Evin içine adım attığımızda, beklediğimiz gibi güler yüzler ve coşkulu insanlar yoktu. Tam tersine, herkesin yüzü asıktı, gergin bir sessizlik vardı. Esma'nın kaçarak evlenmesi ailede derin bir yara bırakmış gibiydi. Onun yerinde başkası olsa bu anın heyecanıyla dolup taşardı. Ama Esma’nın üzerinde, omuzlarına binen ağır yükün ağırlığı her şeyden daha belirgindi. Birbirimizi hissettiren bir hava vardı; kimse tam anlamıyla ne hissettiğini göstermiyor ama herkes içinde fırtınalar yaşıyordu.
Esma’nın amcası asık suratla kenarda durmuş, her şeyi eleştiren gözlerle izliyordu. Tunahan ise bu gerilimi umursamıyormuş gibi davranarak doğrudan Esma’nın yanına gitti. Tebessüm ederek, "Çok güzel görünüyorsun," dedi. Esma, mahcup bir şekilde başını önüne eğdi, utangaçça gülümsedi. Yorgun ve bitkin bak
