Loved by Him

"Derrick, aalis na tayo!" tawag ng kaibigan niya mula sa labas ng gallery. Dinig na din ang tunog ng makina ng sasakyan na pinaandar na mula sa loob. "Yeah, yeah! Just give me a sec, guys. May aayusin pa ako," ani ng malaking boses na nagmumula sa loob. Napangiti ang mga kasamahan ni Derrick sa kaniyang tinuran. Alam na kasi nila kung ano ang pinagkakaabalahan ni Derrick sa likod. Nakita kasi nila ito na maraming binabalot na laruan at libro doon sa storage room. "Hay, nako! Iniimpake na naman ni Santa Claus iyung daan-daang laruan at librong inipon niya for the last three weeks," biro ng isa pa sa mga kasamahan niya at lahat sila ay nagtawanan. Hindi na napansin iyon ni Derrick dahil sa pagiging abala nito sa pagpuno ng mga kahong naglalaman nga ng mga pambatang libro at laruan, na siyang ibibigay nila sa isang ampunang dadalawin nila ngayong hapon. Habang hinihintay si Derrick mag-impake ng mga supplies ay nag-usap-usap muna ang ibang kasamahan sa may van. "Swerte talaga ng magiging anak ni Derrick kung sakaling magkaroon sila ni Cassandra, ano?" "Sinabi mo pa! Swerte rin ni Cassandra kay Derrick, ano? Nasa kaniya na ang lahat! Mabait, masipag, pogi, at yummy pa!" "Hoy bakla, marinig ka ni Derrick," suway ng isa, si Amanda. "Girl, totoo naman ang sinasabi ko, ah? Husband-material na, father-material pa! Ano pang hahanapin niya kay Derrick? Inggit nga ako, eh. Char!" Humagikhik si Amanda. "Ikaw talaga, Honey. Marinig ka ni Kuya Derrick diyan." Hindi man niya pinahalata, ngunit dinig ni Derrick ang usapan ng kanilang pag-uusap mula sa loob. Marami talaga ang humahanga sa kaniyang kabutihan, at kakisigan, maging sa galing niya ring makisama sa ninuman. Hindi rin naman kasi mahirap pakitunguhan itong si Derrick. Gaya nga ng sabi ng kaniyang mga kaibigan, mabait siya at mahilig sa mga bata, kulang na lang daw ay magtrabaho na siya bilang clown. "Ay, ang yummy naman ng clown natin, be," biro ni Honey habang nakatitig sa mgs namumutok na braso ni Derrick. "Loka-loka ka talagang bakla ka. Hindi ka kaya maghanap ng sarili mong boyfriend para hindi boyfriend ng may boyfriend iyang nilalandi mo?" "Over naman iyung landi, 'di pwedeng hinahangaan lang?" "Hinahangaan? Eh, panay nga ang yummy-yummy mo kay Derrick, eh!" "Eh sa totoo naman." Patuloy pa rin ang kwentuhan ng dalawa sa labas, maingay na tawanan ang nagmula sa kanila. Nagulat na lang silang nasa harapan na pala nila si Derrick, may dala-dalang malalaking kahon na halatang mabibigat at puno ng mga donation. "Ay, Daddy, este kuya Derrick, nandiyan ka na pala sa harapan namin," natatawang saad ng isa sa mga nag-uusap kanina, nakatitig sa mga naglalakihang mga braso ni Derrick. "Daddy?" Napatawa si Derrick sa pagkakadulas ni Honey. "Hay, ako na naman ang topic ng tsismisan niyo." "Si Honey iyon, Derrick! Pinagpapantasyahan ka na naman ng gising ng bakla," sabi ni Monique na dahilan upang agad na pamulahan ng pisngi si Honey. "Kuya, hindi po ah!" pagtanggi naman niya. "Loka-loka ka talaga girl," bulong naman niya sa kaibigan. "Weh? A sus, kung maririnig lang ni kuya ang mga pinagsasabi mo kanina." Sandaling tinitigan ni Derrick si Honey sa kaniyang mga mata habang nakikipag-usap. "You two are cute," kinindatan niya siya bago umalis para dalhin ang mga kahong dala niya sa van. Lihim na napangisi ni Derrick pagtalikod niya sa dalawa. Dinig pa rin niya na siya pa rin ang topic ng usapan nila, halos bukambibig siya nina Honey. Hindi man niya kita pero alam niyang pinamumulahanan na ng mga pisngi ang bakla sa kilig. "Tinawag akong cute ni Daddy!" impit na tili ni Honey, kinikilig. "Lalim ng boses niya. Nakakapanginig ng tuhod." Lihim na napangisi si Derrick habang pinakikinggan ang bakla. "Guys, tigilan niyo na ako. May mga batang pang naghihintay sa atin sa orphanage, ayaw kong malungkot sila kakahintay sa atin." Tila natauhan ang dalawa sa boses ni Derrick, dahilan ng pagkislot nila patayo mula sa kanilang kinauupuan. "Yes, Sir!" bigla at sabay nilang tugon na nagpatawa kay Derrick. Matapos ang mga paghahanda ay agad nilang pinuntahan ang ampunang tutulungan nga nila bilang beneficiary ng kanilang art drive na isinagawa nila nakaraang Sabado. Puno ng masayang kuwentuhan ang loob ng van hanggang sa marating nila ang ampunan. Pagdating doon, ay masaya silang binati ng mga staff at mga bata. Bumati rin sila pabalik ng ubod ng giliw. Kinausap muna nila ang may-ari ng nasabing ampunan bago nila umpisahan ang event. Nang pumayag ay binigay muna nila ang mga donasyon sa staff na nagpasalamat din sa kanila para sa tulong na naibigay. "Alright, for the part Derrick most loved," biro ni Amanda habang dinadala sila ng staff sa mga bata. Nagtawanan na lang sila. Kilala kasi si Derrick na mapagmahal sa mga bata—iyung tipong gagawin niya ang lahat para lang mapasaya sila. Sa wakas, matapos ang maiksing lakad ay narating na nila ang kuwarto ng mga bata. Punong-puno ng makukulay na mga dekorasyon ang buong kuwarto, may mga lobo pa na iba't iba ang kulay at hugis. May ilang mga bantay ang nagpapaupo sa kalagitnaan ng mga bata, inaalalayan sila sa mga laruan at pagkaing sinimulan nang ipamahagi ng mga pintor, kasama na si Derrick, na nangunguna pa sa pag-aasikaso sa mga bata. Msrami pa silang ginawang mga aktibidad para sa kasiyahan ng mga ampon—nagturo ng mga drawing, namigay ng mga laruan, nagbasa ng libro, at nakipaglaro pa si Derrick sa kanila ng ilang mga laro—masayang-masaya ang mga bata pati na ang lahat ng staff ng ampunan, pati na rin si Derrick siyempre. Matapos ang araw ay kinolekta nina Derrick ang mga thank-you letters mula mga bata at nagpaalam na rin sa mga ito bago umalis. May ilan pa ngang gustong sumama sa kanila, partikular kay Derrick, dahil masyadong napalapit ang mga ito agad sa kanila. "Thank you, kids." Habang hinihintay ang iba pa nilang kasamahan ay nakipag-bonding muna si Derrick sa mga bata. Punong-puno ng makukulay na cards ang kamay niya galing sa mga maliliit na paslit. Ilang minuto pa ay tinawag na siya ng mga kasamahan niya, aalis na daw at may gagawin pa sa gallery raw nila. "Mga bata, kailangan nang umalis ng mga kaibigan natin." Lumapit na ang mga staff ng ampunan para maawat ang mga nakapalibot na mga bata kina Derrick. Naawa naman si Derrick nang makita ang lungkot sa kanilang mga mata. Ayaw niyang makakita ng batang malungkot, iyon ang prinsipyo niya kasi mula pa noong nagsimula sila sa ganitong gawain. "Guys, don't be sad. Babalik din kami kung magkakaroon ng panahon," pangako ni Derrick para mapahinahon ang mga ito. "Babalik pa po kayo?" tanong ng isang bata kay Derrick. "Opo. Babalik pa ulit kami next time," lumuhod si Derrick upang mapaharap sa batang kausap, "kaya huwag na po kayo malungkot, okay?" Tumango na lamang ang bata habang pinupunasan ni Derrick ang mga luha sa pisngi niya. "Ngiti na, baby girl. Mas gaganda ka kapag lagi kang nakangiti." Sa wakas ay nakuha ring patahanin ni Derrick ang umiiyak na bata at napangiti na rin niya ito. "Iyan. Ayokong nakakakita ng malungkot na bata." "O, kailangan na naming umalis. Tahan na ang baby girl." Tumayo si Derrick at hinaplos ang buhok ng bata para napanatag ang kalooban nito. "Promise, babalik kami." Matapos makapagpaalam sa mga bata ay bumalik na si Derrick sa van kasama ng mga kaibigan niya sa art club. Nang makasakay na siya ay halos lahat ng mata ay nakatitig sa kaniya. "Napatagal ka, ha?" tanong ni Amanda nang makasakay na si Derrick. "Eh, you know me. Alam mo namang mahirap silang iwanan," paliwanag naman ni Derrick. "Hay, nagpapakatatay ka na naman sa mga bata. Kung anu-ano na namang pangako siguro ang sinabi mo para lang mapatahan sila?" "I just told them that we will come and visit them again someday. Wala naman akong sinabing mali, had I?" katuwiran ni Derrick. "Hay, ikaw na talaga ang pambansang daddy ng Pilipinas! Ampunin mo na kaya silang lahat, Derrick?" "If I could, why not." Patuloy ang kwentuhan at biruan ng magkakaibigan sa van habang nabiyahe pabalik sa studio nila. Iniwasan ni Derrick na masyadong makihalubilo sa kanila dahil alam na naman niya kung saan papunta ang usapan kapag nagawi sa kaniya ang topic. At katulad nga ng inaasahan niya, nagsimula na si Amanda mag-usisa. "You two have a long time together, Derrick. Naiisip mo na bang mag-propose kay Cassandra?" "Oo nga, Kuya. Ang tagal niyo na together. Mga six years na yata, 'di ba?" tanong rin ng isa pa niyang kaibigang babae sa loob ng van. Napatigil bigla si Derrick nang marinig ang pangalan ni Cassandra. "Why don't you settle down with Cassandra? Ang tagal niyo na, ha? Six years," sabi ni Amanda. "Sigurado akong magiging napakabuti mong ama at asawa kung nagkataon." "You think so?" "What kind of question is that?!" Napatigil si Derrick, napatahimik at napatulala na lang sa bintana. Nawala ang malaking ngiti sa kaniyang labi nang masabi ang pangalan ni Cassandra. Pansin naman nila na tila nawala lalo sa mood ni Derrick nang mapag-usapan nila si Cassandra. "Kuya Derrick, okay ka lang? May nasabi yata kami na hindi mo nagustuhan?" "No. It's okay," isang pilit na ngiti ang binigay ni Derrick, "may iniisip lang ako." Napabuntunghininga siyang malalim habang nakatingin ng malayo sa bintana. ~•~ Pagbalik sa art studio nila ay pinagpatuloy nila ang pag-aayos sa mga ginamit nila sa ampunan. Naglinis kaunti, tapos pahinga. Nang matapos ang araw sa art studio ay umuwi na silang lahat, pati na si Derrick. Nagpaalam na siya sa iba pa nilang kasamahan at tumungo sa kaniyang kotse. Sa ilalim ng liwanag ng mga tala at ng buwan ay binagtas ni Derrick ang kakalsadahan ng Makati pauwi sa kaniyang bahay. Tahimik ang biyahe, ni ang radyo ay nakapatay rin. Malayo ang tingin ni Derrick sa kalsadang nasa harapan niya, tila tulala habang nagmamaneho, paulit-ulit sa utak niya ang nakaraang labis niyang pinagsisisihan. Habang wala sa sarili ay nagring ang kaniyang phone. Kinapa niya ito mula sa kaniyang bag at sinagot ng hindi tinitignan ang number. "Hello?" "Babe, where are you? I've been calling you since this morning," tanong naman ng nasa kabilang linya. "Oh, Cass! I'm so sorry 'bout that. The day's been a handful and my phone's battery unexpectedly died this afternoon." "Excuses," biro ni Cassandra. "Anyway, wanna hang out at my place tonight? It has been weeks since the last time we'd gone out in a date." "Sorry, babe. I honestly wanted to, but today's errands got me running on fumes." "Boring," Cassandra sighed in a good mannered way. "You really think I am?" Derrick chuckled, his low voice echoing through the car. "Just today, babe. What has today have for you that got you all used up?" "Nothing much. The art club just had held a charity event today. We've visited an orphanage this afternoon to donate some of what we've earned from the art drive. And as I know you would expect, we've done some activities to entertain the kids, and perhaps, you already know who the gamemaster is." "Aw, that's so sweet of you! I could imagine how those children smile around you." "Yeah, seeing them smile is the best thing." Marami pa sllang pinag-usapan habang nagdadrive si Derrick pauwi, telebabad kumbaga. Nagkwento rin si Cassandra tungkol sa kaniyang araw—iyung flower shop business niya na lumalago na na mayroon ding branch sa ibang bansa, iyung mga pangarap niya na natutupad na raw niya. "You seem more quiet than usual. Are you okay?" biglang tanong ni Cassandra sa nobyo ng bigla itong tumahimik. "Yeah, I'm just tired," and Derrick heaved a long and heavy sigh. "We have a problem, aren't we?" mahinahong tanong ni Cassandra. "No. Why would you think of that?" Nagsalita mulu si Cassandra, ngayo'y may himig ng pag-aalala sa kaniyang boses. "I feel like there's something you aren't telling me." "No, we're fine. I'm just tired," Derrick sighed, saka sumunod ang isang napakahabang katahimikan hanggang sa maubos ang pasensya ni Cassandra at siya na ang nagsalita. "Derrick, I know you want to say something—" "Cassandra, I think we should end this already. I think we should break up." Natigilan bigla si Cassandra sa kabilang linya, tila prinoproseso pa ang sinabi ng nobyo. "Derrick—" magsasalita na sana si Cassandra nang biglang humikbi si Derrick. "Why? We're good." "I ain't the good man you've thought of me. I don't want to hurt you further if we continue this relationship." "Babe, what are you saying? You're acting weird." Konting katahimikan pa at nahinuha na ni Cassandra ang mga iniisip ni Derrick. Masyado na silang matagal nagkasama kaya kilala na nito ang nobyo upang malaman ang mga tumatakbo sa isip nito. "This is because of what happened last time, right?" Lalo pang naiyak si Derrick nang marinig iyon mula kay Cassandra. Masyado siyang guilty sa nangyari sa kanila nitong nakaraang buwan. Sa totoo lang ay napapadalas na rin ang mga tagpong tulad niyon, lalo na kapag nalalasing si Derrick. "Babe, I assure you that everything is fine. You don't have to worry whether if you'd hurt me. I know that's not you." "That's who I am, Cassandra—a f***ing maniac!" akusa niya sa sarili, "a perv. I don't deserve you." Patuloy pa ring pinapatahan ni Cassandra ang nobyo pero lalo pa itong nag-breakdown. hit anong pagpapatahan ni Cassandra ay patuloy pa rin ang pagluha ni Derrick. "Derrick..." malumanay na tinawag ni Cassandra ang pangalan ng nobyo. "I'm so sorry, Cassandra. Let's break up. I ain't the man you deserve." Pagkatapos niyang bigkasin ang mga salitang ito ay pinatay na niya ang cellphone at binato ito sa dashboard. Panay pa rin ang text ni Cassandra sa kaniya, nanghihingi ng kahit maayos na paliwanag man lang. "Derrick, I know you won't hurt me, will you? You're just going through a tough time maybe, but I know you can overcome it. You're a tough guy, a good and strong man. Good people won't drown in the darkness, but if you need someone, I'll still be here. Don't forget that. You're not a maniac, babe. You're an amazing man, and I love you for that." Lumuhang muli si Derrick sa nabasa niyang text mula kay Cassandra. Hindi ko talaga deserve si Cassandra, isip-isip niya. Tuloy pa rin siya sa pagtahak sa madilim na daan pauwi sa kaniyang bahay na ipinundar niya mula sa pagpipinta, kung saan katahimikan ang sumalubong sa kaniya. Two-storey ang bahay ni Derrick, modern type. Malaki at maganda ito at may magandang garden din sa harap na iniilawan ng mga light posts na nakatayo kung saan-saan. Aakalain mong parke ang bahay niya sa ganda nito, kahit may kaliitan. Pagkatapos i-park ni Derrick ang kaniyang kotse sa garahe at kinuha na niya ang kaniyang mga gamit at pumasok sa kaniyang maliit na mansiyon. Pagpasok niya sa loob, walang sumalubong sa kaniya bukod sa kadilimang bumabalot sa living room. Sinanay na kasi ang sarili na mamuhay mag-isa, dahil na rin sa takot na malaman nila ang kaniyang sikreto. Nilakad na niya ang sala matapos na i-lock ang pinto at nagtungo sa hagdanan. Palibhasa ay hindi gutom ay dumiretso na siya sa kaniyang kuwarto. Binaba niya ang kaniyang bag na puno ng kaniyang mga gamit at natanggap niyang mga makukulay na "Thank you" cards mula sa mga bata sa ampunan sa isang work desk at naghubad ng mga damit, mula sa sapatos, pantalon, polo shirt, at maging ang mga panloob niya sabay punta sa banyo upang mag-hot-bath. Sa pagtanggal niya ng kaniyang damit ay lumantad ang kaniyang katawang punong puno ng muscles sa salamin. Ang sarap sa paningin ng kaniyang hubog na ipinares pa sa kaniyang kagwapuhan. Kung sa unang tingin ay mapagkakamalan talagang siga ito dahil na rin sa laki ng katawan nito, at may mga tattoo pa sa kaniyang dibdib at mga braso, ngunit sa loob ng maskulado nitong katawan ay mayroon siyang pusong kahit nagdurusa ay kay daling palambutin, lalo na sa mga bata. Pagkatapos niyang maligo at magpatuyo ay humiga na siya sa kaniyang kama ng hubo. Sabagay ay mag-isa lang siya sa bahay ay malaya siyang gawin iyon. Lumalalim na ang gabi at dilat na dilat pa rin ang maskuladong lalaki sa kaniyang kama. Habang nakatitig si Derrick sa kisame ay parang may kung anong ginuguhit doon na malalaswang imahe ni Cassandra, pero pilit niyang tinanggal iyon sa kaniyang isipan. Hindi na niya makontrol ang kaniyang mga guniguni, halos magkatotoo na ang mga imahinasyon niya, pinapataas ng mga malilikot na imahe ang kaniyang libido, hanggang sa naramdaman na niyang tinitigasan na pala siya. Nang hindi na makatiis ay mabilis niyang kinuha ang kaniyang laptop at naghanap ng p*rn. Nang makuntento na siya sa nakitang video ay umayos siya ng pwesto at sinimulang paligayahin ang sarili habang pinapanood ang mga nakahubad na babaeng sumasayaw sa screen, mapangakit ang mga tingin, malandi ang bawat ngiti't galaw. Pawis na pawis ang lalaki habang bumababa ang kaniyang kamay mula sa kaniyang katawan mula dibdib. Kinakalabit-kalabit niya at linaro-laro ang kaniyang *t*ng, bumaba pa ang kaniyang mga kamay sa kaniyang matigas na kalamnan, hanggang maabot na niya ang kaniyang katigasan. Hinawakan niya ito ng mahigpit at nagsimulang magtaas baba habang umuungol at nagmumumura. "So f***ing sexy," wala na sa sarili si Derrick habang nanonood ng p*rn. Basang-basa na ang kaniyang kamay kakabate sa kaniyang sarili. Patuloy pa si Derrick sa pagpapaligaya sa sarili hanggang marating na niya ang kasukdulan. Sumabog at kumalat ang kaniyang binhi sa ibabaw ng katawan. Dama niya ang mainit na likido sa ibabaw ng katawan niya, maging ang amoy ng kanyang katawan ay umaalingasaw sa kuwarto, ngunit hindi na siya nag-atubiling maglinis pa at natulog na lamang diretso sa sobrang pagod. Ito pala ang nakatago niyang pagkatao ss likod ng mabuti at magiliw niyang personalidad. Isa siyang s*x addict na hlndi kayang makontrol ang kaniyang sarili kapag nakadama ng init ng katawan. Umaasa na lang siya na hindi matulad sa kaniya ang kahit sinong batang kaniyang nakakasalamuha. Kung madidinig man ng diyos ang panalangin niya, ay ito ang gusto niyang mabigay sa kaniya, o sa mga bata. Bagsak na ang katawan ni Derrick matapos makapagpalabas, bukod pa sa pagod mula sa mga ganap niya sa buong araw. ~•~ Kinabukasan ay maagang sinimulan ni Derrick ang paggawa ng kaniyang mga pinta. Kailangan niyang gumawa ng mga portraits ngayon para sa mga kliyenteng nagpakomisyon sa kaniya. Malaki rin kasi ang tiwala ng mga suki niya dahil na rin sa ganda ng mga likha niyang mga abstract paintings na karaniwa'y nature scenes ang tema. "Ganda ng gawa niyo, 'Ya, ah!" puri ng isa niyang kasamahan sa studio. Tulala pa rin si Derrick sa kaniyang canvass, parang walang nararamdaman aa paligid. Malaki kasi ang naging epekto ng pakikipaghiwalay niya kay Cassandra, lalo na't kagabi lang nangyari. "Thanks, dude," isang pilit na ngiti ang binigay ni Derrick, "so does yours." "Parang may mabigat tayong dinadala riyan, Kuya?" Napansin ng isa ang pagiging matamlay ng lalaki. "Don't worry 'bout me." Pinilit niyang ngumiti. "I'm okay, medyo marami lang iniisip." "Bakit, Kuya? May nangyari ba sa inyo?" "No, there nothing to be worried about me. Siguro kulang lang ako sa tulog kagabi. But I'm okay." Matapos ang usapang iyon ay pinagpatuloy ang dalawa sa kanilang mga gawain. Naghalo si Derrick ng mga kulay sa kaniyang palette at nilagyan pa ng mga detalye ang mga puno't halaman sa kaniyang painting, virgin forest kasi ang tema ng kaniyang pinta ngayon, pinasadya ng isang environmentalist na customer. Nakakailang text pa rin si Cassandra sa kaniya ngunit hindi niya ito pinansin. Nang matapos ang kanyang gawa ay nagpahinga muna siya sandali. Dahil sa dami ng text ni Cassandra sa kaniya ay napilitan na siyang basahin ang mga ito. "Atleast give me a good explanation so I could understand the behind our breakup. If it's about last time, you know you don't need to distance yourself from me. I'm willing to help you." Napabuntunghininga si Derrick sa message ni Cassandra. Alam niya, hindi niya deserve ang isang lalaking katulad niya, alam din niyang makaka-move on din siya paglipas ng panahon. Hindi rin naman madali ang desisyong ginawa niya, mahal na mahal niya si Cassandra, pero inisip na lang ni Derrick na para na lang ito sa kabutihan ni Cassandra kung hindi na sila magkikita pa. "Please." Binlock ni Derrick ang number ni Cassandra sa phone niya at tinabi iyon sa kaniyang bag at pinagpatuloy ang pagpipinta para makalimutan si Cassandra, pinilit kahit masakit. Malalampasan din nilang dalawa ito. Nagdaan ang buong araw na tahimik lang si Derrick. Napansin din iyon ng mga kapwa niya pintor ngunit hindi na sila nag-abala pang magtanong. Gaya ng parati ay kita pa rin ang kasanayan niya sa bawat obrang nililikha niya. Bawat likha niya ay walang kasingganda, at hindi pumapalyang magpasaya ng mga tao, lalo na ng mga customer na nagpapakomisyon sa kaniya. Wala pa ring kinakausap si Derrick, maging ang mga kaibigan niya'y hindi siya magambala. "Ganda ng gawa mo, Kuya, ah!" puri ng mga kapwa niyang napapadaan sa pwesto niya roon sa Atelier. "Thanks," ngiti niya na tila mapagkunwari. Wala siyang ganang makisalamuha ngayon, at sigurado ay sa mga susunod na araw. Kahit sino namang galing sa hiwalayan ay malulungkot ng katulad ni Derrick. Nagdaan ang mga oras at dumating na ang gabi. Nag-ayos na ang mga pintor sa studio at naghanda para umuwi, gayon din ang ginawa ni Derrick at matapos makapagpaalam ay pumunta na siya sa kotse para makauwi na rin at makapagpahinga. Paglabas ng gallery at nawala ng tuluyan ang kaniyang ngiti. Ito'y tila isang maskarang kaniyang gamit upang itago ang tunay na bumabagabag sa kaniyang isipan, ang halimaw na nagtatago sa likod ng maamo niyang mukha't magiliw niyang pagkatao. Mga alas nuwebe na rin ng gabi nang makarating si Derrick sa isang mall. Doon ay naalala niyang paubos na rin ang mga stock niyang art supplies sa bahay. Pagkapark niya ng kotse ay agad siyang pumasok sa mall upang mamili. Una niyang pinuntahan ang bilihan ng school supplies para sa kaniyang mga gagamitin sa pagpipinta saka siya nag-grocery ng mga pagkain at sabon. Pagbabayad ng mga pinamili niya ay saka siya dumaan sa isang fastfood chain para mag-take out ng isang burger, isang medium fries, at ewan niya rin kung bakit naisipan niya pang bumili ng hotdog sandwich. Grabe lang siguro ang naramdaman niyang gutom habang namimili. Matapos makapamili ay lumabas na siya ng mall, dala-dala ang kaniyang mga pinamili. Naubos na niya iyung isang hotdog sandwich sakto paglabas ng gate ng mall, kaya dumaan siya muna sa may trash bin para magtapon ng kaniyang mga pinagkainan saka bumalik sa kotse upang umuwi na. Isang two storey house ang kaniyang bahay, modern style, maganda at pulido ang pagkakagawa. Sa labas ay aakalaing isang mayaman at masayang pamilya ang nakatira roon, lalo na't maaliwalas ang buong kapaligiran ng kaniyang tahanan. Ngunit malayo iyon sa katotohanan. Matapos ipark ang kaniyang kotse ay agad na siyang dumiretso sa kaniyang kuwarto dala-dala ang kanyang mga gamit. Pagkapasok ay agad siyang sinalubong ng walang iba kundi ang kadilimang bumabalot sa buong paligid. Agad siyang dumiretso sa ikalawang palapag para maligo upang maibsan ang lagkit ng kaniyang katawan. Nakatitig sa kaniyang daan ang mga pintang nakasabit sa kulay puting mga pader paakyat sa kaniyang kuwarto kung san may sarili siyang shower. Pinagmamasdan niya ang ganda ng bahay na pinundar niya para sana sa magiging pamilya nila ni Cassandra, sa pamilyang hindi niya maisasakatuparan dahil sa isang lihim na nakatago sa likod ng maamo niyang pagkatao. Araw-araw na kang ay pare-pareho ang mga pangyayari sa kaniyang buhay. Sa labas ay pinipilit niyang maging palangiti at magiliw sa bawat taong nakakasalamuha niya, gaya ng palagi. Tinatago niya sa likod ng mga ngiting iyon ang mga bumabagabag sa kaniyang isipan, ang mga tinatago niya mula sa mga tao, sa takot na mahusgahan siya ng mga ito. Araw-araw ay pakiramdam niyang lumalala ang kaniyang pagkahumaling sa mga ganitong bagay, sa s*x. Ayaw niya rin naman ito, ngunit tila itong isang halimaw na kumukontrol sa kaniyang pagkatao, inuubos ang kaniyang bait, binabago at binabaliktad ang kaniyang pagkatao. Pakiramdam niya ay natatalo na siya nito, at gusto na rin niyang sumuko. Sa kabilang banda ay ayaw na rin niyang mamuhay ng ganito, na isang maniac na hindi makontrol ang kaniyang sarili. Isang s*x addict na walang pakundangan sa pagpapaligaya niya sa sarili kapag walang kasama. Ito rin ang dahilan kaya nakipaghiwalay siya kay Cassandra. Ayaw niyang masaktan muli ang dalaga, lalo na't mahal na mahal niya talaga ito, ngunit ito na lang ang naiisip niyang para protektahan si Cassandra, mula sa kanya.