ลิขิต(รัก)หัวใจ

4

“โอ๊ย!!!”

ช่วงสาย ๆ ของอีกวัน ณิชาภารู้สึกถึงความอึดอัดเหมือนกับมีร่างของใครมาทับตัวเธออยู่ เธอพยายามค่อย ๆ ลืมตามองไปรอบห้อง อาจจะเพราะความเมื่อยล้าของร่างกายที่ถูกใช้งานอย่างหนักในเมื่อคืน สักพักเธอก็ลืมตาขึ้นมาจากการประมวลผลของสมองที่ตอนเด็ก ๆ ทุกคนต่างบอกว่าเธอเก่งและฉลาด ใช่! ใช่เลย ชัดเจนมาก

ณิชาภาตอนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังกลับไปมองคนที่นอนอยู่ มือค่อย จับไล่ไปตามท่อนแขนแข็งแรง

"ชัดเลย ยัยน้ำ แกประชดชีวิตอะไรลงไป"

ณิชาภาตอนนี้เธอไม่รู้ว่า ควรจะลุกขึ้นมาโวยวาย หรือเงียบแล้วก้าวลงจากเตียงนี้ไป อย่างเงียบๆ หรือหันหลังกลับไปส่งยิ้ม ภายในใจตอนนี้มันเริ่มตีกันให้วุ่น

"พ่อแม่ก็สอนแล้ว ครูบาอาจารย์ก็สอนแก แกเป็นถึงหมอ เขาก็ย้ำแล้วว่าสุรามันไม่ดี ตอนนี้ ฉิบ ... แล้วจะทำยังไง หมดกัน หมดเลย"

ณิชาภาตอนนี้เธอค่อย ๆ หันหลังกลับไปมองคนที่นอนอยู่ อย่างช้าๆ เมื่อเธอหันหลังกลับไปดูชัดให้เต็มตา สิ่งที่ปรากฏชัดเจนคือความหล่อ หล่อมากเอากอไก่ไปกินสักล้านตัว ณิชาภาอ้าปากค้าง

ถ้าจะหล่อขนาดนี้เธอควรจะพลิกตัวหันหลังกลับไปให้เขากอดอีกทีดีไหม?

ณิชาภาจ้องมองแพรขนตาที่หนาและยาวจนน่าอิจฉาจัง ก่อนจะไล่ปลายนิ้วมือไปบนเปลือกตาอย่างช้า ๆ ไล่ลงมาตรงใบหน้าที่ฟ้าช่างบรรจงแต่งแต้มอย่างเบาๆ กลัวว่าเขาจะตื่น

"คนอะไร หล่อขนาดนี้ ยัยน้ำ แล้วแกจะทำยังไงดี กับคนหล่อ"

ผิวสีแทนสวยแน่นตึงดูมีเสน่ห์เย้ายวนอย่างน่าประหลาดใจ 25 ปี ที่เธอไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนอยู่ในสายตาของเธอนอกจากพี่วุฒิ เธอซื่อสัตย์รอวันที่จะมอบร่างกายและหัวให้กับชายที่ตนรัก แต่กับผู้ชายคนนี้เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ไม่รู้ว่าเขาเป็นใครแต่เธอกลับมอบร่างกายให้เขาตลอดทั้งคืน

"แปลก ฉันดูคุ้นหน้าคุณจังเลย" เพื่อจะดูใบหน้าของคนที่นอนคว่ำให้ชัดเจน เธอจึงเขยิบเข้าไปใกล้อีก ใกล้อีก

"ผมรู้ครับ ว่าผมคงจะหล่อ เมื่อคืนคุณชมผม ใบหน้าของผมตลอดคืน ยิ่งตอนที่เรามีอะไรกันคุณยิ่งมองว่าผมหล่อ"

ณิชาภาเห็นว่าเขาได้ลืมตาขึ้นมาอย่างกะทันหันเธอรู้สึกเหมือนมีสายฟ้าฟาดมาตรงกลางศีรษะเธอทำให้เธอรู้สึกชาและค่อย ๆ ร้อนตั้งแต่ปลายเส้นผมไปจนถึงปลายเล็บ

หล่อที่สำคัญเธอชมเขาตลอดทั้งคืน ดูสายตาของเขาจ้องมองมาที่เธอ

"หมด หมดกัน หมดเลย ไม่มีเหลือ พังแล้ว ยัยน้ำ” แน่นอนสมองอันชาญฉลาดประมวลผลอีกรอบ เมื่อคืนตัวเธอเป็นคนเริ่ม

"ฉัน! ปล้ำผู้ชาย!"

สักพักณิชาภาก็ตกใจลุกขึ้นนั่งจนลืมไปว่าตอนนี้เธอไม่เหลือเสื้อผ้าติดตัวแม้แต่ชิ้นเดียว

"คะ... คุณ... คุณจะไม่แจ้งความจับฉันใช่ไหม"

ฟิลิปก่อนหน้านี้เขารู้สึกสมองยังตื่นไม่เต็มที่ พอมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเมื่ออีกฝ่ายลุกขึ้นนั่ง เขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอไปดังเอื๊อก ดอกบัวขาวเนียนทั้งสองกำลังชูช่ออยู่ตรงหน้าของเขา มันส่งผลลูกชายของเขาซึ่งตอนนี้มันตื่นขึ้นมาอย่างเต็มที่

"what! ทำไมผมถึงต้องแจ้งจับคุณ"

ณิชาภาตอนนี้เธอกลัวว่าผู้ชายที่กำลังนอนอยู่จะลุกขึ้นมาเอาเรื่องเธอที่ปล้ำเขาไปเมื่อคืนเธอควรจะทำยังไงดี

"คุ...คุณ ฉันจะจ่ายค่าเสียหายให้ คุณคิดเท่าไหร่"

ฟิลิปได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้เจรจากับเขา อะไรนะ จ่ายค่าเสียหาย เธอคิดอะไรอยู่ในชีวิตของเขาตลอดที่ผ่านมาเขามีแต่จ่ายค่าเสียเวลาให้กับผู้หญิงที่เขาเรียกมาใช้บริการ แต่วันนี้ วันนี้กลับกลายมาเป็นเขาที่จะถูกซื้อเองเหรอ

"คุณ! สิ่งที่คุณพูดออกมานี้ คิดดีแล้วเหรอที่พูด"

ฟิลิปตอนนี้เขารู้สึกโกรธ โกรธมาก ๆ เขาเป็นถึงนายแพทย์แต่ผู้หญิงคนนี้กับมองเขาคือผู้ชายอย่างว่า คิดอีกทีเธออาจจะไม่ได้ตั้งใจจะว่าเขาแบบนั้นก็ตาม

"ฉัน คือฉัน คุณใจเย็น ๆ ก่อนสิ อย่าพึ่งตีความหมายของฉันผิด ๆ ฉันขอโทษที่เมื่อคืนฉันปล้ำคุณ คุณอย่าเอาเรื่องฉันนะ ฉันมีหน้าที่การงานต้องใช้ชื่อเสียงหากคุณแจ้งความจับฉัน ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแน่ๆ"

"คุณบอกว่า คุณปล้ำผม คุณจะชดเชยด้วยเงินเพื่อที่ผมจะไม่ต้องแจ้งความจับคุณ ความหมายคุณคือแบบนี้ใช่ไหม"

"ชะ...ใช่ ค่ะ ใช่เลยแบบนั้น ฉันเมาเมื่อคืนฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรลงไป ฉัน ขอโทษ คุณจะเรียกร้องเท่าไหร่ว่ามา"

ฟิลิปมองใบหน้าผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ตัวเขาอยากจะเอื้อมมือไปเกาะกุมดอกบัวที่มันสั่นไหวตามแรงพูดของเธอ เขาจะต้องอดทนมากแค่ไหน เมื่อคืนไม่อยากจะนับว่าเขาจัดการเธอไปกี่ครั้ง แต่เธอได้สติกลับบอกว่าตัวเธอเป็นคนฝ่ายปล้ำเขา ทั้งๆ ที่ยกแรกอีกฝ่ายก็หมดแรงแล้วที่เหลือเขาเป็นคนจัดการเองทั้งนั้น

"คุณบอกให้ผมเรียกร้องค่าเสียหายใช่ไหม ได้ผมเรียกร้อยล้าน"

"ร้อยล้าน! คุณ!"

ณิชาภาได้ยินตัวเลขที่ผู้ชายคนนี้เรียกร้องจากเธอ ร้อยล้านบาท ตายแล้ว ยัยน้ำ! แกปล้ำใครเข้าไปว๊ะ หรือว่าแกปล้ำเจ้าชายที่ปลอมตัวมาหรือว่า ดาราฝรั่ง เขาเป็นใครเธอไม่ค่อยได้ติดตามข่าวสารเมืองนอกเธอได้แต่ทำงานตลอดที่ผ่านมา ถ้าอยู่กับเพื่อนสนิทอย่างกวินท์ก็คงจะช่วยเธอได้ รายนั้นรู้ข่าวสารแวดวงบันเทิงดีมากๆ

"คุณ เป็นเจ้าชายหรือว่าเป็นดาราทำไมค่าตัวของคุณแพงมาก"

ฟิลิปตอนนี้เขารู้สึกหัวของเขากำลังร้อนจนจะไหม้ ชัดเลยค่าตัว เธอกล้าให้ค่าตัวกับเขาเลยเหรอนายแพทย์มือหนึ่ง ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงติดอันดับโลก เขาถูกผู้หญิงคนนี้จ่ายค่าตัวให้หลังจากที่มีอะไรกัน พุ่งเลยความดันพุ่งปรี๊ด

"ผมไม่รู้ว่าคุณคือใคร แต่คำพูดของคุณมันดูถูกผมมากจริง ๆ"

ฟิลิปลุกจากที่นอน เขารู้สึกทนไม่ไหวถ้าอีกนิดเขาจะต้องจัดการเธออีกหนึ่งสักรอบ แต่ถ้าความรู้สึกต้องการไม่หยุดมันก็ต้องมีต่อหลายรอบแน่ๆ

ณิชาภาเห็นว่าเขากำลังจะลุกออกไปจากที่นอน เธอจึงลุกขึ้นไปหมายจะคว้าท่อนแขนของเขาเอาไว้แต่เธอดันสะดุดชายผ้าห่มจนล้มลงไปทับตัวเขา

"อุ๊ย! ขอโทษค่ะ เจ็บไหม เดี๋ยวฉัน ..." ณิชาภาตกใจและนึกได้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าใส่ปิดบังอะไรเลยสักชิ้น แสดงว่าตลอดเวลาเขาก็ต้องเห็นมัน ตัวเธอเผลอก้มมองสิ่งที่มันแสดงถึงความเป็นชาย โดยที่ตัวของเธอทับอยู่ มันกำลังแสดงพลังอำนาจอย่างชัดเจน

"คุณไม่ต้องมองผมด้วยสายตาแบบนั้น ผมเป็นผู้ชายผมยังมีความรู้สึกไม่ใช่พระ ถ้าคุณยังไม่หยุด ผมรับรองได้เลยว่าคุณจะไม่มีโอกาสที่จะเดินออกจากห้องนี้ในช่วงบ่ายแน่นอน"

ฟิลิปพยายามสูดลมหายใจเข้าออกซ้ำ ๆ เพื่อสะกดอารมณ์ที่มันกำลังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อครู่แค่ส่วนบน ตอนนี้เห็นทั่วทั้งร่างที่ขาวเนียน กลิ่นกายอ่อนๆ ของเธอกำลังจะทำให้เขาหมดความอดทน ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันเริ่มเหลืออยู่เพียงน้อยนิด ตบะของเขากำลังจะแตกอีกครั้ง

"ขะ...ขอโทษค่ะ..." ณิชาภาเอ่ยปากขอโทษเธอไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปดี

ฟิลิปมองริมฝีปากของผู้หญิงตรงหน้าซึ่งตัวเขาไม่รู้จัก ริมฝีปากนี้เขารู้ว่ามันนุ่มและหอมหวานไหน เขายังจดจำรสชาติของมันได้ดี ฟิลิปรู้สึกความอดทนมันหมดแล้วเมื่อเห็นดอกบัวมันกระเพื่อมตามการหายใจของเธอ

"ผมมีบางอย่างอยากจะถามคุณ ว่าคุณจะไปต่อหรือจะให้ผมหยุดแค่นี้"

เมื่อณิชาภาได้ยินคำถามของเขาเธอจึงลุกขึ้นยืนทันที ก็ต้องหยุดสิเรื่องอะไรจะไปต่อ ถามบ้าๆ

"คุณ! ฉันก็ต้องบอกให้คุณหยุดสิ โอเค ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปอาบน้ำและเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก ส่วนเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นฉันขอโทษแต่สิ่งที่คุณเรียกร้องมา ร้อยล้านฉันบอกคุณเลยว่า ฉันไม่มีให้ ฉันไม่ได้ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีและก็ไม่รู้ว่าคุณคือเจ้าชายปลอมตัวมาหรือเป็นดาราเซเลบที่ไหน ทำไมค่าตัวถึงได้แพงมากมายขนาดนั้น แต่ถ้าหากคุณสามารถลดราคาค่าตัวลงมาเหลือแค่ห้าแสนไม่เกินล้านฉันก็คงจะยินดีจ่ายให้ทันที"

ฟิลิปยิ่งฟังสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังพูดกับเขา เหมือนประหนึ่งการต่อรองราคาสินค้า ตอนนี้เขาโกรธ โกรธมากๆ ได้! อยากจะจ่ายมันมาก เขาจะคิดราคาให้สมกับสิ่งที่สมควรจะจ่ายมันให้กับเขา

"ว้าย! คุณ ทำอะไร?"

ณิชาภาร้องตกใจเสียงหลง เมื่อเขาพลิกตัวขึ้นมาอยู่ด้านบน ณิชาภาแทบจะไม่รู้ตัวเลยสักนิด

ณิชาภาถึงกับอ้าปากค้างแต่ไม่ทันที่ตัวเองจะได้พูดอะไร ลิ้นร้อนๆ ก็แทรกเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นเล็กๆ ของเธอ ปลายนิ้วเรียวยาวที่เคลื่อนไหวอย่างชำนาญไปตามเรือนร่างของเธอนั้นมีมีพลังงานและอานุภาพรุนแรงมาก ๆ ราวกับเปลวเพลิงที่มันกำลังจะเผาผลาญร่างกายของเธอ สติของณิชาภาได้หลุดจากการควบคุมอีกครั้ง เธอไม่สามารถห้ามใจและร่างกายของเธอได้มันตอบรับการสัมผัสของได้ดีมากๆ