Chapter 37

2024 Words

MARIAH: HINDI ako makaapuhap ng maisasagot dito. Marami akong gustong itanong at sabihin pero nanatili lang ang mga iyon sa isipan ko. Nakamata lang ako sa kanya na matamang siyang pinagmamasdan. Ibang-iba kasi ang hatid no'n sa puso ko. Na makipagtitigan dito. Napahaplos ito sa ulo ko na matamis na napangiti. "Nakauwi ka na, Larah. Dito ay ligtas ka na at wala kang dapat ipag-alala." Anas nito na ikinangiti ko. "B-bakit hindi ka pa sumuko?" mahinang tanong ko na ikinalunok nitong sumilay ang matabang ngiti sa mga labi. Inalalayan naman ako nitong umayos ng higa sa tabi niya. Pinaunan niya pa ako sa braso niya na yumapos sa baywang kong idiniin ang katawan ko sa katawan nitong ikinasinghap ko. Damang-dama ko kasi ang katigasan niya na kanina pa nakabukol sa boxer briefs niya. "S

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD