Polonya’da gün batımı bile başka renkteydi sanki. Gökyüzü, kızılın, turuncunun ve mora çalan tonlarının birbirine karıştığı büyülü bir tablo gibi duruyor; binaların yüzeyinde altın sarısı lekeler dans ediyordu. Tam karşıdaki pencerenin önünde durdu ve derin bir nefes aldı. Camda beliren silüeti dikkatini çekti Tutkun'un.
Kızıl saçları dalga dalga omzuna düşüyordu. Dört yıl önceki o utangaç, ürkek kıza hiç benzemiyordu artık. Aynada ona bakan yeşil gözler, geçmişteki gibi kendinden kaçmıyordu. Yüzündeki ifade kararlıydı; hatta içinde hafif bir gurur bile vardı.
Üzerinde koyu lacivert kumaş pantolon, içine sıkıca soktuğu beyaz keten gömlek vardı. Boynunda sade bir kolye, yüzünde ise neredeyse yok denecek kadar hafif bir makyaj… Ama o gün, üzerindeki en belirgin aksesuar, taşıdığı özgüvendi
