CHAPTER 19
Third Person POV
Tahimik ang paligid sa loob ng hospital room. Ang tanging maririnig ay ang mahinang beep ng heart monitor at ang paghinga ni Nayll na unti-unting bumabalik sa normal. Nakatayo si Cataleya sa gilid ng kama, tahimik na pinagmamasdan ang lalaking minsan niyang minahal nang buo at minamahal pa rin, kahit pa unti-unti siyang pinupunit nito.
Napatingin si Nayll sa kaniya, may lungkot sa mga mata, ngunit may pilit na ngiti sa labi. “Cataleya…” mahina niyang tawag.
Tumango siya, pilit pinipigilan ang muling pagluha. “Bakit mo 'ko nilapitan kung sasaktan mo lang din ako, Nayll?”
Sandaling natahimik si Nayll. “Akala ko kaya kong ihiwalay ang damdamin ko. Akala ko makakaganti ako… pero ang hindi ko alam, unti-unti na rin akong sinasaktan ng mga ginagawa ko.”
Lumapit
