ยัยตัวร้ายกับคุณหมอมาเฟีย

ยัย งก

เลิกงาน

"โหแก ได้มาวันละเป็นหมื่นเลยนะ ทำงานที่อื่นนี่ทำเป็นเดือนเลย" นิชาหันไปพูดกับมัดหมี่

"มันก็มีวันที่ได้เยอะแบบนี้ และมีวันที่ได้ 2000-3000 ก็มี ไม่ได้ได้แบบนี้ตลอดหรอก" มัดหมี่พูดขึ้น

"แค่วันละ สองสามพันก็เยอะ แล้วแกรู้ไหม ฉันทำความสะอาดวันหนึ่งเต็มที่สุด ๆ ได้ 300 เอง ค่าแรงขั้นต่ำ" นิชาพูดขึ้น

"แต่ก็อย่างว่าล่ะแก งานแบบนี้อันตราย บางคนก็หื่น แกก็เห็น" มัดหมี่พูดขึ้น

"ก็เห็นอยู่ แต่มันก็เงินดีอะแก แบบนี้ฉันพายายไปหาหมอได้สบาย ๆ เลย" นิชาพูดขึ้น

"อือ ไปเหอะรีบกลับบ้าน ป่านนี้ยายแกรอแล้ว" มัดหมี่พูดขึ้น สองสาวก็พากันเดินกลับบ้านทันที

ณ.บ้านของนิชา

"แค่ก ๆ แค่ก แค่ก แค่ก" เสียงไอดังมาจากในบ้าน

"ยาย ยายจ๋า ทำไมไอหนักแบบนี้ล่ะคะ" นิชาถามยายนิดขึ้นทันทีที่มาถึงตัวยายนิด

"คนแก่น่ะลูก ไม่มีอะไรหรอก กินอะไรนิดก็สำสัก เหนื่อยไหมลูก" ยายนิดถามหลานสาวคนเดียว

"ไม่คะ วันนี้หนูไปทำงานกับมัดหมี่มา ได้เงินมาเป็นหมื่นเลยคะ"

"งานอะไรได้เงินเยอะขนาดนั้นลูก อันตรายไหม" ยายนิดถามขึ้น

"ไม่คะ แค่ชงเหล้า ดื่มบ้าง ลูกค้าก็ให้ทิปไม่เหนื่อยคะ งานสบาย ไม่อันตรายค่ะ" นิชาพูดขึ้น

"พรุ่งนี้ยายไปหาหมอนะจ๊ะ เลิกขายของสักวันนะยาย" นิชาพูดขึ้น

"ไปทำไม ยายไม่ได้เป็นอะไร เอ็งเก็บเงินไว้เถอะ เอาไว้ใช้ยามจำเป็น" ยายนิดพูดขึ้น

"ยาย แต่ว่า"

"หิวไหม เดี๋ยวยายไปหาอะไรให้กิน"

"ไม่ค่ะ หนูกินมาจากร้านแล้วค่ะ" นิชาพูดขึ้น

"ยายไปนอนเถอะนะคะ ดึกมากแล้ว"

"อือ ปิดบ้านดี ๆ นะ" ยายนิดพูดและเดินเข้าไปในบ้านชั้นเดียว มี 2 ห้องนอน 1 ห้องน้ำหลังเล็ก ๆ ข้าวของถูกจัดวางไว้เป็นสัดส่วนดูแล้วอบอุ่นสบายตา

เช้าวันต่อมา

"นิชา นิชา ไปเรียนกัน นิชา " มัดหมี่มาเรียกนิชาที่หน้าบ้าน

"อ้าวมัดหมี่มาเรียกหาใครแต่เช้า" ยายหน่อยป้าข้างบ้านของนิชาถามขึ้น

"มาหานิชาค่ะป้า "

"โอ๊ย ไอ้นิมันไปทำงานแต่เช้าแล้ว" ยายหน่อยพูดขึ้น

"โห มันจะขยันไปใหนวะ" มัดหมี่พูดขึ้นและเดินออกมารอรถที่หน้าปากซอยบ้าน

"ไอ้หมี่ รอด้วย ไอ้หมี่" นิชาวิ่งหอบออกมาจากตลาดหน้าชุมชน

"ไปใหนมาวะ ไปหาที่บ้านไม่เจอ" มัดหมี่ถามขึ้น

"เข็นรถออกมาให้ยาย เลยมาช่วยป้าแจ๋วคัดปลา พึ่งเสร็จเนี่ยได้ มา 100 นึง" นิชาพูดขึ้น

"โห แกอะนะ ทุกวินาทีคือเงินจริง ๆ" มัดหมี่พูดขึ้น

"แกจะว่าฉันขยันใช่ไหมล่าาา"

"เปล่า แก งก" มัดหมี่พูดและยิ้มออกมาเบา ๆ

"โห ก็แกมีน้า มีพ่อ ฉันไม่มีใครนิ ยายก็แก่ขึ้นทุกวัน สุขภาพก็ไม่ค่อยจะดี" นิชาพูดขึ้น

"ไป ๆ รถมาแล้ว อย่าพูดมาก" มัดหมี่พูดและลากนิชาขึ้นรถทันที

"2 คนค่ะพี่" มัดหมี่จ่ายให้นิชา

"อะ 8 บาทค่ารถเมล์" นิชาพูดขึ้น

"เก็บไว้เหอะ แค่ 8 บาท ฉันจ่ายให้แกได้นะ" มัดหมี่พูดต่อ

"น่าร๊ากกก" นิชาพูดขึ้น

"เอ่อแก พี่ลิลลี่ถาม ตกลงแกจะไปทำงานที่คลับปะ" มัดหมี่ถามขึ้น

"ไปดิ ไปประจำเลยก็ได้" นิชาพูดขึ้น

"งั้น เย็นนี้ไปเลยไหม ฉันจะได้บอกพี่ลิลลี่"

"อือ ไปเลยดิ รอไรอ่ะอะ ทุกวินาทีคือเงิน" นิชาพูดและยิ้มออกมาเบา ๆ

"ไอ้ งก เอ๊ย" มัดหมี่พูดขึ้นเบา ๆ นิชายิ้มให้มัดหมี่ทันที

ฝั่งภศิน

06.00

"อื้อออ" ภศินครางออกมาพร้อมกับบิดขี้เกียจจนทั่วที่นอนและลุกไปอาบน้ำ จัดการธุระส่วนตัว

7.30

"คุณภศินจะทานอะไรดีคะ" แม่บ้านถามขึ้น

"ขอกาแฟร้อน ไม่น้ำตาลไม่ครีมเทียม เอากาแฟดำร้อน ๆ กับไข่ดาวมาก็พอครับ"

"ค่ะ รอสักครู่นะคะ"

8.00

"คุณภศินจะทานอะไรดีคะเย็นนี้"

"อะไรก็ได้ครับ "

"ค่ะเดี๋ยวดิฉันจะเตรียมไว้ให้"

"ครับ" แล้วภศินก็ขับรถออกจากบ้านไปทำงาน

9.30

อาจารย์มีนัดตรวจทั่วไป 6 เคสนะคะ" นุช เลขาของภศินพูดขึ้น

"ครับ เริ่มได้เลยครับ"

"11 โมงอาจารย์มีนัดประชุมกับผู้ถือหุ้นของโรงพยาบาลนะคะ" นุช

"ครับ มาเตือนอีกนะครับ"

"ได้ค่ะ นุชขอตัวนะคะ "

"ครับ เรียกคิวแรกเข้ามาได้เลยครับ"

12.00

"เฮ้ยไปกินข้าวกัน หิวจะแย่" เพทายเดินมาหาภศินและพูดขึ้น

"แล้วอรอะไปชวนมายัง" ภศินถามขึ้น

"เดี๋ยวตามไป ให้สั่งรอ ติดเคสอยู่" เพทายพูดขึ้น

"อือ ตามนั้น ไปดิ" ภศินพูดและเดินนำหน้าเพทายออกไป

ตัดภาพมาที่นิชา

7.20

"เร็วดิ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน" นิชาพูดขึ้น

"โอ๊ย รีบอะไรขนาดนั้น" มัดหมี่ที่วิ่งตามมาพูดขึ้น

"แฮ่ก ๆ แฮ่ก ๆ" ทั้งสองคนมานั่งลงโต๊ะม้านั่งที่มีริสา ซื้อของกินเตรียมไว้แล้วรออยู่

"สภาพ ไหวแน่นะ" ริสาถามขึ้น

"ไหวดิ แค่นี้เอง" นิชาพูดขึ้น

"จ้า ยัย งก" มัดหมี่พูดขึ้น

"รีบ ๆ กินเหอะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน" ริสาพูดขึ้น

"ค่ากับข้าว" นิชากำลังจะพูด

"เก็บไว้เหอะ แค่นี้เอง" ริสาพูดขึ้น

"ขอบใจมากจ้า แม่นางฟ้าสุดสวย" มัดหมี่พูดขึ้น

"แกนี้เป็นแม่พระของพวกฉันจริง ๆ เลยนะ" นิชาพูดขึ้น

"จะดีกว่านี้ ถ้าพวกแกเลิกทำงานหัวหมุนและมาอยู่เป็นเพื่อนฉันดี ๆ สวย ๆ เริ่ด ๆ อะ" ริสาพูดขึ้น

"รอฉันรวยก่อน" นิชาพูดและยิ้มออกมา

"ฉันอะ ไม่ทำก็ได้ แค่อยากทำเป็นเพื่อนนิชามัน ปล่อยมันทำคนเดียว สงสาร" มัดหมี่พูดขึ้น

"น่าร๊ากก ยัยผัดหมี่" นิชาพูดขึ้น ทั้งสามสาวหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน

กริ๊งงงงงงงง กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงง เสียงกริ่งส่งเสียงเพื่อให้ทุกคนเข้าเรียนดังขึ้น