Hiç.. Ben, hiçlikte hiç olan.. Ben boşluktaki bataklığı arayan.. Ben savaş meydanında silahsız kalan.. Ben dün yarının hayalini kurup, yarın; dünün özlemiyle tüten duman.. Ben cevaplardan kaçıp, sorularda saklanan..
Siz, beni bilir misiniz?
Daldığım sonsuz karanlık mı daha korkunç yoksa, gün ışığında görünenler mi?
Alamadığım nefeslerle mi daha çaresizim yoksa, boşa tükettiklerimle mi?
Hayal kurmama izin veren zihnim mi daha acımasız yoksa, onları kırıp döken dünya mı?
Ölüm mü daha zor yoksa, yaşam mı?!..
Arafta sıkışıp kalmışım. Yukarıya uzanan avuçlarımın yanı sıra ayak bileğime bir yılan misali sarılmış halat beni iyice dibe çekmeye çalışıyordu. Hangisi daha iyi bilmiyorum. Ama artık bir yere ait olmak istiyorum.. Belirsizliklerden nefret ediyorum..
Neresiydi benim yerim? Cennet
