Blood Moon

Chapter 4

Third Persons POV

"Magandang araw, mga kamahalan," nakayukong pagbati ng taga-paglingkod ng Hari na nadaanan ng magkapatid sa pasilyo ng palasyo.

Tumango lamang ang dalawa. They were intense. Their faces don’t have any emotions.

"Saan namin makikita ang Hari ngayon?" Seryosong tanong ni Marken sa tagapaglingkod na ni walang bakas na emosyon ang mukha habang nakikipag-usap sa tagapaglingkod. They wanted to know what the purpose of their mission is.

Siniko siya ng kapatid. "N-nandyan po siya sa loob ng opisina niya ngayon," kinakabahan at pautal-utal na sagot ng huli.

Kitang-kita nila kung paano nagpahid ng pawis ang taga-paglingkod. The slave was afraid of the Royals infront of him. This two is not an ordinary nor simple vampire.

Ngumisi lang si Marken sa reaksyon ng tagapaglingkod at napailing si Mavieana bago inihakbang ang kanilang mga paa at kumatok sa pintuan kung saan naroroon ang Hari. Tinakot nila ang tagapaglingkod.

"Come in," said the cold voice inside the room.

Binuksan ni Marken ang pintuan at naunang pumasok nakasunod naman sa kanya ang kakambal.

"What brought you two here?" Tanong ng malamig na boses sa kanila. The owner of the voice sounds deadly.

Nakatalikod ito at nakaharap sa napakalaking bintana ng kuwarto. "I think you know it, brother." Matigas na saad ni Maviena sa Hari biglang humarap sa kanila ang lalaking nakaupo sa swivel chair nito.

Walang bahid ng kahit anong ekspresyon sa mukha nito pero makikita mo sa kanyang mga mata ang kalungkutan.

"Don't use that tone to me, Young Lady." The King said sternly with his voice you will know immediately that he is powerful. He uses the term Young Lady because he way older than two.

Ang lamig ng boses nito na siyang nangibabaw sa loob ng silid. Lahat ng bampira ay takot sa kanya hindi maipagkakailang may mga bagay na imposible ngunit kaya niyang gawin kahit pa sabihing dalawang daan at limangpung taong gulang na ito ngunit sa edad ng mga tao tila isa itong binatang dalawampu’t-walong taong gulang dahil na rin sa imoratalidad na kakayahan ng mga bampira.

"At ano ang gusto mong tono na gawin ko iyong nagbibiro gayong ipinadala mo kami doon para ano para ibalik siya sa’yo? When in the first place hindi ka karapat-dapat sa kanya! She should remained where she is now! The damage you have done was too much to bear!" Sigaw niya rito. In a split seconds, Maviena where pinned in the wall.

"She's my beloved! She's only mine!" The King shouted back.

Nanlilisik ang malamig at itim na itim nitong mata tila wala itong pakialam kahit pa sariling kapatid nito ang nasasaktan.

Mahigpit nitong sinasakal ang kapatid na babae para sa lalaki kapatid man o hindi basta sinusuway siya walang kawala. That's King Caden Xyro Bloodsucker II.

Lahat ng gusto niya natutupad agad. Lahat ng naisin niya ay binibigay sa kanya. "Then, what did you do to her, brother?" Sabad ni Marken na nakaupo sa couch na malapit sa working table ng Hari. Tinignan siya nang masama ng Hari.

"Did you know that she's suffering panic disorder especially when vampires are near her. Sa tingin mo ba mapapabalik mo ang taong mahalaga sa’yo nang ganon-ganon lang kung ikaw mismo pala ang may gawa kaya siya nagkakaganon?" Dagdag ni Marken.

Nais ng binata na magkaroon nang kahit na kaunting pasensya ang nakatatandang kapatid. Nais nitong mapagtanto ng kapatid kung ano ang mga ginawa nito.

Mahinahon lang si Marken na nagsasalita habang nakikipag-usap sa kapatid dahil na rin sa pagiging dugong-bughaw nito ay nababasa niya ang kahit anong nasa utak ng isang tao o bampira kahit pa ang pinakatago-tagong lihim nito.

"W-what do you m-mean, Mark?" Pinilit ni Maviena na magsalita kahit nahihirapan sa pagkakasakal ng nakakatandang-kapatid. Tumayo si Marken at pumunta sa tabi nila.

"Well dear sister, my questions has been answered pwede na tayong umalis and huwag sundin ang lahat anong utos niya." Marken seriously said.

Ang mga salita ay hindi palaging ginagamit ang nararamdaman ng tao minsan mas naiintindihan ang kilos nito.

Walang anu-ano o sinabi na binitiwan ng Hari ang kanyang kapatid at naglakad pabalik sa upuan niya.

Nagsisi siya sa ginawa niya hindi lang sa kapatid kundi sa babaeng sana ay kasama niya ngayon.

"Kung ’yan ang gusto niyo mga kapatid gawin n’yo," maya-maya ay sabi niya at kunwaring ibinalik ang atensyon sa mga dokumentong nasa mesa niya.

Hindi niya maaring diktahan ang mga kapatid lalo pa at may mga sariling isip ang mga ito. Dinaluhan naman ni Marken ang kapatid at ito'y itinayo.

"Tsk, welcome to lonely life ahead Kuya. Oops! Nandoon ka na pala tsk, tsk." Pang-aasar ni Marken sa kanyang kapatid bago tuluyang nilisan ang opisina nito.

Nanghihinang isinandal ni Caden ang ulo sa upuan niya. Napasabunot siya ng mahigpit sa kanyang buhok.

“What I have done?!" He mentally said to himself.

Kulang nalang ay bugbugin niya ang sarili dahil sa nagawa niya. It is almost five years but then hindi niya pa rin nakalimutan ang mukha ng babaeng dapat sana'y katuwang niya ngayon namamahala sa buong mundo. He will never forget the pain that she caused his beloved. The pain that broke her. The pain that he made.

Ang mukha nitong maaliwalas at masaya ng una niya itong makita ay nakapagkit na sa kanyang alala, sa kanyang utak pero dahil sa kagagagawan niya ito mismo ang kusang lumayo, kusang tumakbo mula sa pagkakakulong niya.

Hindi madaling ibalik ang mga bagay na nawala lalo pa at kusa itong lumayo sa kanya, bagay na maaring ikabaliw niya.

Hindi niya makalimutan ang mukha nito noong nagmakaawa sa kanya ang babae.

Ang mga luhaang mga mata nito na kinokonsensya siya ngunit hindi niya nagawang aluhin man lang dahil sa mas naging makasarili siya.

Maraming hindi nakakaalam sa konsepto ng pag-ibig sa mga bampira tanging sa kabiyak lang sila iibig at wala ng iba. It is fatal for a vampire when he/she found his/her beloved because it will caused them death.

The demon inside him will become weaker and wants his beloved on his side. The demon inside him will slowly succumb to his own desires and might kill those who are with his beloved. Tanging ang pagbulong nalang sa hangin ang magagawa niya.

“Come back to me my Quenhyra, please I promise I'll make it up to you my beloved. I promised I will be your slave. I promised I will do everything for your happiness."

Samantala, ang kambal na Ravens naman ay nag-uusap. "Ano ang ibig sabihin mong sinaktan niya ang beloved niya?" Maviena curiously asked.

Nang mabilis silang umalis sa palasyo at nakarating sa bahay nila hindi sila tumutuloy doon dahil mas nais nilang maging independent para sa sarili niya.

Tinignan niya ang kapatid na seryoso pa ring nakatanaw sa labas ng veranda ng kuwarto nito. Ang madilim na gabi na siyang araw para sa kanila. Marken connected his brain towards his sister para malaman nito kung ano ang nakita niya.

Nanlaki ang mata ng babaeng bampira. She felt horrified. "How- why? Kawawa naman siya.” Simpatya nito.

Napahawak pa ang babae puso niya dahil tila siya ang nasasaktan para sa dalaga.

"Hindi ko aakalaing ginawa niya ‘yon. I am excited to meet mine, I'll treat her like a princess but noong makita ko kung ano ang nasa isip ni Xyro natakot akong magagawa ko din yon sa kanya." Ani ng binatang bampira sa kapatid.

Maviena placed her hands on his twin's shoulder. "No bro, hindi ka matutulad sa kanya kasalanan niya iyon masyado niyang ikinulong ang sarili niya sa nakaraan and ang binuntungan niya ng galit ay ang taong karapat-dapat sa kanya iba tayo sa kanya Mark." Maviena told her brother.

She was consoling him. Definitely, they won’t be like him. Iba sila sa kanya. Nang makita palang nila ang pinapahanap sa kanila.

They know something isn't right. Kaya naman gusto nilang siguraduhin yon pero ng malaman nila sila mismo ay nanghina sa sinapit ng dalaga.

Nababanaag ng magkapatid na napakabait ng babaeng nakatakda sa kapatid nila. Mabuti ang puso nito na siyang ibang-iba sa kapatid nila.

Napailing silang dalawa. Nagkatinginan ang kambal. They have the same thoughts.

"We need to protect her even if it is against our brother."