CHAPTER 18
NAYLL'S POV
"Poor Cataleya..." bulong ko sa sarili ko habang tinititigan ang baso ng alak na hawak ko. Kakaiba ang pait nito sa dila ko, pero mas mapait ang damdamin ko. Nandito ako ngayon sa mini bar ng mansion, mag-isa, kasama ng mga alaala na paulit-ulit akong hinahabol. Nasa isang sulok ako, madilim, tahimik, at puno ng multo ng nakaraan.
"Akala mo siguro totoo ang lahat, no?" bulong kong muli habang napapailing. "Tanga ka talaga, Cataleya. Tanga."
Napakuyom ako ng kamao. Hindi dahil sa galit kay Cataleya kung hindi dahil sa sakit na hindi ko matanggap. Isang kirot na kahit ilang taon na ang lumipas, nanatili pa ring sariwa sa puso ko.
Bigla akong napaluha. Hindi ko na napigilan. Ang luha ay dumaloy na lang bigla na parang bumigay ang matagal ko nang kinikimkim. Muli ak
