HM7: The Demon Inside
1922 Words
----------
***Vienna's POV***
-
Maya-maya, isa-isa nang lumabas ang mga tauhan ni Dylan, at naiwan kaming dalawa sa loob ng opisina. Napakabigat ng katahimikan, ngunit mas mabigat ang presensiya niya na tila umaapaw sa kasamaan.
Nanginig ako sa matinding takot nang mapansin ko ang paraan ng pagtitig niya sa akin—hindi iyon basta tingin, kundi para bang hinuhubaran niya ako gamit ang kanyang mga mata. Kitang-kita ko ang pagnanasa sa kanyang titig, at hindi ko napigilang umatras nang humakbang siya papalapit sa akin. Hindi ko namalayang napasandal na ako sa malamig na dingding.
Parang idinikit niya ako sa dingding nang iniharang niya ang magkabilang braso sa gilid ko, tila sinasadyang bitagin ako sa kanyang harapan. Pakiramdam ko, napakaliit ko sa harap niya—dewende ang tangkad ko kumpara sa kanyang malaking pangangatawan. Sa laki niya, mas lalo siyang naging nakakatakot.
Halos huminto ang paghinga ko nang inilapit niya ang mukha niya sa leeg ko. Parang iniwan ng kaluluwa ang katawan ko sa kaba habang inamoy-amoy niya ang leeg ko, ang kanyang mainit na hininga’y sumayad sa balat ko.
"A-Ano'ng g-gagawin mo sa akin?" tanong ko, nanginginig ang boses. Pakiramdam ko, mabibiyak ang dibdib ko sa lakas ng kabog ng puso ko—parang may naghahabulan sa loob nito.
"Kakainin kita," sagot niya nang may mapang-asar na ngiti sa kanyang labi, habang patuloy na nakatitig sa akin.
Napalunok ako nang mariin, hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin o ang gusto niyang iparating.
"But don’t worry," dugtong niya, ang boses niya’y lalong bumaba at naging mas mapanukso, "uungol ka naman sa sarap pag kinakain na kita."
------------------
"Kakainin kita. But don't worry, uungol ka naman sa sarap pag kinakain na kita."
Paulit-ulit na umalingawngaw sa isip ko ang sinabi niya, hanggang sa tuluyan itong bumaon sa aking utak at kumalat sa aking buong pagkatao.
Kinilabutan ako sa bawat salita niya, na para bang isa-isa niyang sinadyang idikdik sa isipan ko ang mga iyon. Parang tumayo ang bawat balahibo ko sa batok habang nararamdaman ko ang mainit niyang hininga na dumadampi sa aking leeg. Pakiramdam ko, idinikit na niya ako nang husto sa dingding, hindi ko na kayang gumalaw. Ang panginginig ng katawan ko ay parang alon na hindi ko kayang kontrolin. Napaluha ako nang kusa habang nakapako ang tingin ko sa baril na hawak niya, hindi maalis sa isip ko ang maaaring mangyari.
Natatakot ako nang sobra—takot na baka biglang pumutok ang baril at ako ang tamaan nito. O baka naman magdilim ang kanyang paningin, at tuluyan niya itong itutok sa akin at paputukin. Ang ideya na kaya niyang pumatay nang walang pakundangan, na para lang siyang pumipisa ng ipis, ay mas lalong nagpakalat ng lamig sa buong sistema ko. Ang takot ay tila yumakap sa akin, at hindi ko na magawang huminga ng maayos.
Naibalik niya ang malamlam ngunit nakakatakot na tingin niya sa mukha ko, at ang sobrang init ng titig niya ay parang apoy na nagbabaga. Ramdam ko ang init na tila sumusunog sa paligid dahil lamang sa titig niya. Parang ang bawat segundo ng pagtitig niya sa akin ay tumatagal ng isang siglo. Namamawis ako, hindi dahil sa init ng kwarto kundi dahil sa bigat ng kanyang presensya na bumabalot sa akin.
"Tell me, Vienna. What do you see in me? Do you see the demon in me?"
Binawi ko ang tingin ko sa kanya, pilit na iniiwas ang aking mga mata sa nakakatakot niyang titig. Hindi ko kayang makipagtitigan sa mga mata niyang puno ng anino at misteryo. Parang apoy ang mga iyon na unti-unting nilalamon ang aking lakas. Kung ipagpapatuloy ko ang pagtingin sa kanya, parang pati kaluluwa ko ay mag-aalab sa takot at pangamba.
Hindi ko magawang sagutin ang tanong niya. Ang matinding takot na nararamdaman ko sa kanya ay parang bumara sa aking lalamunan, hinaharangan ang anumang salita na gusto kong bitawan.
"Answer me, Vienna, damn it!" sigaw niya, kasabay ng paglakas ng kanyang boses. Galit na galit siya, kaya napapitlag ako sa gulat. Kahit nanginginig ako sa takot, hindi ko pa rin magawang itaas ang aking tingin sa kanya.
Bigla niyang hinawakan ang baba ko nang mariin at marahas. Mahigpit at walang kalambing-lambing ang kanyang pagkakahawak, sapilitang iniangat ang mukha ko upang maharap siyang muli. Wala akong magawa kundi sundin ang pwersa ng kanyang kamay. Ang kanyang perpektong mukha, na parang hulma ng isang anghel, ay mistulang maskara lamang para sa dilim na nakatago sa kanyang mga mata. Wala ni katiting na lambing sa kanyang kilos, at ang bawat galaw niya ay tila ba idinisenyo upang magdulot ng takot.
Ang paraan ng pagtitig niya sa akin—malamig, matalim, at nakakatakot—ay nagdulot ng mas matinding kilabot sa bawat sulok ng aking katawan. Ang kanyang mga mata ay parang nanggaling sa kailaliman ng impyerno, sumasalungat sa kanyang halos perpektong anyo na parang isang Greek God.
"Answer me, Vienna. Did you see the demon in me?" ulit niya, mas mababa ngunit mas mapanganib ang tono.
"Y-yes!" nanginginig kong sagot, halos sumabog ang aking dibdib sa matinding kaba.
Binitawan nya ako. Saka nya itinaas ang hawak na baril. Mas lalo akong nanginig sa takot.
"This is the trigger---" kinuha nya ang kamay ko saka pilit na ipinasok iyon sa trigger na bahagi. At itinutok nya ang baril sa kanyang balikat. "Kalabitin mo na." Utos nya.
Naninigas ako. Hindi ko alam kung bakit gusto n'yang kalabitin ko ang baril.
"A-ano------No!" Mariin kong tanggi.
"C'mon Vienna, binibigyan kita ng pagkakataon para makaganti sa akin.
"Ayaw ko!" Napailing ako. Kung sunod- sunod lang ang pagtulo ng luha ko kanina, ngayon tuluyan akong napahagulhol.
"At bakit ayaw mo?" Pasigaw nyang tanong. "Hindi lahat binibigyan ko ng chance para makaganti sa akin."
Napailing- iling ako. Sunod- sunod.
Kahit galit na galit ako sa kanya dahil sa ginawa n'ya sa kapatid ko pero hindi ko pa rin s'ya magawang barilin. Hindi ako katulad n'ya, hindi ko kayang manakit ng tao.
Binitawan n'ya ang panga ko.
"Pinakawalan mo ang pagkakataon." aniya, sabay tapon ng baril na hawak n'ya. Hindi ko mapigilan at mapasigaw sa pagkagulat. Tumitig muna s'ya sa akin, saka s'ya tumawa na parang tuwang- tuwa sa nakitang takot sa akin.
Hindi ko napaghandaan ang susunod n'yang gagawin, hinila n'ya ako papunta sa harapan ng malaking salamin, pinaharap nya ako sa salamin habang nasa likod ko s'ya. Umiiyak ako nang hinalikan nya ako sa batok, habang ang mga kamay naman n'ya ay nasa dibdib ko. He is squeezing my breast, naramdaman ko ang paninigas ng n*pple at kahit parang nakaramdam ako ng masarap na sensasyon sa ginawa pero ayaw ko pa rin sa ginawa n'ya sa akin, pakiramdam ko binabastos n'ya ako.
"Please--- tumigil ka na! Maawa ka, wag mong gawin 'to sa akin." naiiyak kong sabi sa kanya. Natatakot ako sa kanya. Natatakot din ako sa sarili ko, baka tuluyan akong bumigay sa kanya. Baka tuluyan akong madala sa tukso at matagpuan ko nalang ang sarili ko na sumuko sa kanya ng buong- buo.
"You are my wife now, and one of your obligations as my wife is to submit yourself to me completely. You're going to warm my bed. I am going to f*ck you hanggang sa gusto ko and there's nothing you can do to stop me, Vienna. Now, let me claim you as my wife."
His voice caused a deep, unsettling shiver to ripple through my body, sending a wave of anxiety that I couldn’t ignore.
Bumaba ang kanyang kamay, papunta sa hita ko. Maikling palda ang suot ko kaya malayang hinahaplos ng kamay nya ang hita ko pataas hanggang sa pinakamaselan bahagi ng katawan ko. Kinagat ko ang labi ko. Ayaw kong mapaungol sa ginawa n'ya sa akin, ayaw kong isipin n'ya na nasasarapan ako sa ginawa n'ya.
Nag- iinit ang katawan ko pero nanginginig naman ako nang maramdaman ko ang kamay n'ya sa leg opening ng panty ko, at pinasok ng daliri n'ya ang loob ng suot kong underwear. Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ang kamay n'ya sa pagk*babae ko. At dumaan ang daliri n'ya sa cl*toris ko. Parang pumipintig ang pagk*babae ko, ramdam na ramdam ko ang pamamasa ko.
"Oh, paayaw- ayaw ka pa but you are f*cking wet baby. You like what I am doing. Admit it, you like to be f*ck by me." may naramdaman ako pero natatakot pa rin ako sa katotohanan na ibibigay ko sa kanya ang sarili. Pinaka- ingat- ingatan ko ito.
Mayamaya lang, ipinasok n'ya ang isa n'yang daliri sa loob ng pagk*babae ko. Napaiyak ako sa ginawa n'ya. Nasaktan ako ng bahagya sa ginawang pagpasok ng daliri n'ya sa loob ko. His one hand is squeezing my breast while the other one is at my vag*na at nararamdaman ko ang paggalaw ng daliri n'ya sa loob ko. He is penetrating me using his one finger.
Mas lalo kong kinagat ang labi ko nang nakaramdam na ako ng matinding sarap sa ginagawa n'ya. Masarap ang paglabas- pasok ng daliri n'ya sa loob ko. Nanghihina ako sa sarap, tila ako matutumba dahil nanghihina ang tuhod ko kaya napasandal ako sa kanya.
Hanggang sa naramdaman ko na parang may sumabog sa akin. Mas lalo akong nanghina sa akin pagsabog. Inalis naman n'ya ang daliri n'ya sa loob ko. Hinang- hina ako sa ginawa n'ya. Pakiramdam ko kalahati sa lakas ko ang nagamit dahil sa masarap na ginawa nya kanina, pero ayaw kong tanggapin ang katotohanan na nasasarapan ako.
Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko ang pag- amoy n'ya sa daliri n'ya na ipinasok n'ya sa loob ko kanina.
"I love your scent!" bulong n'ya sa akin. Bigla akong nakaramdam ng hiya sa isipin kung ano kaya ang naamoy n'ya. How could he love the scent of my v*gina?
Mas lalong nanlaki ang mga mata ko, awang labi din ako nang dinilaan n'ya ang daliri n'yang ipinasok sa akin kanina habang hindi n'ya inalis ang mga mata sa akin. Parang may kung anong sensasyon na gumapang sa akin katawan sa isipin na parang dinilaan n'ya ang vag*na ko sa ginagawa n'yang pagdila sa daliri n'ya na ipinasok n'ya sa loob ko kanina. Parang pumipigting na naman ang pagk*babae ko.
"Delicious." ngumisi s'ya, napalunok ako.
Mas lalong tumindi ang takot na naramdaman ko. Iniharap n'ya ako at inilapit n'ya ang mukha sa mukha ko, napahinto s'ya nang magsalita ako.
"What are you going to do with me? Are you going to r*pe me?" lakas- loob kong tanong, kahit pa parang sasabog ang puso ko sa matinding takot na naramdaman ko.
Napaurong s'ya. Nabura ang ngisi sa mukha n'ya at tumalim bigla ang titig n'ya sa akin.
"What did you say?"
Napalunok ako.
"A- Are you going to r- r*pe me?" lakas loob kong ulit sa sinabi ko kanina. Ang lakas ng kabog ng puso ko na parang nabibingi na ako dito.
Bumitaw s'ya sa akin. At nanlaki ang mga mata kong nakatingin sa kanya. Tila s'ya dis- oriented at hindi mapakali.
"R*pe? R*pe?" paulit- ulit n'yang sambit habang nakahawak s'ya sa ulo n'ya. Sobra na akong nanginginig nang sumigaw s'ya na parang halimaw na galit na galit.
Mayamaya, napatingin s'ya muli sa akin, ang kanyang mga mata ay nanlilisik.
"I hate rap*st. I'm not a rap*st." galit n'yang sambit.
Ang takot ay unti-unting gumagapang paakyat sa aking gulugod, parang isang bulong sa hangin, nagpapataas sa balahibo sa likod ng aking leeg na parang may di-nakikitang kamay na handang humipo sa akin. Ang aking hininga ay natigil sa aking lalamunan, mabilis at mababaw, at ang aking puso’y kumakabog sa dibdib na parang isang bilanggong desperadong makatakas.
- Writer
