Alessia: The War Angel

Chapter 22: Blast from the Traumatic Past

WARNING:

Some parts of this chapter involves graphic content. Please read with caution.

Third Person's POV

“Pero alam n’yo ba na hindi lahat ng nasa kwentong iyon ay totoo?” pagtatanong n’ya rito. Nangunot ang noong mga bata, tila naguguluhan sa narinig.

Nagambala ang kanilang diskusyon ng biglang may mahinang katok na nagmula sa kanilang pinto. Kusa itong bumukas at inilantad ang isang matangkad at makisig na lalaki.

‘Nakakapagtaka, bakit hindi man lang sya nabasa?’ takang tanong ni Alessia sa kanyang isip. Sinilip n’ya ang bintana at napansin na mas lumakas ang ulan at unti-unti nang bumabaha sa pwesto nila. Nag-iingay na rin ang bubong na tila anumang oras ay bibigay niya.

Ibinalik n’yaang tingin sa bagong dating na lalaki at nagulat sa nasaksihan niya.

Nakangiti ito sa kanya na para bang nababasa kung ano man ang nasa isip niya. Napaiwas ito ng tingin at ibinalik sa Pastor ang atensyon. Ang lalaki naman ay tinabihan ang Pastor sa puwesto nito at binigkas ang mga salitang hindi nila akalain na maririnig nila.

“Sinong gustong maging angel mga bata?” nakangiting tanong n’yasa mga ito. Nagtataka man ay nagsitaasan ng kamay ang mga kasama nya, pwera sa kaniya. Nanatiling nasa baba ang tingin nito, pilit iniiwasan ang mga tao sa harapan.

Hindi n’yaalam ngunit may kakaiba syang nararamdaman sa mga ito, at hindi n’yaiyon gusto.

“Ang dami palang gustong maging angel, ‘di ba nga Pastor Gabriel?” untag nito sa katabi. “Ngunit bakit may isa yatang hindi masaya at nakataas ang kamay dito?” pagpaparinig niya.

Dahan-dahan nitong iniangat ang mukha at sinalubong ang tingin ng Pastor at ng kasama niya. Kitang-kita ng mga ito ang bahagya at panandaliang pagbabago ng kulay ng mata nito. Napangiti sila sa nakita.

Nagkatinginan ang mga ito bago muling ibinalik ang tingin sa kanya.

‘Siya na nga…’ parehong sambit sa isip ng mga ito habang may kakaibang ngiti sa labi.

“Ako nga pala si Kuya Azrael, at ngayon ang hiling n’yong maging angel ay aking tutuparin.”

Kasabay ng pagkakasabi n’yanito ay tuluyan nang bumigay ang bubong ng kanilang tinutuluyan at malayang naglandas sa katawan nila ang malakas na buhos ng ulan.

--

"A-Aray, a-ang sakit..." hinaing ng sampung taon na si Alessia.

Pigil niya ng dalawang musmos na kamay ang bandang hita na hindi maampat ang pagdudugo. Ang kaninang maliit na bahay ma tumatayong simbahan ay tuluyan ng bumigay dahil sa lakas ng ulan.

May munting sinag na ring tumatama sa kanilang banda kaya't malaya niyang nababanaag ang pinsalang tinamo ng lugar.

"P-Pastor... Mga b-bata..." nanghihinang sambit niya. Natuon ang kaniyang tingin sa nagkalat na dugo sa paligid maging putik na nakabalot sa karamihan ng debris.

"N-Nasaan na k-kayo... B-Bakit niyo ako iniwan?" humagulgol ito ng iyak ng makitang siya lamang ang buhay lugar. Hindi nito maatim na tumingin sa mga batang paslit na kanin lamang ay kasama niya.

Balot ng putik ang mga mukha nito maging ang mga katawan habang nakalubog sa tubig baha ang ilang bahagi nila. Ang tanging patunay na sila iyon ay ang musmos nitong katawan katulad ng kaniya.

"P-Pastor G-Gabriel..."

Pilit niyang hinanap sa lugar ang kanilang pastor ngunit ni isang senyales na naroon siya ay wala.

"P-Papa Jesus... Akala ko b-ba m-mabait ka... B-Bakit ganito..." huling bigkas niya bago ito tuluyang mawalan ng malay.

--

"Patient is recovering from her deep laceration. We just need a few more tests to make sure that she is all well."

Dahan-dahang nagmulat ng mata ang batang si Sia ng marinig ang tinig na iyon. Marahan niyang iginala ang tingin sa paligid at napansing puro puti ang kaniyang nakikita.

"Oh! She's awake! Check her vital signs already and report it to me immediately." Agad tumalima ang nurse sa utos ng doktor at kinuha ang vital signs ng pasyente. Matapos ng ilang pagsusuri ay lumabas na sila ng silid at iniwan ang batang si Sia.

Mag-isa lamang siya sa kwartong iyon na nagpadagdag bigat sa nararamdaman niya. Muli sa paisa-isang butil ng luha ay tuluyan na itong umalpas sa kaniyang mga mata at natuloy sa paghagulgol.

Ramdam ng bata ang sakit sa katawan ngunit mas matimbang pa rin ang sakit na kaniyang nararamdaman sa loob-loob niya.

"Pinabayaan na ba ako ng Diyos? H-Hindi niya ba talaga ako m-mahal?"

Nasa ganoon siyang sitwasyon ng pumasok ang tatlong dalawang lalaki na mukhang edad bente singko pataas. Maayos naman ang damit ng mga ito at ang itsura ngunit may iba sa kanilang mga ngiti na nagbigay takot sa kaniya.

"S-Sino po kayo?"

Mas lalong lumawak ang ngiti ng isa sa kanila at lumapit sa gilid niya. Masuyo nitong hinawakan ang pisngi ng bata na agad ring iniiwas ng huli.

"Hello there. Ako si Kuya Tony mo, tapos tawagin mo na lang siyang Kuya Kalbo kasi kalbo talaga siya..." Tumawa ito ng ituro ang kasamahan niyang nakasuot ng sumbrero. Busangot ang mukha nito habang tinatanggal ang cap at tumambad ang kalbo nga nitong ulo.

"B-Bakit po kayo nandito?"

"Friend kasi kami nung Kuya Basty mo. E pinapakaon ka sa amin kasi busy iyon sa work e..."

Agad nangunot ang noo ng bata sa narinig. Ang tinutukoy kasi nitong Basty ay ang kuya-kuyahan niya. Ang totoong anak ng namayapang umampon at tumayong magulang sa kaniya. At hindi rin niya makakalimutan na ito ang sumipa sa kaniya palabas ng bahay at humagis ng mga damit niya dahil sa galit. Siya kasi ang pinagbibintangan nitong nagdala ng malas sa pamilya at dahilan para mamatay ang kanilang magulang.

"M-May work na po s'ya?" Di maiwasang tanong ng bata.

Ang kaniyang kuya Basty ay saksakan ng katamaran. Sa sobrang batugan ay wala ng naitulong sa bahay kaya't madalas siyang kagalitan ng ama at ina. Aalis ito ng maaga pagkatapos ay uuwi ng hatinggabi o daling-araw na kung hindi lango sa alak ay halata namang nagdroga. Sa kanilang magkakapatid ay siya lagi ang pinagbubuntunan niya ng galit sa tuwing wala ang kanilang magulang. Siya ang laging utusan at ginagawang katulong. Pinagpapalimos rin siya nito at ang nakukuhang pera ay ginagamit pang-bisyo.

Mukhang napansin iyon ng kaharap kaya't ngumiti siya at hinawakan ang kamay nito.

"Oo naman. Mabait na 'yon. Nagbago na 'yon. Sabi niya nga ay gusto ka niyang makasama kasi miss na miss niya na raw ang kapatid niya..."

Hindi na lang umimik si Sia at nanatiling nakatingin sa pader.

--

Makalipas ang isang linggo ay tuluyan na siyang na-discharge. Sinagot na rin ng dalawang lalaki ang kaniyang bills.

Kung saan at paano sila nakalikom ng ganoon kalaking halaga ay hindi niya alam.

Tulak ng wheelchair ay sumakay na sila ng sasakyan at nagtungo sa lugar na hindi niya inaasahan.

Isang lumang bodega...

"S-Saan n'yo po ako d-dadalahin?" Nanginginig na tanong niya. Isang tingin pa lang sa lugar ay alam niyang hindi ito maganda.

"A-Aalis na po ako. U-Uuwi na lang po ako sa amin..."

Imbes na pakawalan ay tinawanan lamang siya ng mga ito.

"Hahaha! Anong uuwian mo e wala ka na ngang bahay?"

Naka-plaster ang mala-demonyong ngiti sa mukha ni Tony habang tinutulak papasok ang bata.

"H-Hindi! T-Tulo--"

Hindi n'ya na naituloy ang sasabihin dahil binusalan ng mga ito ang kaniyang bibig. Tanging mahihinang ungol at daing lang ang lumalabas sa kaniya habang patuloy ang pag-apaw ng luha sa kaniyang mga mata.

"Nakuha niyo na ba ang bata?"

Sumalubong sa kanila ang isang matabang lalaki. Bilugan ang kaniyang malaking pangangatawan at puno ng tattoo sa braso. Makapal rin ang kaniyang balbas na nagpadagdag kilabot sa itsura niya.

"Eto na, Hunter. Ang tagal nga i-release sa amin ng hospital. Kinailangan ko pang kalikutin iyong nurse doon para ipangalan sa amin ang bata."

Napuno ng tawanan sa lugar na nagpadagdag sa takot ng bata. Habang tumatagal sa loob ng bodegang iyon ay ramdam niya ang kabog ng kaniyang dibdib na parang gusto ng lumabas sa sobrang lakas.

"Aba e mabuti at may natira ka pa sa itsura mong 'yan."

Napakamot ulo na lang si Tony sa tinuran ng kaharap. Nabaling ang tingin ni Hunter sa bata na nasa kanilang harapan. Naka-wheel chair pa rin ito at nakabusal ang bibig. Tinalian na rin nila Kalbo ang kamay at paa niya para masigurong hindi ito makakatakas sa kanila.

"Alam mo bang malaki ang nakulimbat n'yang Kuya Basty mo sa amin?" Pag-kausap niya. Hinawakan niya ito sa mukha at madiin na ibinaon ang kuko sa pisngi. Napaigtad sa sakit si Alessia ngunit tanging halinghing lang ang lumalabas sa kaniyang bibig dahil sa busal na nakalagay rito.

"Kami pa ang nagbayad sa lintek na bill mo. Akala mo ba madaling kitain ang one hundred fifty thousand?" Mas idiniin pa nito ang pagkakabaon kaya't umalpas ang munting dugo mula roon.

"Basic lang naman 'yon pag nagamit ka na namin. Siguro mga ilang s*x video at child p*********y ay bayad ka na, labis labis pa." Ang kaniyang mga kamay ay dumausdos pababa sa munting katawan ng bata. Pilit itong nagpupumiglas lalo na ng dumako ang kamay ni Hunter sa kaniyang perlas.

"Hmmm, matambok at halatang fresh. Mukhang tiba-tiba kami sa'yo."

Nagsitawanan sila Tony at Kalbo sa tinuran ng kanilang amo at nakihipo na rin sa mga sensitibong parte ng bata.

Tanging pag-iyak lamang ang nagagawa niya habang ginagawa ang karumaldumal na hipo na iyon sa kaniyang katawan.

"Buweno. Tara muna sa kwarto ng mapag-usapan natin ang gagawin sa bata. Kaya ikaw..." Humarap ito kay Alessia na may nakakalokong ngisi sa labi. "Namnamin mo na ang panahon na birhen ka pa. Maya-maya lang ay pupulutanin ka na namin."

Napuno ng mala-demonyong halakhal ang lugar habang papalayo sila sa kaniya. Sobrang hilam na sa luha si Alessia dahil sa magkahalong takot at disgusto na nararamdaman niya.

Sa mga oras na iyon ay isa lamang ang nasa isip niya.

"Hindi talaga totoo ang Diyos."