรียกร้องอะไรจากคุณแน่นอน ฉันให้สัญญา"

"คุณเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่ ผมถามคุณครั้งสุดท้ายคุณชื่ออะไร" ฟิลิปทรมานอีกฝ่ายด้วยนิ้วเรียวยาว จนสะโพกของอีกฝ่ายยกขึ้นสูงจากที่นอน

"อือ อือ น้ำ"

"อะไรนะ น้ำ ทำไมชื่อมันสั้นแบบนี้"

"ไม่ใช่นั้นชื่อเล่นของฉัน"

"ถ้าอย่างนั้นก็บอกชื่อจริงคุณมาเดี๋ยวนี้"

เสียงครวญครางของเธอทำให้เขาใจอ่อน ฟิลิปได้ถามย้ำไปอีกครั้ง ตอนนี้เขารู้ว่าอีกฝ่ายกำลังทรมานมาก คงจะไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต

"ณิ ณิชาภา พอใจคุณหรือยัง คุณช่วยฉันจัดการความร็สึกแปลก ๆ ที่มันเกิดขึ้นกับฉันตอนนี้เถอะ ฉันรู้สึกเหมือนอึดอัด ต้องการอะไรบางอย่าง”

พอฟิลิปได้รู้จักชื่อแล้ว เขาก็ได้นำกายแกร่งเข้าไปเติมเต็มความปรารถนาทั้งของเธอและเขาอย่างช้า ๆ และเริ่มไปจนถึงจุดที่คนอย่าง หมอน้ำไม่เคยรู้มาก่อนถึงแม้เธอจะเรียนแพทย์แต่มันแตกต่างจากทฤษฎีล้วน ๆ เธอบรรยายไม่ถูกผู้ชายคนนี้ได้พาเธอไปยังจุดหมาย เมื่อเสร็จแล้วเธอถึงกับเกาะกอดร่างกายเข้าไว้แน่น และตัวเขาที่ร้องเสียงคำรามเหมือนคนที่กำลังบาดเจ็บ และกระตุกเกร็งไปอย่างสุขสม

ฟิลิปรู้สึกว่าตัวเขาไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อนและที่สำคัญ เขาได้ปล่อยมันเข้าไปในตัวของเธอทุกหยาดหยด หลังจากนี้เขาจะทำยังไง